Η εξουσία και πώς να την κακομεταχειρίζεσθε
Οι εκλογές έγιναν, υπάρχει νέα κυβέρνηση και όλoι εμείς που ανήκουμε στον χώρο του τουρισμού, αναλογιζόμασθε τι μας περιμένει πάλι…
Είναι πια δεδομένο και αποδεδειγμένο το ότι όλοι κόπτονται για τον τουρισμό, ιδιαίτερα τη φετινή χρονιά με τα έντονα προβλήματά του, στην πράξη όμως -από ό,τι έχουμε διαπιστώσει- τον έχουν κατατάξει στην τελευταία σειρά της λίστας.
Φροντιστήριο υπουργών έγινε, τα τελευταία χρόνια, το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης. Μέσα σε πέντε χρόνια, έχουν παρελάσει από τους αντίστοιχους θώκους τρεις υπουργοί, και δεν ξέρω πόσοι γενικοί και πρόεδροι. Απλά για μας τους παλιούς, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Κάποιοι έχουν ακόμα το κουράγιο να μετρούν τους γενικούς από ιδρύσεως του ΕΟΤ, που εμένα μου φαίνεται να είναι και αμέτρητοι.
Θυμάμαι την πλήρη ικανοποίηση όλων μας που, επιτέλους, εδέησαν να ανταποκριθούν στις επανειλημμένες εκκλήσεις μας, και συνέστησαν το Υπουργείο Τουρισμού. Κάποιοι, πιο ψύχραιμοι όμως, είχαμε τις επιφυλάξεις μας ακόμη περισσότερο όταν είδαμε το νόμο ίδρυσής του. Ένα μικρό υπουργείο σε «τζίρο», χωρίς εξουσιοδοτήσεις και αυτονομία, ήταν χαμένο μέσα στις συμπληγάδες των θηρίων άλλων υπουργείων.
Βιώσαμε και την κατρακύλα του ΕΟΤ, που κάποτε ήταν οργανισμός υπόδειγμα, τον οποίο ευτυχώς δεν κατάφερε να διαλύσει ολοσχερώς η προηγούμενη κυβέρνηση με την απερίσκεπτη διασπορά στις περιφέρειες. Βιώσαμε επίσης την βαθμιαία ολίσθηση προς την απαξίωση του οργανισμού με το μπέρδεμα και τη μεταφορά αρμοδιοτήτων στο υπουργείο.
Ο ρόλος του προέδρου με διπλή ιδιότητα, ήταν το αποκορύφωμα της απαξίωσης του οργανισμού, αφού την πραγματική διοίκηση την ασκεί, πλέον, ο υπουργός. Ο κρατών την ΕΞΟΥΣΙΑ.
Διότι -για να μπούμε στο θέμα- Ο ΚΑΤΕΧΩΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ δεν την εκχωρεί με τίποτα, γιατί αυτή του δίνει τη δυνατότητα να υλοποιήσει το όνειρο που είδε το προηγούμενο βράδυ και να ικανοποιήσει τις φιλόδοξες, αλλά αδόκιμες πολιτικές του επιδιώξεις, κάνοντας επίδειξη της δύναμής του, της ΕΞΟΥΣΙΑΣ.
Βιώσαμε λοιπόν τα τελευταία 30 χρόνια, το γεγονός ότι οι κατέχοντες την εξουσία -είτε αυτός ο θώκος από τον οποίον την ασκούν, λέγεται υπουργείο ή ΕΟΤ ή κάτι παρόμοιο- να προσπαθούν όχι να διώξουν από πάνω τους αρμοδιότητες και ευθύνες -αυτό, άλλωστε, απαιτείται από τη σύγχρονη αντίληψη του κράτους- αντιθέτως, να προσπαθούν να πάρουν κι άλλες.
Πόσες από τις εποπτικές, και άλλες, αρμοδιότητες δεν θα έπρεπε να έχουν δοθεί σε ένα Επιμελητήριο; Και τις άδειες λειτουργίας, και την αστεροποίηση, και την εποπτεία ακόμα της σωστής λειτουργίας… Ακόμη και τη συλλογή και καταγραφή στοιχείων για τη στατιστική έρευνα. Μοναδικό εργαλείο για τη βελτίωση των σχεδίων προβολής ή, ακόμα περισσότερο, για επεμβάσεις σε καταστάσεις κρίσης.
Έχουμε επίσης βιώσει συμπεριφορές επιβολής της δύναμης του κράτους που είναι αντίθετες προς την παγκόσμια τάση σε ένα μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης, περισσότερο ανοιχτό και δίκαιο στα αιτήματα της εποχής.
