Ταξιδιωτική Ασφάλιση – Σύμβαση Ταξιδίου:
Ανάγκη για μεγαλύτερη εξειδίκευση
Όλο και περισσότερος λόγος γίνεται τελευταία στον χώρο του τουρισμού για την ταξιδιωτική ασφάλιση, αλλά και τη ‘Σύμβαση Ταξιδίου’, που προβλέπει η Κοινοτική Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με απώτερο πάντα στόχο την αποτελεσματικότερη προστασία, τόσο του τουρίστα – καταναλωτή, όσο και του παροχέα τουριστικών υπηρεσιών, δηλαδή του εκάστοτε τουριστικού γραφείου ή της εταιρίας διαχείρισης ταξιδίων. `Αραγε όμως τι συμβαίνει στην Ελλάδα με το θέμα αυτό; Για την απάντηση του ερωτήματος αυτού απευθυνθήκαμε σε επαγγελματίες από το χώρο τόσο του τουρισμού, όσο και των ασφαλιστικών εταιριών, πιστεύοντας πως οι απόψεις τους θα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες.
Πρώτα από όλα όμως θα πρέπει να διαχωρίσουμε το περιεχόμενο της έννοιας ‘Ταξιδιωτική Ασφάλιση’ από αυτό της ‘Σύμβασης Ταξιδίου’. Η ‘Ταξιδιωτική Ασφάλιση’ αφορά κατά κύριο λόγο καλύψεις, όπως ασθένεια, απώλειες αποσκευών κτλ., ενώ η ‘Σύμβαση Ταξιδίου’, που είναι υποχρεωτική και προβλέπεται με την Κοινοτική Οδηγία 90/314 (ΕΕL/59) και το Π.Δ. 339 περί Οργανωμένων Ταξιδιών, αφορά κατά κύριο την επαγγελματική και αστική ευθύνη των οργανωτών ενός ταξιδιού και καλύπτει για παράδειγμα έξοδα επαναπατρισμού σε περίπτωση πτώχευσης κ.τ.λ..
Σήμερα βέβαια, πρέπει να τονιστεί ότι, τόσο σε εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, εξετάζονται τροποποιήσεις και αναμορφώσεις στις νομοθετικές ρυθμίσεις περί οργανωμένων ταξιδίων, καθώς υπάρχουν κενά, που σχετίζονται με διάφορα θέματα και ποικίλες περιπτώσεις, με απώτερο στόχο τόσο την προστασία επαγγελματιών του τουριστικού χώρου, όσο και καταναλωτών – τουριστών.
Μάλιστα, τα πρώτα βήματα έχουν αρχίσει να γίνονται, καθώς όπως μας ανέφερε η κ. `Αννα Ανυφαντή, Διευθύντρια του HATTA (Συνδέσμου των Εν Ελλάδι Τουριστικών και Ταξιδιωτικών Γραφείων), ήδη με νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, στο πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας περιλαμβάνονται και τα taylor made ταξίδια.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι ευρωπαϊκές οργανώσεις για την προστασία του καταναλωτή έχουν εκφράσει την επιθυμία να περιληφθεί στη νέα οδηγία και η νέα διάσταση του τουριστικού πακέτου, το Dynamic Package, δηλαδή αυτό που δημιουργεί ο ίδιος ο καταναλωτής, επιλέγοντας μέσα από τις υπηρεσίες που προσφέρονται από τα τουριστικά γραφεία.
Παράλληλα, έντονος προβληματισμός υπάρχει και για το θέμα των ευθυνών των τουριστικών γραφείων, σε σχέση με τους προμηθευτές τους. Όταν για παράδειγμα, ένα ξενοδοχείο, κάνει υπεράριθμες κρατήσεις (overbooking) και ο καταναλωτής ζητάει αποζημίωση, γιατί το τουριστικό γραφείο δεν του προσέφερε την υπηρεσία που είχε αγοράσει, ποιος έχει την ευθύνη; Γιατί το τουριστικό γραφείο να υποστεί τις συνέπειες και ο καταναλωτής να δυσαρεστηθεί μαζί του; Πρέπει συνεπώς να βρεθούν ασφαλιστικές δικλίδες για τη διασφάλιση της ποιότητας σε όλη την αλυσίδα της τουριστικής παραγωγής και βέβαια να υπάρξει και καταμερισμός των ευθυνών μεταξύ των τουριστικών γραφείων και των προμηθευτών.
Ένα άλλο επίσης εξαιρετικά σοβαρό θέμα, το οποίο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι οι ασφαλιστικές καλύψεις. Οι ασφαλιστικές εταιρίες, είτε δεν ασφαλίζουν το σύνολο των πιθανών κινδύνων, είτε βάζουν ανώτατο όριο. Υπάρχουν περιπτώσεις, όπου δικαστήρια έχουν επιδικάσει, σε περιπτώσεις ατυχημάτων κυρίως, ποσά ανώτερα από τα όρια που θέτουν οι ασφαλιστικές εταιρίες, με αποτέλεσμα να καταστραφούν επιχειρήσεις.
Στο σημείο όμως αυτό ας επιστρέψουμε στην ελληνική πραγματικότητα και ας αφουγκραστούμε τις απόψεις και τους προβληματισμούς επαγγελματιών από το χώρο τόσο του τουρισμού, όσο και των ασφαλιστικών εταιριών, εθνικών και μη, περί του θέματος, καθώς το ζήτημα αποκτά όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις και μας αφορά όλους.
