Άρθρο – παρέμβαση του κ. Μάριου Τριβυζά, προέδρου ΓΕΠΟΕΤ
Παρακινούμενος από το σχόλιο της κυρίας Έφης Τριήρη στην έγκριτη εφημερίδα “Ναυτεμπορική” της 18/7/2012, την αναφορά του κυρίου Βον Γουολντερντορφ νομικού συμβούλου γερμανικών εξαγωγικών επιχειρήσεων, αλλά και από ποικίλα άρθρα που κατά καιρούς δημοσιεύονται αναφορικά με την προσπάθεια της Γερμανίας να αποτελέσει μοντέλο διαρθρωτικής και εργασιακής μεταρρύθμισης και αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας για όλη την Ευρώπη, θα ήθελα να εκφράσω την προσωπική μου άποψη.
Ως απλός πολίτης και επιχειρηματίας που ξεκίνησε εργαζόμενος από 15 ετών μέχρι και τα 80 με συνεχή εργασία – έπρεπε να έχω βγει στη σύνταξη από τα 65, όχι μόνο δεν την πήρα αλλά πληρώνω και ασφαλιστικές εισφορές και υπάρχουν κυρία Μέρκελ και κύριε νομικέ σύμβουλε πολλές τέτοιες περιπτώσεις στην Ελλάδα – βεβαίως και συμφωνώ ότι είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι οι Γερμανοί κρατούν τη σημαία της οικονομικής επιτυχίας στην Ευρώπη, ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ.
Όμως η εφαρμογή του μοντέλου της Γερμανίας στις υπόλοιπες χώρες ιδιαίτερα του Νότου χωρίς να ληφθούν υπόψη καθοριστικοί παράγοντες που εν μέρει το αναιρούν, δεν μπορεί να οδηγήσει σε επιτυχία. Πολλά πράγματα σε αυτό τον τόπο δεν έγιναν με γνώμονα το καλό της οικονομίας, το παραγωγικό πνεύμα και η επενδυτική νοοτροπία εξέλειπαν, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού βολευόταν με το εύκολο κέρδος ή τον εύκολο τρόπο ζωής, όλοι ήθελαν να προσληφθούν στο Δημόσιο. Η κεντρική διοίκηση την ίδια στιγμή λειτουργούσε πρόχειρα και ανεύθυνα, χωρίς οργάνωση, που μας οδήγησε εν μέρει στη αδυναμία εξασφάλισης των χρημάτων για την κάλυψη όλων αυτών των δαπανών. Ο εύκολος δανεισμός – και δεν θα μπούμε στη λογική ποια κυβέρνηση τον ξεκίνησε γιατί όλες λίγο πολύ ακολουθούσαν την ίδια τακτική – οι ανεξέλεγκτοι διορισμοί στο Δημόσιο για ψηφοθηρικούς σκοπούς οδήγησαν σε υπέρογκα ελλείμματα, που με τη σειρά τους διόγκωσαν το δημόσιο χρέος, πληρώνοντας υπερβολικά τοκοχρεολύσια μέχρι που ξεχείλισε το ποτήρι. Οι πολιτικοί μας, οι κύριοι υπεύθυνοι, έφτιαξαν τους κομματικούς τους στρατούς και από εκεί και πέρα ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΜΕ ΒΑΡΚΑ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ.
Εδώ βρισκόμαστε σήμερα με την ελπίδα για επιμήκυνση, ελπίδα για νέο δανεισμό και καμία ελπίδα για άμεσες ξένες επενδύσεις, καμία ελπίδα για εγχώρια παραγωγή έστω και αγροτικών προϊόντων ή βασικών ειδών διατροφής που ακόμα και αυτά τα εισάγουμε από γειτονικές χώρες, καμία ελπίδα να ξαναφέρουμε το αλουμίνιο που έφυγε από την Ελλάδα, καμία ελπίδα για αύξηση του τουρισμού που έχει τεράστιες δυνατότητες και πληθώρα αστείρευτων φυσικών πόρων.
