Απόψεις
Στάσιμη η κατάσταση με τις μαρίνες
του Πυθαγόρα Κόσιβα
Στον θαλάσσιο τουρισμό, παρά τις καλές προθέσεις της κυρίας Υπουργού, τα πράγματα εξακολουθούν να παραμένουν στάσιμα σε νέες υποδομές ή εξελίξεις, δηλαδή όπως ήταν πριν το Μάρτιο του 2004, κι αυτό παρά το γεγονός ότι σε αφίξεις σκαφών έχουμε νούμερα, που βλέπαμε δεκαετίες πριν, δηλαδή, στις καλές ημέρες του yachting.
Στο σημείο αυτό θα ήταν πάρα πολύ χρήσιμο και ευγενικό, αν ο κ. Γενικό Γραμματέας του ΕΟΤ, πληροφορούσε το Εθνικό Συμβούλιο, για το αντικείμενο της υπογραφείσης συμφωνίας “Ανάπτυξη της Στρατηγικής Μάρκετινγκ και του Συστήματος Ταυτότητας του Ελληνικού Τουρισμού” , με τους εκπροσώπους των εταιρειών PRC Group, MRB Hellas κ.κ..Μαύρο και Κουρή, καθώς και με τον κ. Eulogio Bardas Rubies, όπως επίσης να αναφερθεί και στα κριτήρια επιλογής τους.
Στο μόνιμο θέμα των νέων Μαρίνων, απ΄ ότι δύναμαι να γνωρίζω τα πράγματα παραμένουν τα ίδια.
Από δημοσιογραφικές όμως πληροφορίες και με έκπληξη έμαθα ότι, ανακοινώθηκε πως, τους επόμενους μήνες θα τεθούν στο στάδιο της διακήρυξης, 11 περίπου μαρίνες σε όλη την χώρα , εκτός και αν οι δημοσιογραφικές πληροφορίες μπερδεύουν τα Τουριστικά Καταφύγια, που σε άλλο σημείο αναφέρω, με τις μαρίνες !!
Παρά ταύτα, αν και θα έπρεπε να γνωρίζω το ανωτέρω τεράστιο κατασκευαστικό project, τουλάχιστον ως προς την χρησιμότητα τους, προκειμένου, α μη τι άλλο βοηθήσω, ως έμπειρος χρήστης τουλάχιστον και όχι ως μέλος του Ε.ΣΥ.Τ. ή της Ενώσεως που εκπροσωπώ, εν τούτοις θα καταθέσω σήμερα, τις δικές μου γενικότερες απόψεις στο τεράστιο αυτό εθνικό θέμα των νέων Μαρίνων.
Πληροφορήθηκα από τον Τύπο, με την ευκαιρία επίσης, του “Αναπτυξιακού Σχεδίου για τον Τουρισμό, περιόδου 2007-2013” , σχετικά με τους άξονες στήριξης του, σε ένα απ΄ αυτούς γίνεται αναφορά για την δημιουργία “Τουριστικών Καταφυγίων”. Εάν αυτό είναι βάσιμο, τότε προσωπικά χαίρομαι γιατί τα Τουριστικά Καταφύγια συνιστούν μια πολύ χρήσιμη και ευέλικτη λύση για την Ελληνική τουριστική Περιφέρεια, πολύ περισσότερο μάλιστα κατά την διάρκεια της θερινής περιόδου. Είναι ακριβώς το σημείο, για το οποίο αρκετές φορές επέμεινα και απευθύνθηκα γραπτώς στο Υπουργείο, γι` αυτό και χαίρομαι, που έστω και προγραμματικά αναδεικνύεται. Μέχρις ότου όμως όλα αυτά αποφασισθούν οριστικά , εφόσον βέβαια υλοποιηθούν, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει η σημαντική “λεπτομέρεια” της επιλογής των τοποθεσιών κατασκευής τους, αλλά και παράλληλα να ληφθεί σοβαρά υπόψη, ο υπαρκτός κίνδυνος καταλήψεώς τους από σκάφη άλλων δραστηριοτήτων, όπως αλιευτικά κ.λπ.
