Τώρα μήπως, αντί για λόγια, είναι δυνατόν να ζητήσουμε από την Airbus να δώσει νέες παραγγελίες για εξαρτήματα και τμήματα των νέων παραγγελιών; Μεγάλη ανάσα θα έπαιρνε ο ανύπαρκτος σήμερα πρωτογενής τομέας της ελληνικής βιομηχανίας από μια τέτοια συμφωνία.
Είναι λίγες ημέρες αφ’ότου ο Κινέζος Πρόεδρος βρέθηκε στις ΗΠΑ για εμπορικές συμφωνίες. Μεταξύ αυτών πραγματοποίησε μια παραγγελία γίγαντα για 300 αεροσκάφη Boeing διαφόρων τύπων και μεγεθών. Παραγγελία 25 δισ. δολ. με ισάριθμα αεροσκάφη σαν option αγοράς.
Πριν λίγες μέρες η Γερμανία, διά της Καγκελαρίου της στο ταξίδι της στην Κίνα με ομάδα επιχειρηματιών, υπέγραψε συμφωνία με την Κινεζική κυβέρνηση ύψους περίπου 16 δισ. ευρώ, για την πώληση 130 Airbus Α320 και Α330, με ισάριθμες option.
Φυσικά εδώ και μερικά χρόνια και η Bombardier δεν έμεινε παραπονεμένη με τους Κινέζους.
Αφού έχει εγκαταστήσει στην Κίνα εργοστάσια κατασκευής με την τεχνογνωσία της πολλών τύπων αεροσκαφών της, τα οποία αεροσκάφη έχουν κόστος κατασκευής στην Κίνα ανά αεροσκάφος το 25% του κόστους που έχουν στον Καναδά. Είναι άλλωστε γνωστό ότι οι κινεζικές αεροπορικές εταιρείες θα χρειαστούν στα επόμενα 15-20 χρόνια τουλάχιστον 6.400 περίπου αεροσκάφη για τους στόλους τους.
Το ύψος της συγκεκριμένων παραγγελιών της Κίνας στα επίπεδα αυτά θα υπερβεί το 1 τρισ. δολ., ποσόν αληθινά ιλιγγιώδες για την αεροπορική βιομηχανία.
Τα αποτελέσματα αυτών των δεδομένων οπωσδήποτε θεωρούνται εξαιρετικά θετικά για την εργατική απασχόληση σε ΗΠΑ, Ευρώπη και Κίνα (Boeing, Airbus και Bombardier).
Δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας θα διατηρηθούν επί σειρά ετών, δίνοντας ανάσα ανάπτυξης στην οικονομία των οικείων χωρών.
Στο σημείο αυτό θα ήταν σκόπιμο να υπομνήσουμε στην παρούσα κυβέρνηση ότι παλιότερα η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία στην Τανάγρα κατασκεύαζε μέρη από τα αεροσκάφη της Airbus με ειδική συμφωνία που υπήρχε.
Τώρα μήπως, αντί για λόγια, είναι δυνατόν να ζητήσουμε από την Airbus να δώσει νέες παραγγελίες για εξαρτήματα και τμήματα των νέων παραγγελιών; Μεγάλη ανάσα θα έπαιρνε ο ανύπαρκτος σήμερα πρωτογενής τομέας της ελληνικής βιομηχανίας από μια τέτοια συμφωνία.
Ανάμεσα στις διαβουλεύσεις των αρμοδίων υπουργών, αλλά και του πρωθυπουργού ακόμη με τους Γερμανούς, αν χρειασθεί, τωρινούς μετόχους της κοινοπρακτικής Airbus θα ήταν άκρως αποτελεσματική μια τέτοια συζήτηση, πίεση και συμφωνία. Οι συμπληρωματικές συγκλίσεις από όμοιες διακρατικές ρυθμίσεις προάγουν τις ελάχιστες προοπτικές στον πρωτογενή τομέα, της τάλαινας ελληνικής οικονομίας.
Χωρίς αίσθημα ευθύνης και πρακτικών λύσεων, η ανάκαμψη αργεί ή δεν έρχεται ποτέ. Έχουμε όμοιες δυνατότητες, ψυχή, βούληση για νεκρανάσταση της πατρίδας που όλα τα εισάγει; Υπάρχει κανείς να απαντήσει σε τέτοια καταλυτικά ερωτήματα; Ελπίζουμε ίσως.
Ο Μανώλης Α. Γκύζης ασκεί δικηγορία με τους συνεργάτες του, με ειδίκευση στο Δίκαιο των Αερομεταφορών στην Ελλάδα και διεθνώς, από το 1974.