Και ενώ όλα αυτά είναι τα προτερήματά μας, τα οποία μπορούμε σχετικά γρήγορα να ανατάξουμε, θα πρέπει να δούμε και κάτι άλλο που ακούγεται ελάχιστα έως καθόλου, να κάνουμε και κάποιες άλλες βασικές συγκρίσεις επιβαρυντικές, χωρίς να φταίμε εμείς αλλά ο Θεός, η φύση που μας τοποθέτησαν σε αυτή την περιοχή του πλανήτη. Να συγκρίνουμε τη Γερμανία, την Αυστρία, την Ιταλία και την Γαλλία, πόσα νησιά διαθέτουν; Εμείς έχουμε περισσότερα από 2.500, κάποια από αυτά έχουν 30-40 κατοίκους, αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να ζήσουν, πρέπει να εξυπηρετηθούν ακτοπλοϊκώς, χρειάζονται ένα σχολείο και ένα λιμενικό, ορισμένες υπηρεσίες για να καλύψουν τις βασικές βιοτικές τους ανάγκες και να εξασφαλίσουν ένα επαρκές βιοτικό επίπεδο. Ποιός θα τα χρηματοδοτήσει όμως αυτά, το καράβι στην άγονη γραμμή, τον δάσκαλο, τους υπαλλήλους του λιμενικού για να ζουν εκεί;
Τα νησιά δεν είναι μόνο ελληνικό έδαφος, αλλά και ευρωπαϊκό, ορισμένα από αυτά έχουν σύνορα με χώρες με τις οποίες μας χωρίζουν ζωτικές διαφορές και εκεί είμαστε αναγκασμένοι να διατηρούμε στρατό, ισχυρή πολεμική δύναμη με οπλικά συστήματα που χρειάζονται τακτική αναβάθμιση προκειμένου να ανταγωνιστούμε τους γείτονες. Χώρες προέλευσης αυτών των συστημάτων είναι οι ευρωπαϊκές, για παράδειγμα τα αεροπλάνα τα προμηθευόμαστε από τους Γάλλους – Mirage – τα τανκς και τα υποβρύχια από τους Γερμανούς (κάποια από αυτά γέρνουν αλλά εμείς τα πληρώσαμε). Αυτά τα τεράστια ποσά για αμυντικές δαπάνες που ως χώρα έχουμε αποτελούν έσοδα για τις πλούσιες χώρες του Βορρά, ενώ αυτές λόγω θέσης δε βρίσκονται υπό συνεχή απειλή στρατιωτικής επέμβασης όπως η χώρα μας και δεν προχωρούν σε τέτοιες υπέρογκες δαπάνες. Τα νησιά όμως αυτά είναι αναπόσπαστο κομμάτι της χώρας, αποτελούν πόλο έλξης για τουρίστες από όλο τον κόσμο και είναι πηγή πλούτου οικονομικού και πολιτισμικού. Και δεν το έχουμε μονοπώλιο όπως οι Γερμανοί την βαριά βιομηχανία αλλά διατίθενται σε όλους τους λαούς της γης γιατί ύστερα από την κούραση στη βαριά βιομηχανία κάπου πρέπει και αυτοί οι εργαζόμενοι να ξεκουραστούν.
Όσον αφορά στην ηπειρωτική Ελλάδα και εκεί έχουμε πρόβλημα με τους γείτονες. Με ποιες χώρες συνορεύουν οι πλούσιες χώρες του Βορρά; Μα φυσικά με κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή με την ουδέτερη Ελβετία, αντιθέτως η Ελλάδα συνορεύει με την Τουρκία, με την οποία οι σχέσεις βρίσκονται σε τεντωμένο σχοινί λόγω βλέψεων της γείτονος. Ανέκαθεν ήταν έτσι, με αποτέλεσμα να προμηθευόμαστε πανάκριβο εξοπλισμό από Ευρωπαϊκές χώρες τεχνολογικά προηγμένες και να συντηρούμε υπέρογκο για το μέγεθος της Ελλάδας στρατό. Ας ληφθεί υπόψη ότι εκτός των άλλων προβλημάτων ασφάλειας της χώρας έχουμε και την είσοδο των λαθρομεταναστών οι οποίοι χρησιμοποιούν την Τουρκία ως μέσο για την είσοδό τους στην Ελλάδα και στη συνέχεια στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως πριν να πάνε στην Ευρώπη μας έχουν εξαντλήσει εδώ. Για αυτό έχουν λόγο οι γείτονές μας να έχουν ελεύθερα τα σύνορα για να προκαλούν προβλήματα και να μας δημιουργούν οικονομική αιμορραγία, καθώς από τη δική μας πλευρά αυτά τα σύνορα χρειάζονται συνοριοφύλακες, περιπολίες κ.λπ.
