ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ
Το κύκνειο άσμα για τον προαναγγελθέντα θάνατο
του Μανώλη Γκύζη
Πραγματικά είναι πρωτοφανής η σπουδή του νέου και ικανού περί τα Ευρωπαϊκά δρώμενα Υπουργού Μεταφορών Κωστή Χατζηδάκη, για την Αεροπορική Εταιρία του Δημοσίου.
Προανήγγειλε την θανατική ποινή του Αερομεταφορέα, όπως δεκάδες φορές πίεσε γι’ αυτό η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μετά από την πρόσφατή του επίσκεψη στις Βρυξέλλες.
Διάλεξε όμως χρόνο λανθασμένα. Γιατί προ εορτών η συγκεκριμένη εταιρία χάνει έργο σίγουρα, καλλιεργείται αβεβαιότητα σε ορίζοντα 3-4 μηνών και προετοιμάζεται κλείσιμο, είτε με το άρθρο 44 είτε οπωσδήποτε άλλως, χωρίς τη διάδοχη κατάσταση να έχει νομικά και πραγματικά εχέγγυα βιωσιμότητας.
Μήπως όμως είναι αυτή η προαναγγελία το “crash test”, για να μετρηθούν οι πάσης φύσεως αντιδράσεις οποθενδήποτε και αν προέρχονται;
Μάλλον ναι. Γιατί άμεσα οι συνδικαλιστές της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ έσπευσαν να την προασπίσουν, η αξιωματική αντιπολίτευση εξέδωσε ανακοίνωση που προκαλεί κλαυσίγελο καθ΄ όσον λυπάται βαθιά γιατί η κυβέρνηση θα παραδώσει τις εναέριες μεταφορές σε ιδιωτικά μονοπώλια, όπως αιτιάται.
Λες και σαν επί δεκαετίες εξουσία δεν είναι πολλαπλά και εξ ίσου υπεύθυνη για την επί σειρά ετών καταβαραθρωτική απαξίωση της εταιρίας των πέντε ηπείρων, πρόσθετα με την διαιώνιση μεθόδων διαχειρίσεως που είχαν όπως και της παρούσας κυβέρνησης, βασικό κριτήριο την εξυπηρέτηση του “Πολιτικού Κόστους”.
Βέβαια η σημερινή διαχειριζόμενη ταυτόχρονα “Ασφαλιστικό” και άλλα μείζονα θέματα δίνει εγγυήσεις στους εργαζομένους, οι οποίες στην ουσία σημαίνουν εθελουσία έξοδο, δηλαδή πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, μετατάξεις, κρίσιμη συρρίκνωση έργου, νομοτελειακά και νέα ελλείμματα, κινήσεις δηλαδή “ισορροπίας” σε καθεστώς πανικού.
Μάλιστα φρενάρει και τους αριθμούς των ζημιών στα 2,5 Δις Ευρώ, χωρίς να αναλύει ότι και το 1994 διαγράφηκαν τα τότε ποσά ζημιών. Χωρίς να μας αναφέρει τίποτα για την περίφημη “ΠΑΝΘΕΟΝ”, που επί 2 και πλέον χρόνια υφίσταται, με Διοικητικό Συμβούλιο, στελέχη, μισθούς, εξεπόνησε Business Plans, αυταναγορεύτηκε “στην άλλη λύση”, που προστέθηκε στους άγονους διαγωνισμούς πώλησης, στις άπειρες “Δουκικές” διαβεβαιώσεις ότι ο “γαμπρός” περιμένει τη “νύφη”, στην εκκλησία, μάταια.
Φυσικά υπάρχει και η Qatar Airways. Είναι και αυτό κάτι. Όμως είναι δυνατόν να παραδοθεί στους `Aραβες, που όντας αιθεροβάμονες νόμισαν ότι μπορούν να επενδύσουν σ΄ αυτή τη χώρα;
Γιατί πράγματι οι Αμερικανοί είναι ανεγκέφαλοι, που παρέδωσαν την μειοψηφία της πρώτης Τράπεζας του Κόσμου της CITIBANK για 7,5 ψωροδίς δολάρια, στους πετρελαιάδες, ενώ εμείς πανέξυπνοι, συνεπείς στους διεθνείς κανόνες της αγοράς που επιλεκτικά δεχόμαστε ως ισχύοντες, διώχνουμε με “ύφος”, τα 13 περίπου Δις Ευρώ της MIG, που τι κάνει; Τολμά να επενδύσει σε ελληνικές εταιρίες η αναιδής και εμείς κρατούμε “άμυνα”.
