Οι κυριότερες επιλογές σε βάρος της Ο.Α. και των εργαζομένων τις οποίες ανέχθηκε ή προώθησε η συνδικαλιστική ηγεσία της Ο.Α.
του Ιωάννη Σ. Λαΐνου
Οι τρεις τελεσίδικες αποφάσεις της Ελληνικής δικαιοσύνης του 2006, στην οποία είχε προσφύγει η διοίκηση της Ο.Α. το 2005-2006 και με τις οποίες κατεδικάσθη το κράτος να επιστρέψει στην Ο.Α. τμήμα των χρεών του για το διάστημα 2001-2005, ύψους περί τα 850 εκατ. Ευρώ, απέδειξαν ότι η λειτουργία της Ο.Α. ουδέποτε υπήρξε ζημιογόνος.
Οι προαναφερθείσες αποφάσεις της Ελληνικής δικαιοσύνης τεκμηρίωσαν την άποψη ότι η εξαπάτηση της κοινής γνώμης ήδη από το 1994 με το επιχείρημα ότι η Ο.Α. λειτουργούσε ζημιογόνα, ήταν αποτέλεσμα μιας συνομωσίας, στην οποία συμμετείχαν: πολιτικοί εκπρόσωποι του κράτους-μετόχου, εντεταλμένα στελέχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στελέχη των διοικήσεων της Ο.Α., κάποιοι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των εργαζομένων στο Δ.Σ. της Ο.Α. και στελέχη της συνδικαλιστικής ηγεσίας.
Ως απόδειξη της άποψής μας για ανοχή, αν όχι για συνενοχή, της συνδικαλιστικής ηγεσίας στην συκοφάντηση της Ο.Α. παραθέτουμε, ενδεικτικά, τα ακόλουθα γεγονότα:
Η πραγματική οικονομική κατάσταση της Ο.Α. και η στάση της συνδικαλιστικής ηγεσίας
- Το 1994 κατ’ απαίτηση του Επιτρόπου Matutes (προκατόχου του Επιτρόπου κ. Barrot) και με εντολή της διοίκησης της Ο.Α. ανετέθη στον γράφοντα η εκπόνηση μελέτης σχετικά με τα χρέη του κράτους προς την Ο.Α. Η μελέτη αυτή απέδειξε ότι τα χρέη του κράτους μέχρι την 31-12-1992 ήσαν τετραπλάσια των λογιστικών ελλειμμάτων της Ο.Α. (225 δισ. δρχ. λογιστικά ελλείμματα 680 δις. δρχ. κρατικά χρέη). Αιτία των χρεών του κράτους προς την κρατική Ο.Α. ήταν η επιβάρυνση του λειτουργικού κόστους της με το κόστος υλοποίησης διαφόρων κυβερνητικών πολιτικών (κοινωνικών, δημοσιονομικών, αναπτυξιακών, εξωτερικών κ.λ.π.), χωρίς ουδέποτε να καταβληθεί το σχετικό κόστος και χωρίς να καταγράφεται στα βιβλία της Ο.Α. Το μεγαλύτερο μέρος των συμπερασμάτων της μελέτης αυτής απεδέχθη και η διοίκηση της Ο.Α., όλα τα κόμματα αλλά και το Ελληνικό κράτος. Η συνδικαλιστική ηγεσία όχι μόνον ανέχθηκε αλλά σε πολλές περιπτώσεις συμμετείχε στην επιβάρυνση του λειτουργικού κόστους της Ο.Α. (στελέχη της υπηρετούσαν στα γραφεία διαφόρων πολιτικών, ενώ πληρωνόντουσαν από την Ο.Α., διαχειριζόντουσαν την χορήγηση στα κόμματα των εισιτηρίων της Ο.Α. για τη δωρεάν μεταφορά ψηφοφόρων κατά τις εκλογικές αναμετρήσεις κ.λ.π.).
- Η συνδικαλιστική ηγεσία ανέχθηκε, αν δεν συνήνεσε, στη συνέχιση της επιβάρυνσης του λειτουργικού κόστους της Ο.Α. με το κόστος υλοποίησης διαφόρων κυβερνητικών πολιτικών και μετά το 1994 όπως αναφέρεται και στην απόφαση για την οικονομική κατάσταση της Ο.Α. της Ε.Ε. του 1998. Επισημαίνεται ότι η επιβάρυνση του λειτουργικού κόστους της Ο.Α. με το κόστος υλοποίησης διαφόρων κυβερνητικών πολιτικών απαγορευόταν από το πρόγραμμα εξυγίανσης της Ο.Α., το οποίο είχε εγκρίνει το 1994 η Ε.Ε. και είχε ψηφίσει ως νόμο το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Αυτά τα χρέη του κράτους προς την Ο.Α. – σύμφωνα με μελέτη μας – ανέρχονται σήμερα στο δεκαπλάσιο των λογιστικών της ελλειμμάτων. Στελέχη της συνδικαλιστικής ηγεσίας έχουν δηλώσει: «[…]για την κερδοφορία της Εταιρίας που έχει χαθεί εξαιτίας της ύπουλης πολιτικής που το Δημόσιο εφάρμοσε σε αυτήν, καθιστώντας την στα μάτια της κοινής γνώμης ως ελλειμματική Εταιρία[…]»
- Είναι μία αβίαστη ομολογία της συνδικαλιστικής ηγεσίας ότι γνώριζε, με την στάση της συναινούσε στην κακοδιαχείριση της περιουσίας των Ελλήνων και κάλυπτε την αλλοίωση των βιβλίων της κρατικής Ανώνυμης Εταιρίας Ο.Α.
