Ο τουρισμός είναι υπηρεσίες. Ο όποιος ΦΠΑ, όταν είχε εφαρμοσθεί στην Ελλάδα αφορούσε βιομηχανική παραγωγή, και κυρίως εξαγωγές, όχι υπηρεσίες. Άρα δεν έχει εφαρμογή στον τουρισμό. Κατά δεύτερον, ο προνομιακά χαμηλός συντελεστής ΦΠΑ νησιωτικών προορισμών, δημιουργούσε ανέκαθεν ένα μειονέκτημα για τους πολλούς χερσαίους προορισμούς της Ελλάδας.
Με βόμβα μοιάζει η αύξηση του ΦΠΑ στα ξενοδοχεία στο 13% με σκληρή απαίτηση των δανειστών της χώρας μας, που έγινε αποδεκτή ασμένως από την Κυβέρνηση.
Κι είναι “βόμβα” μόνο για ένα λόγο: Ότι ενώ τα συμβόλαια με τους Tour Operators έχουν υπογραφεί για τη σεζόν του επόμενου έτους, από Μάιο έως Αύγουστο του 2014, και οι μπροσούρες τους εκδόθηκαν με τιμολογήσεις κόστους καταλυμάτων βάσει των υπογραφέντων συμβολαίων, τώρα καλούνται να απορροφήσουν το κόστος αυτό. Και τούτο με σφοδρή πιθανότητα να κατευθύνουν μεγάλο αριθμό κρατήσεων σε χώρες με καλλίτερα ανελαστικά κόστη. Κύρια, το λάθος timing επιβολής ξενίζει και εκπλήσσει.
Δείχνει άγνοια των παραμέτρων, των συσχετισμών και των συνεπειών. Δείχνει ερασιτεχνισμό, ανεξάρτητα από την πολιτικής χροιάς αξιολόγηση του φαινομένου, που παρέλκει εδώ, αλλά είναι ευνόητη.
Φυσικά, ταυτόχρονα αποφασίσθηκε και η αύξηση του μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ για ξενοδοχεία σε ειδικούς Νησιωτικούς προορισμούς (Αιγαίο), που ισχύει πολλά χρόνια.
Λαύροι άμεσα ξέσπασαν πολέμιοι ενάντια στην Κυβέρνηση, και ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ που την κατακεραύνωσε και η προβεβλημένη Υπουργός Τουρισμού της Ελλάδας, αλλά και ο γενικός γραμματέας του ΕΟΤ. Όμως ποια είναι η αλήθεια για τα γεγονότα αυτά; εκτός του timing; Πρωταρχικά, είναι ανήκουστο να υπάρχει Φόρος Προστιθέμενης Αξίας στον τουρισμό.
Ο τουρισμός είναι υπηρεσίες. Ο όποιος ΦΠΑ, όταν είχε εφαρμοσθεί στην Ελλάδα αφορούσε βιομηχανική παραγωγή, και κυρίως εξαγωγές, όχι υπηρεσίες. Άρα δεν έχει εφαρμογή στον τουρισμό. Κατά δεύτερον, ο προνομιακά χαμηλός συντελεστής ΦΠΑ νησιωτικών προορισμών, δημιουργούσε ανέκαθεν ένα μειονέκτημα για τους πολλούς χερσαίους προορισμούς της Ελλάδας. Αποτέλεσμα αυτοί να υφίστανται τις συνέπειες, στις συνολικές εισπράξεις τους. Να εκκινούν δηλαδή απλά από μειονεκτική επιχειρηματική αφετηρία. Άδικο και αντισυνταγματικό ταυτόχρονα.
Γιατί “κλαίνε” λοιπόν οι “κήνσορες” του ελληνικού τουρισμού, της κρατούσας κατάστασης; Αφού επιπρόσθετα δεν έχουν την “αρκούσα θέληση” και “βούληση” να συγκρουσθούν μετωπικά με τους “γίγαντες” Tour Operators, που επιβάλλουν διαχρονικά τις τιμές, (αυξήσεις ή μειώσεις), στα πάσης φύσεως ξενοδοχειακά καταλύματα της χώρας μας; Και μάλιστα, διακηρύσσοντάς το κυνικά και αυτοπροσώπως στις κατά καιρούς επισκέψεις τους στην Ελλάδα.
Ο ελληνικός τουρισμός, όπως τονίζουμε ως παλιά θέση σε συνέδρια και αρθρογραφία μας, είναι ένα μεγάλος ασθενής. Ασθενεί σχεδόν ανίατα! Απαιτείται σθεναρή εθνική πολιτική γι’αυτόν. Όχι ρητορείες κενές πρακτικού περιεχομένου. Γιατί τελικά είμαστε εξαιρετικοί “θρηνωδοί”, μπροστά στο ετερόκλητο σημερινό “φαίνεσθαι” που παρουσιάζει.
Όσο είναι ακόμη καιρός οι ταγοί του, ας το σκεφθούν σοβαρά, κι ας “διαψεύσουν τις “Κασσάνδρες” μέσω μιας στρατηγικής που η υπουργός Τουρισμού ανεκοίνωσε, για την απορρόφηση των “κραδασμών”, που δημιουργούν οι παραπάνω αυξήσεις.
Ο Μανώλης Α. Γκύζης ασκεί δικηγορία με τους συνεργάτες του, με ειδίκευση στο Δίκαιο των Αερομεταφορών στην Ελλάδα και διεθνώς, από το 1974 (http://www.egyzislaw.com).