`Αραγε που είναι ο Καντάφι, οι Ελληνοαμερικανοί επενδυτές, τα funds και όλοι εκείνοι που προσυμφώνησαν κατά καιρούς με όλες τις ελληνικές Κυβερνήσεις, γιατί “λάκισαν”;
Τους δώσαμε πραγματικό επενδυτικό έδαφος, για να υλοποιήσουν την αγορά της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ επαγωγικά και να την εξυγιάνουν; Το μόνο βέβαιο είναι πως όχι.
Και τώρα που οι συμψηφισμοί, οι διαιτησίες, τα πρόστιμα, οι χαμένες μέρες, οι δίκες ήρθαν στην επιφάνεια φτάνοντας τον “κόμπο στο χτένι”, υπερθεματίζουμε για το λουκέτο.
Και η Ryan Air απ’ την άλλη μεριά βομβαρδίζει με καταγγελίες και προσφυγές την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, χρησιμοποιώντας την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ για σάκο του μποξ.
Αντεκδικούμενη την Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί δεν τις έδωσε ζητηθείσες εγκρίσεις για το έργο της, η μεγαλύτερη αεροπορική εταιρία χαμηλού κόστους της Ευρώπης, με management ονειρεμένο, “παίζει επί χάρτου”, με τις Βρυξέλλες.
Κι εμείς στέλνουμε αγγελιοφόρους και παρακαλούμε να αρχίσει δρομολόγια στην Ελλάδα, για να λειάνει την πίεση.
Που, όμως αυτή. Απτόητη μας παρασύρει στο “επιχειρηματικό κρεματόριο”, ημιθανείς και τραγικούς.
Τι θα γίνουν τώρα τα slots; Που θα βρεθεί στόλος αξιόπιστος; Θέλουν και 20 αεροσκάφη λένε. Τι τύπου, που θα πετούν; Ώσπου να τα έχουν, τι θα γίνει με το εσωτερικό; Κι αν τα έχουν τι θα γίνει με το εξωτερικό, αφού απ’ αυτά κάποια πρέπει να είναι μεσαίου ή μεγάλου βεληνεκούς και δεν θα επαρκούν για σοβαρές καλύψεις σειρών.
`Aτιμη ιδιωτική πρωτοβουλία, έκανες πάλι το θαύμα σου. Κατάφερες να μονοπωλήσεις την Ελληνική αγορά. Κατάφερες να εξαφανίσεις σχεδόν την Ολυμπιακή από την Γερμανία και σταδιακά σε όποιες χώρες επιχειρείς.
Ήρθε η ώρα του τέλους; Υπάρχει ελπίδα; Ναι, αν δώσετε επαΐοντες της Κυβέρνησης, “χώρο” στην επιχειρηματική πρωτοβουλία με γνήσια κριτήρια, με καθαρούς όρους, με γρήγορες επιλογές, με έδαφος για επιχειρηματικούς σχεδιασμούς σε υπαρκτούς “βαρείς” επενδυτές.
Αφού ξεχάσετε τη λέξη “αποικιοκρατία”.
Γιατί όποιος έρθει να ναυαγιαιρέσει αυτή την εταιρία και τις θυγατρικές για να έχει Business Plan αληθινό, πρέπει να θέλει να κερδίσει θεμιτά, αλλά πλουσιοπάροχα.
Και στον δύσκολο επιχειρηματικό ορίζοντα η νεκρανάσταση “πτωματικών Επιχειρήσεων του Δημοσίου” γίνεται μόνο με πόνο, για τον μοναδικό αποδέκτη. Το Δημόσιο. Θα χορεύει στα “αναστενάρικα κάρβουνα”, που θα υπαγορεύουν οι αγοραστές και θα ζητωκραυγάζει ταυτόχρονα τον “δήμιο” επενδυτή.
Δεν γίνεται διαφορετικά. Η ώρα της υπέρτατης κρίσης έφτασε ανεπιστρεπτί. Χωρίς αντικειμενικούς όρους «ελεύθερης οικονομικής αγοράς», ελάχιστοι να περιμένουν αληθινές επενδύσεις στην χώρα μας.
Κι οι οιμωγές “δεν ταιριάζουν στην Ηλέκτρα”.
Ο κ. Μανώλης Α. Γκύζης ασκεί δικηγορία με τους συνεργάτες του με ειδίκευση στο Δίκαιο των Αερομεταφορών στην Ελλάδα και διεθνώς από το 1974. ( http://www.egyzislaw.gr).