Αν κύριοι όλα αυτά τα προσθέσετε θα διαπιστώσετε ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των χρεών μας αντιστοιχεί σε αυτές τις δαπάνες που οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν, τουναντίον εισπράττουν από την Ελλάδα όταν πουλάνε τα οπλικά τους συστήματα. Πώς να μπορέσει αυτή η χώρα να σηκώσει κεφάλι; Όχι πως θα πρέπει να σταθούμε εκεί για να δικαιολογήσουμε από την άλλη πλευρά τις αλόγιστες σπατάλες των τελευταίων ετών. Τον κακό ή ανύπαρκτο προγραμματισμό της οικονομικής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων. Βεβαίως και έχουμε όλοι ευθύνες, πρωτίστως όμως αυτοί που μας κυβερνούν και μετά εμείς που ψηφίζουμε.
Ως εκ τούτου θα πρέπει από κοινού με τις προσπάθειες του πολιτικού μας συστήματος και την αλλαγή νοοτροπίας να μπει μία τάξη στα οικονομικά και πάνω από όλα να ορθοποδήσει η εγχώρια παραγωγή και ο ελληνικός τουρισμός. Συγχρόνως, θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν με συμβούλους όπως ο κύριος Ράιχενμπαχ και οι λοιποί που επισκέπτονται την χώρα, οι οποίοι όμως δεν θα πρέπει να συναντούν μόνο τους πολιτικούς στην Αθήνα αλλά να βλέπουν την πραγματική κατάσταση στην περιφέρεια, την πραγματική οικονομία, να δούν τα κύματα λαθρομεταναστών που περιμένουν να μπουν σε ένα καράβι για να πάνε στην Ιταλία και από εκεί στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Να πάνε στην Κακκαβιά να δούν την παρανομία των Αλβανών, όπως και στο Τελωνείο των Κήπων στα σύνορα με την Τουρκία, όπου και θα δουν στρατιές παράνομων μεταναστών. Όλα αυτά θα πρέπει να συνυπολογιστούν στο χρέος των τόσων δις και να αφαιρεθούν, αλλιώς τι είδους ένωση είναι η Ευρωπαϊκή; Μόνο να εισπράττουν από την «ατυχία» αυτής της χώρας να βρίσκεται στην εν λόγω περιοχή με αυτούς τους γείτονες και την ατυχία να έχει αυτούς τους πολιτικούς που δεν λένε την αλήθεια, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων;
Θέλω να πιστεύω πως τώρα πια που δεν έχουμε άλλα περιθώρια δεν μας παίρνει να αντιμετωπίσουμε τα μεγάλα προβλήματα με τον τρόπο που το κάναμε παλαιότερα, αυτά να τα ξεχάσουν οι πολιτικοί – και εμείς όλοι ανεξαιρέτως – ενώ και αυτοί που είναι στην αντιπολίτευση οφείλουν να δουν την πραγματικότητα κατάματα και όχι να τα βλέπουν όλα στραβά όταν είναι στην αντιπολίτευση και μετά μέλι γάλα όταν είναι στην κυβέρνηση. Εμείς γνωρίζουμε αυτήν την τραγική κατάσταση σήμερα, ας κατέβουν και αυτοί από το θρόνο τους για λίγο να ζήσουν για ένα μήνα με εξακόσια ευρώ και ας δουν και τη θέση του επιχειρηματία, ας πάνε να πληρώσουν τους εργαζόμενους, τα δάνεια και να αγοράσουν τα καινούρια λουκέτα που έρχονται. Αν δουν αυτή τη σκληρή πραγματικότητα οι κύριοι αυτοί και μαζί με αυτούς και εμείς – με μικρότερο μέρος της ευθύνης – τότε μόνο μπορεί κάτι να αλλάξει σε αυτό τον τόπο.
Η συντακτική ομάδα του TravelDailyNews Greece & Cyprus διαθέτει πάνω από 35 χρόνια εμπειρία σε Β2Β τουριστική ειδησεογραφία καθώς επίσης και σε θέματα marketing και επικοινωνίας.