- Η συνδικαλιστική ηγεσία ανέχθηκε, αν δεν συνήνεσε, στη τεχνητή διόγκωση των λογιστικών ελλειμμάτων της Ο.Α. το χρονικό διάστημα μέχρι το 1994 κατά 82%, την οποία επισημαίνει και η Ε.Ε., και από το 1995 μέχρι το 2007 κατά 46%. Η διόγκωση αυτή οφείλεται σε πρόστιμα και προσαυξήσεις, τις οποίες έχει επιβάλει στην Ο.Α. το κράτος και οι κρατικοί οργανισμοί λόγω της αδυναμίας της να ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις της έναντι αυτών. Όμως αυτή η αδυναμία της Ο.Α. είναι αποτέλεσμα της άρνησης του κράτους να της καταβάλει τα τεράστια χρέη του.
- Η συνδικαλιστική ηγεσία αν και γνώριζε την «[…] ύπουλη πολιτική που το Δημόσιο εφάρμοσε σε αυτήν, καθιστώντας την στα μάτια της κοινής γνώμης ως ελλειμματική Εταιρία[…]», ουδέποτε ζήτησε την εκπόνηση μελέτης για τον υπολογισμό των επιβαρύνσεων της Ο.Α. από την υποχρεωτική υλοποίηση των διαφόρων κυβερνητικών πολιτικών. Και όμως με βάση την ψευδή απεικόνιση των οικονομικών της, η Ο.Α. παραπέμφθηκε από την Ε.Ε. τρεις φορές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Και πάλι η συνδικαλιστική ηγεσία δεν αντέδρασε και δεν παρουσίασε την αλήθεια σχετικά με την κερδοφόρα λειτουργία της Ο.Α., πέραν κάποιων ταξιδιών στις Βρυξέλλες για σύναψη δημοσίων σχέσεων. Αυτή η αντιμετώπιση καμία σχέση δεν είχε με την τεκμηριωμένη υπεράσπιση της αλήθειας του συμφέροντος δηλαδή της Ο.Α., αφού από καμία πλευρά δεν έχει εκπονηθεί μέχρι σήμερα οιαδήποτε σφαιρική και επιστημονικά τεκμηριωμένη σχετική μελέτη αναφορικά με το ύψος των χρεών του κράτους προς την Ο.Α. μετά την 31-12-1992.
- Ουδέποτε η συνδικαλιστική ηγεσία διεκδίκησε την επιστροφή από το κράτος των τεράστιων χρεών του προς την Ο.Α., ενέργεια που έκανε με δική της πρωτοβουλία η διοίκηση της Ο.Α. το 2005-2006 με την ανοχή τουλάχιστον του πολιτικού της προϊσταμένου Υπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών, για ένα τμήμα των χρεών αυτών (2001-2005) και κέρδισε τελεσιδίκως στην Ελληνική δικαιοσύνη.
- Αλλά και όταν η δικαιοσύνη το 2006 καταδίκασε το κράτος τελεσιδίκως να επιστρέψει στην Ο.Α. τμήμα των χρεών του ύψους περί τα 850 εκατ. ευρώ επί 18 μήνες η συνδικαλιστική ηγεσία δεν είχε διεκδικήσει την καταβολή από το κράτος στην Ο.Α. των τελεσιδίκως επιδικασθέντων.
- Η συνδικαλιστική ηγεσία ανέχθηκε, αν δεν συνήνεσε, στη πρόθεση του κράτους να συμψηφίσει τα τελεσιδίκως επιδικασθέντα, από την Ελληνική δικαιοσύνη, χρέη του κράτους προς την Ο.Α., με τα ποσά τα οποία η Ε.Ε. απαιτεί να επιστρέψει η Ο.Α. στο κράτος ως παράνομες κρατικές ενισχύσεις. Η πρόθεση για συμψηφισμό προβάλλεται από το κράτος-μέτοχο παρ’ ότι το ελληνικό κράτος όχι μόνον δεν αποδέχεται τις απαιτήσεις της Ε.Ε. σε βάρος της Ο.Α., αλλά και έχει προσφύγει εναντίον της στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Η στάση της συνδικαλιστικής ηγεσίας έναντι του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Ο.Α.
