Απόψεις
Η επιδημία των “δήθεν” restaurant bars
του Γιώργου Τριανταφύλλου
Με τον παραπάνω τίτλο αναφέρομαι στην έξαρση που έχει παρατηρηθεί στην Ελλάδα, σε εστιατόρια τύπου restaurant bars, τα οποία χρησιμοποιούν τον χαρακτηρισμό “bars” ως δεύτερο συνθετικό του ονόματός τους, ενώ ως πρώτο είναι συνήθως κάποια λέξη γαστρονομικού περιεχομένου.
Δεν θα σχολιάσω τη διακόσμηση ή τον εξοπλισμό που διαθέτουν καθώς δεν αποτελεί μέρος του αντικειμένου μου και είναι δευτερεύουσας σημασίας.
Η κουζίνα που προσφέρουν όμως αυτά τα εστιατόρια έχει προβληματίσει τόσο τους ειδικούς όσο και τους λάτρεις της καλής κουζίνας.
Τα εφήμερα εστιατόρια – bars δυστυχώς δεν έχουν συγκεκριμένη γαστρονομική ταυτότητα. Με μεγάλη μου έκπληξη έγινα μάρτυρας μιας γευστικής δοκιμής που μόνο το άκουσμά της, θα δημιουργούσε αποστροφή ακόμα και στους πρωτοετείς σπουδαστές μαγειρικής σχολής. Δοκίμασα λοιπόν κανταΐφι γεμιστό με τυρί φέτα, spring rolls με αλλαντικά και κόκκινη σάλτσα, ενώ η αποκορύφωση ήρθε με έναν “λαχταριστό” λουκουμά περιχυμένο με λειωμένο ροκφόρ.
Αναρωτήθηκα τι είδους κουζίνας προσφέρει το συγκεκριμένο restaurant bar και έτσι ρώτησα τον ιδιοκτήτη που είναι και φίλος. Η άποψη πως “όλοι τα ίδια κάνουν” εκτός του ότι είναι ισοπεδωτική, με παραπέμπει σε γενικευμένες συμπεριφορές τύπου “όλοι οι άνδρες είναι ίδιοι” κ.λπ.
Οφείλουμε να αναζητούμε λοιπόν εστιατόρια, με συγκεκριμένη ταυτότητα, τα οποία έχουν
μια δεδομένη προσωπικότητα και πορεία. Εστιατόρια που προσφέρουν μια γαστρονομική πανδαισία εδεσμάτων σε απόλυτη αρμονία και σεβασμό προς τον πελάτη.
Στη προσπάθειά μας να είμαστε διαφορετικοί κάποιοι Chef δημιουργούν “πειραγμένα” πιάτα,
με μοναδικό στόχο την εκκεντρικότητα των εδεσμάτων τους, αδιαφορώντας για σημαντικότερα θέματα όπως, η υγιεινή διατροφή του πελάτη, τις θερμίδες που λαμβάνει, τον αρμονικό συνδυασμό των γεύσεων, τη γευστική κουλτούρα, κ.ά.
Η διαφορετικότητα και η εκκεντρικότητα των γεύσεων δεν αποτελεί κατ΄ ανάγκη σημάδι βελτίωσης ή εξέλιξης μιας υπάρχουσας κατάστασης. Επίσης παρουσιάζονται φαινόμενα στείρου μιμητισμού γεύσεων, όπου δηλαδή το μενού ενός εστιατορίου επηρεάζεται αυτό που έχει ο «ανταγωνισμός». Έτσι οι “πειραγμένες” απολαύσεις ακολουθούν το δρόμο της προσωρινότητας μαζί με την ίδια την επιχείρηση.
Είναι πανθομολογούμενο πως η αξία της γνώσης της ταυτότητάς μας είναι πιο σημαντική στις μέρες μας από ποτέ άλλοτε. Υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις εστιατορίων που μένουν πιστά στην ταυτότητά τους, δίχως να αναμειγνύουν αταίριαστες γεύσεις χάριν του γρήγορου κέρδους. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια σοφή ρήση ενός από τους καλύτερους προϊσταμένους που είχα στην ξενοδοχειακή βιομηχανία. «Να ξέρεις σε ποιο πράγμα είσαι καλός, και αυτό ακριβώς να πουλάς».
Ο κ. Γιώργος Τριανταφύλλου είναι Καθηγητής στη Α.Σ.Τ.Ε.Α.Ν. και Μεταπτυχιακός Φοιτητής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
O Δρ. Γεώργιος Τριανταφύλλου είναι Επιθεωρητής Εργασίας και υποψήφιος διδάκτορας στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης με θέμα «Η βία και η παρενόχληση στον ξενοδοχειακό χώρο και ο ρόλος της Επιθεώρησης Εργασίας στην καταπολέμηση του φαινομένου»