Εκεί που είμαι διαφοροποιημένος, είναι η αναφορά στην ίδια ενότητα του προγραμματισμένου(?) στον ίδιο άξονα, “δημιουργίας ζωνών υποδοχής τουριστικών σκαφών σε εμπορικούς λιμένες” (πρώην ΖΩΣΑΥΛΕ). Αυτά εάν προχωρήσουν, είναι κάτι που δεν συνάδει με το σύγχρονο πνεύμα στο γιώτινγκ, και που οπωσδήποτε δεν θα έλεγα ότι χαρακτηρίζεται ως ποιοτική εξέλιξη, είναι ίσως λύση ανάγκης, για άλλες κατηγορίες τουριστικών σκαφών, δεν απευθύνεται όμως στα Ιδιωτικά Σκάφη Αναψυχής, α μη τι άλλο, ξένων Χρηστών. Βρίσκει όμως η πρόταση, σύμφωνη και ευθυγραμμισμένη την ηγεσία του Υπουργείου Ναυτιλίας.
Αδιαμφισβήτητα, επί του παρόντος τουλάχιστον και για αρκετά χρόνια, δεν χρειάζονται άλλες Μαρίνες στην Περιφέρεια. Μία ή δύο Μαρίνες χρειάζεται μόνο η Αττική, κατασκευασμένες μ΄ ένα πολύ σύγχρονο lifestyle, εμπορικό, πολιτιστικό και ψυχαγωγικό, έτσι ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες δωδεκάμηνης παραμονής των Megayachts ή Gigayachts, διαθέτουσες απαραιτήτως και ναυπηγική σχάρα για επισκευές. Κατ αυτό τον τρόπο θα μπορούμε να ελπίζουμε σε προοπτική 20ετίας, κυρίως στη προσέλκυση ξένων μεγάλων, χρυσοφόρων για την εθνική οικονομία σκαφών, για μόνιμη (ετήσια) παραμονή.
Και πάλι με την ευκαιρία, θα πληροφορούσα, ότι, στη 15νθήμερη ενημέρωση που μου έγινε από το Association of Megayachts, στη σελίδα industry news, διάβασα για το νέο project που βρίσκεται σε εξέλιξη, αυτό του Pier 17 Marina and Yacht Club, στο γνωστό μας Fort Lauderdale της Florida. Eκεί, πιστεύουν ότι, είναι η μεγαλύτερη μαρίνα στον κόσμο αλλά κυρίως, θα έλεγα πως είναι η μεγαλύτερη σε καινοτομίες, όπως τα υψηλής αισθητικής σκέπαστρά των slips, που μπορούν να φιλοξενήσουν σκάφη μήκους, ίσως και άνω των 155 πόδων και πλάτους έως 40. Περιττό να σας αναφέρω τις τιμές ελλιμενισμού, για την ενοικίαση αυτής της ευκολίας, απ΄ ότι μάλιστα δηλώνουν, έχουν ήδη ενοικιασθεί.
Σκέπτομαι απλά, πως αυτοί έφθασαν εκεί ενώ εμείς εδώ, δεν μπορούμε, σε αρκετές περιπτώσεις, να τροφοδοτήσουμε με νερό τα σκάφη, όπως μου μεταφέρατε την εμπειρία σας από τον λιμένα του Πόρου. Προσπάθεια δύο χρόνων α περάσει το μήνυμα, όπως πράττετε άλλωστε κι εσείς ότι, είμαστε πάρα πολύ πίσω στον τομέα αυτό, γεγονός που δεν το αξίζει για τη χώρα μας.