Ο καλός μου φίλος Γιώργος Βερνίκος είχε κάποτε γράψει: «Η ΅κοινωνία των πολιτώνΆ εναντιώνεται στο συγκεντρωτισμό της εξουσίας και τη γραφεικρατικοποίηση της διοίκησης και θέλει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των προβληματισμών και της δράσης».
«Συνέργεια», «Συνεργασία», «Συνδιαφήμιση», «Κοινές Δράσεις», είναι λέξεις άγνωστες στο λεξιλόγιο των κρατούντων την εξουσία, γιατί απλά θέλουν να τα κάνουν όλα μόνοι τους, αξιοποιώντας στο έπακρον τη δύναμη αυτή, για τη δική τους και μόνο δόξα, και τους δικούς τους σκοπούς.
Πώς να εξηγήσω τη λογική του αποχωρούντος κύριου υπουργού, ο οποίος με το «καλημέρα σας», μας είπε πως πρέπει να κατεβάσουμε τις τιμές, λες και είναι ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσουμε την κρίση. Και το έκαναν μοναδικό σλόγκαν οι κατώτεροι στην ιεραρχία από τον υπουργό που, όταν τους άκουγες, λες και ήταν όλοι παρέα του μακαρίτη… Του άλλοτε έγκυρου, πράγματι, ΙΝΚΑ. Γιατί δεν εννοούσαν τις τιμές γενικώς -τους άκουσα να το λένε, φέρνοντας και παραδείγματα από τις προσωπικές τους εμπειρίες από τις διακοπές τους τα προηγούμενα χρόνια, αλλά τις τιμές που δίνουμε τον Αύγουστο στους συμπατριώτες μας. Είπαμε, σλόγκαν για λαϊκή κατανάλωση.
Δε λέω, όλοι θέλουμε να έχουμε τους Έλληνες πελάτες μας ευχαριστημένους, ποιος όμως έκανε κάτι για να μην παίρνουν όλοι οι εργαζόμενοι –κάποιοι δεν έχουν και άλλη επιλογή– την άδειά τους τον Αύγουστο;*
Διερωτώμαι πώς μπορεί να δηλώνει ικανοποιημένος με τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα!.. Κανείς σώφρων και γνώστης της αγοράς, δεν μπορεί να συμφωνήσει με μία τέτοια άποψη. Όταν εκφράσαμε τους φόβους μας, θέλαμε να επισημάνουμε τον κίνδυνο να πέσει το εισόδημα στο μείον 15%! Πώς μπορεί κανείς, μετά από όλα αυτά, να δηλώνει ικανοποιημένος με εισπράξεις μειωμένες κατά 16 ή 17% στο ταμείο των μικρών, κατά το μεγαλύτερο μέρος, επαγγελματιών του τουρισμού;
Και, βέβαια, ο αποχωρών κύριος υπουργός που κατάφερε, τελικά, να «τα σπάσει» από την πρώτη στιγμή με όλους -όσους, βέβαια, έκανε τη χάρη να τους δει- απαξιώνοντας έτσι έμπρακτα τους ανθρώπους του τουρισμού που εκπροσωπούν τους επιμέρους κλάδους.
Δεν άκουσα και κανέναν να πει έστω και μία καλή λέξη για τον κύριο υπουργό που μας φεύγει…
Αποτέλεσμα της εφαρμογής της απόλυτης Εξουσίας.
Και επειδή δεν θέλω να επιπεδοποιήσω τις καταστάσεις με τις γενικεύσεις μου, οφείλω να δηλώσω πως υπήρξαν και οι επιφανείς εξαιρέσεις και από τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν, στο μαύρο αυτό κανόνα. Δεν χρειάζεται να τους αναφέρω όλοι τους ξέρουμε και αρκετοί δυσανασχετήσαμε που έφυγαν ή τους άλλαξαν.
Επειδή λοιπόν σε λίγες μέρες θα έχουμε -ευχόμαστε να έχουμε- νέα ηγεσία στο τουρισμό, αποφάσισα να τα γράψω μήπως και πιάσουν λίγο τόπο.
Γιατί ευχή όλων μας είναι όποιος ή όποιοι θα είναι να ξέρουν να συνεργασθούν, να δώσουν στην αγορά πρωτοβουλίες και ευκαιρίες συνέργιας, αξιοποιώντας την εξουσία για τον τομέα, που ακόμα στηρίζει καθοριστικά την εθνική οικονομία και όχι για τα προσωπικά του(ς) καπρίτσια.
Ζητώ από τη φιλόξενη αυτή ηλεκτρονική εφημερίδα, να μου επιτρέψει να επανέλθω για το θέμα αυτό.
Γιάννης Ευαγγέλου
