Οι Αμερικανοί αισθάνονται "ζεστή την ανάσα" των τριών παραπάνω εταιρειών στη ράχη τους. Αφού με όπλο την άκρατη οικονομική τους ρευστότητα και πρωτοποριακό management διευρύνουν το παγκόσμιο δίκτυό τους. Αυτό επιτυγχάνουν με τεράστιες παραγγελίες, κυρίως transatlantic αεροσκαφών (wide bodies), που φθάνουν σε παραδόσεις περίπου 1-2 αεροσκάφη τον μήνα για το τρέχον διάστημα.
Οι αραβικές αεροπορικές εταιρείες Emirates Airlines, Etihad Airways και Qatar Airways έχουν αποδοθεί σε ένα χωρίς προηγούμενο συγκρουσιακό ανταγωνισμό με τους αμερικανικούς αεροπορικούς κολοσσούς.
Κι αυτό γιατί οι Αμερικανοί αισθάνονται “ζεστή την ανάσα” των τριών παραπάνω εταιρειών στη ράχη τους. Αφού με όπλο την άκρατη οικονομική τους ρευστότητα και πρωτοποριακό management διευρύνουν το παγκόσμιο δίκτυό τους. Αυτό επιτυγχάνουν με τεράστιες παραγγελίες, κυρίως transatlantic αεροσκαφών (wide bodies), που φθάνουν σε παραδόσεις περίπου 1-2 αεροσκάφη τον μήνα για το τρέχον διάστημα.
Μάλιστα, εκτός των firm orders, έχουν παραγγελίες πολλών εκατοντάδων αεροσκαφών για το προσεχές μέλλον. Οι απώλειες των αμερικανικών αερομεταφορέων αναγκάζουν τα επιτελικά τους στελέχη να εκτοξεύουν δικαιολογίες που ελάχιστα ίσως ευσταθούν με επιχειρηματικά κριτήρια, όπως π.χ. την τρομοκρατική ενέργεια στους Δίδυμους Πύργους στις 11/09/2001.
Ταυτόχρονα, κυρίως η American και η United, χωρίς να υστερούν με υπόλοιπες, ζητούν μετ’επιτάσεως από την κυβέρνησή τους να προχωρήσει σε παρεμπόδιση δι’ακυρώσεως, της αύξησης των πτήσεων των τριών εταιρειών προς τις Ηνωμένες Πολιτείες γενικότερα.
Προμετωπίδα τοποθετούν τους κανόνες αθέμιτου ανταγωνισμού που δήθεν παραβιάζονται από τις αραβικές εταιρείες. Πώς όμως σηματοδοτείται η παραβίαση; Με την επιδότηση που ισχυρίζονται ότι έχουν από τις κυβερνήσεις τους με ποσά που υπερβαίνουν τα 45-50 δισ. δολ. για τη γιγαντοποίηση των στόλων τους.
Οι Άραβες βέβαια έχουν έτοιμη την αντεπίθεση ισχυριζόμενοι ότι μετά τους Πύργους, οι αμερικανικές αεροπορικές εταιρείες επιδοτήθηκαν κι αυτές ισχυρά από την αμερικανική κυβέρνηση.
Σαν πραγματική αιτία της δυναμικής της ανέλιξης αναφέρονται στις καλύτερες τιμές, το καλύτερο “service on board”.
Κι είναι αλήθεια ότι το service τους σε όλους τους τομείς είναι υψηλότατου επιπέδου ανεξαίρετα από την θέση του επιβάτη, φυσικά αναλογικά. Ταυτόχρονα, ο στόλος είναι εξαίρετος, οι υπηρεσίες εδάφους και τα benefits αιθουσών VIP’s και απλών επιβατών ζηλευτά. Οι πιλότοι τους εξαίρετης εμπειρίας, και η γεωπολιτική κάλυψη που προαναφέραμε, (net work), αψεγάδιαστη.
Βέβαια και η Emirates και η Etihad έχουν CEO’s όχι Άραβες. Η μεν Emirates τον Βρετανό Τ. Klark, η δε Etihad τον Αυστραλό James Hogan. Αυτοί οι συγκεκριμένοι ανώτατοι managers ομιλούν την original γλώσσα τους την αγγλική, γνωρίζουν την αμερικανική νοοτροπία. Συνεπόμενα μιλώντας την ίδια “επιχειρηματική γλώσσα” με τους ανταγωνιστές τους worldwide, κτυπούν κυρίως τους Αμερικανούς “εκεί που πονούν”. Στην συγκριτική ποιότητα, στην οικονομία, στην διεύρυνση του προϊόντος. Στη διαφημιστική δυνατότητα και εφευρετικότητα. Στη μεγίστη εκμετάλλευση όλων των οικονομικών και λοιπών παραμέτρων που τους αναδεικνύουν τελικά ασυναγώνιστους. Όσο για τον CEO της Qatar Airways, ο Καταριανός Akbar Al Baker επειδή είναι αμερικανοτραφής και αμερικανοσπούδαστος “παίζει στα ίσα” τους ανταγωνιστές της εταιρείας και δε φείδεται κόπου ούτε και στερείται πρωτοποριακών ιδεών για να τους υπερφαλαγγίσει.
Παράλληλα, με το προσωπικό κάθε είδους οι αραβικές εταιρείες πολιτεύονται μακροπρόθεσμα, έχουν μισθούς υψηλούς, άριστη εκπαίδευση και μετεκπαίδευση, ποιότητα συμπεριφοράς προς τον πελάτη-επιβάτη χωρίς limits. Φυσικά, το ιπτάμενο κυρίως προσωπικό που είναι στην πλειονότητα μεταγγισμένο από ευρωπαϊκές και εκτός του αραβικού κόσμου χώρες, ζει (ιδιαίτερα οι γυναίκες), με κάποιους περιορισμούς όταν σταθμεύει στις αραβικές χώρες, αφού ο πολιτισμικός εν γένει φιλελευθερισμός στη Μέση Ανατολή έχει υπέρ-συντηρητικές ρίζες, καταβολές, νοοτροπία. Όμως, όταν διαλέγεις καλύτερους όρους δουλειάς, ξέρεις καλά ότι το τίμημα ίσως στοιχίζει σε διάφορους άλλους τομείς της ιδιωτικότητάς σου, δηλαδή της προσωπικής σου ζωής. Κανόνας μέγας. Παίρνεις για να δώσεις.
Σημασία έχει αν το τελικό αποτέλεσμα σε εκφράζει σαν άνθρωπο και επαγγελματία. Εκείνο εν τέλει που μετράει είναι ότι έτσι ή αλλιώς οι εταιρείες του Κόλπου έχουν κερδίσει τις μάχες και διαρκώς μεγαλώνουν τα μερίδιά τους στον πόλεμο του αεροπορικού γίγνεσθαι. Κι εν τέλει είναι από δύσκολο έως ακατόρθωτο να ηττηθούν σ’αυτόν τον μεγα-πόλεμο, όσο τα δολάρια τους ρέουν αφειδώς στα ταμεία των Αμερικανών κυρίως, αλλά δευτερευόντως των Ευρωπαίων κατασκευαστικών επιβατικών ομίλων αεροσκαφών. Και οι μάχες μαίνονται αμείωτα με την παράμετρο της τιμής του πετρελαίου να λειτουργεί προς το παρόν καταλυτικά υπέρ των τριών mega carriers της αραβικής πλευράς.
Ο Μανώλης Α. Γκύζης ασκεί δικηγορία με τους συνεργάτες του, με ειδίκευση στο Δίκαιο των Αερομεταφορών στην Ελλάδα και διεθνώς, από το 1974.