Για την τύχη των υπαρχουσών Μαρίνων, ιδιοκτησίας ΕΤΑ, δεν υπάρχουν άπ΄ότι και πάλι γνωρίζω Εξελίξεις. Απ΄ότι γνωρίζω το 2005, ενδιαφέρθηκε Βρετανική εταιρεία MDL και ο Development Manager της κ. Mike Bettesworth, για τις Μαρίνες Φαλήρου και Βουλιαγμένης, αλλά και για ένα νέο project στην ίδια ή άλλη περιοχή, χωρίς καμία συνέχεια!
Η MDL είναι η μεγαλύτερη ιδιωτικών συμφερόντων εταιρεία στην Ευρώπη με 6.000 θέσεις ελλιμενισμού, 12 σχάρες δεξαμενισμού και 600 εργαζομένους. Πιθανά να είναι μεγαλύτερη κι δεν το αποκλείω από την WESTREC Marina Development (www.westrec.com) των ΗΠΑ.
Αν και δεν είμαι θιασώτης του ξεπουλήματος της εθνικής περιουσίας, για εισπρακτικούς και μόνο λόγους, ούτε και δέχομαι την ανεπάρκεια των επικεφαλής της ΕΤΑ, εντούτοις ακολουθώντας το πνεύμα της εποχής και του σύγχρονου management, κυρίως για λόγους προβολής στο διεθνές περιβάλλον, θα έβλεπα θετικά τη σύναψη ευνοϊκών συμφωνιών, παραχώρησης του management σε ξένους επιτυχημένους οίκους , όπως για παραδειγμα την Marina Solution Co. από το Intern.Marinas Group, την Cheremonin International Consortsium , την British Marine Federation κ.λπ., οι οποίες προσφέρουν υπηρεσίες στους τομείς Marina Operations, Account and Financial, Risk, Environmental και δεκάδες άλλες
Παράλληλα θα ήμουν ιδιαίτερα ευτυχής, στην με κάθε τρόπο εκπαίδευση των απαίδευτων αλλά απαραίτητα αγγλομαθών (?) στελεχών των μαρίνων μας, αποστέλλοντας τους πολύ τακτικά σε εκπαιδευτικά σεμινάρια που πραγματοποιούνται από Οργανισμούς κύρους, όπως το International Marinas Institute ή το Βρετανικό Marine Federation. Ενδεικτικά αναφέρω ότι, στη Βαρκελώνη το International Marina Management, από 26 Νοεμβρίου έως 2 Δεκεμβρίου, διοργανώνει τμήμα για προχωρημένα στελέχη στο Marina Management, ενώ μέχρι τον Φεβρουάριο του 2007, έχουν προγραμματισθεί 15 ανάλογα Courses.
Εμείς εδώ στη χώρα μας, τι κάνουμε;
Ας μην διαφεύγει το γεγονός ότι, στο Yachting η χώρα μας είναι πρωτοπόρος από την εποχή του μεσοπολέμου, ενώ και σήμερα εξακολουθεί να κατέχει την 3η έως 4η θέση στην γενική παγκόσμια κατάσταση των 7.000 περίπου κυκλοφορούντων Super and Mega yachts.
Ένα άλλο που θλίβει βαθύτατα είναι τα παράπονα που φθάνουν στο Γραφείο μου, ίσως από πληροφόρηση λανθασμένη, επειδή αναφέρομαι θεσμικά, ως αρμόδιος για τον θαλάσσιο τουρισμό, από άτομα που ναύλωσαν σκάφος για διακοπές στη χώρα μας και βρέθηκαν προ εκπλήξεων είτε με τους εκμισθωτές τους (μέλη ΕΠΕΣΤ), είτε από συναλλαγή τους με τις Αρχές.
Πέρυσι υπήρξε περιστατικό από Αγγλο ευγενή, μέλος του B.R.Y.C. και εφέτος από οικογένεια Ρώσωεβραίων ενοικιαστών. Θα σταθώ μόνο στο γεγονός, στη σπουδαιότητα αυτών των αγορών.