- Η συνδικαλιστική ηγεσία το 1999, ανέχθηκε αν δεν συνήνεσε στην ιδιωτικοποίηση του management της Ο.Α. με την εκχώρησή του, στην Αγγλική Speedwing θυγατρική της ανταγωνίστριας της Ο.Α., British Airways. Η εκχώρηση του management της Ο.Α. από το κράτος πραγματοποιήθηκε χωρίς την πρόβλεψη καμίας ποινής για τον ιδιώτη manager στην περίπτωση της μη επίτευξης των στόχων για την υλοποίηση των οποίων είχε δεσμευθεί. Οι Εγγλέζοι μέσα σε ένα χρόνο δημιούργησαν στην Ο.Α. 40 δισ. δρχ. έλλειμμα και μετά απεπέμφθησαν χωρίς να καταβάλουν καμία αποζημίωση στην Ο.Α. για τις ζημίες που της προκάλεσαν.
- Η συνδικαλιστική ηγεσία ανέχθηκε, αν δεν συνήνεσε, στις πέντε απόπειρες ιδιωτικοποίησης της Ο.Α., που επακολούθησαν παρ’ όλον ότι ο Νόμος 2602/1998 η ισχύς του έληγε την 31-12-2001 δεν προέβλεπε την ιδιωτικοποίηση της Ο.Α. αλλά την εξυγίανσή της υπό δημόσιο ιδιοκτησιακό καθεστώς.
- Στις 5-1-2001, την ώρα κατά την οποία οι εργαζόμενοι πραγματοποιούσαν κατάληψη των γραφείων της διοίκησης της Ο.Α. για να αποτρέψουν απόφαση του Δ.Σ. της εταιρίας (το οποίο την ίδια ώρα συνεδρίαζε) για μείωση κατά 95% του καταβαλλόμενου κατά την συνταξιοδότηση εφ’ άπαξ που προωθούσε η κυβέρνηση, στελέχη της συνδικαλιστικής ηγεσίας συγκεντρώθηκαν στην αίθουσα ΠΗΓΑΣΟΣ του ξενοδοχείου HILTON για να συζητήσουν με παράγοντες της ιδιωτικοποίησης της Ο.Α. τον αριθμό των εργαζομένων που θα απομακρύνονταν, καθώς και το ποσοστό μείωσης του μισθού όσων παραμείνουν μετά την ιδιωτικοποίηση της Ο.Α. Επισημαίνεται ότι μία εβδομάδα πριν το συνέδριο της ΟΣΠΑ είχε αποφασίσει για ενιαία και Δημόσια Ο.Α.
- Η συνδικαλιστική ηγεσία ανέχθηκε, αν δεν συνήνεσε, στη διχοτόμηση της Ο.Α. από το κράτος-μέτοχο τον Δεκέμβριο του 2003 με τη δημιουργία της Ο.Α.-Services και των Ολυμπιακών Αερογραμμών με πρόσχημα να ξεπερασθεί η κρίση. Όμως σε επιστολή του προς την Ε.Ε. το 2003 ο πολιτικός προϊστάμενος της Ο.Α. υπουργός Μεταφορών δήλωνε τότε, ότι η διχοτόμηση αποφασίσθηκε για την ευκολότερη πώληση της Ο.Α..
H στάση της συνδικαλιστικής ηγεσίας έναντι της καταστροφικής για την Ο.Α. κακοδιοίκησης και κακοδιαχείρισης των υποθέσεών της
- Η συνδικαλιστική ηγεσία ανέχθηκε, αν δεν συνήνεσε, στην αναφερόμενη σε όλες σχεδόν τις σχετικές μελέτες των «συμβούλων» ακόμα και της Ε.Ε. μόνιμη απουσία αποτελεσματικής διοίκησης της δημοσίας Ο.Α., η οποία είχε καταστροφικές επιπτώσεις στην βιωσιμότητά της.
- Η συνδικαλιστική ηγεσία ανέχθηκε, αν δεν συνήνεσε, στη δαπάνη κατά την περίοδο της αποκληθείσας εξυγίανσης (1993-2001) περί των 24 δισ. δρχ. (72 εκατ. ευρώ) σε αμοιβές και «έξοδα» «συμβούλων», για την εκπόνηση αμφιβόλου ποιότητας και χρησιμότητας μελετών κ.λπ. οι οποίες ουδέποτε εφαρμόσθηκαν.
- Το 1998 η διοίκηση της Ο.Α. με την συνεργασία της συνδικαλιστικής ηγεσίας παραβιάζοντας τις διατάξεις του νόμου 2602/1998 η οποία επέβαλε την αξιολόγηση όλων των εργαζομένων για ανάληψη κάποιας θέσης στην ιεραρχία της Ο.Α. αποφάσισε να αξιολογηθούν μόνον τα στελέχη της ιεραρχίας που είχαν ήδη τρία χρόνια προϋπηρεσία σε διοικητική θέση. Επισημαίνεται ότι η εισηγητική έκθεση του νόμου ανέφερε ότι τα στελέχη της ιεραρχίας είχαν διορισθεί στις θέσεις αυτές με κριτήρια διαφορετικά των απαιτουμένων τυπικών και ουσιαστικών προσόντων. Αποτέλεσμα αυτής της επιλογής ήταν να παραμείνουν στην επιχειρησιακή ιεραρχία τα ίδια στελέχη, τα οποία είχαν ευθύνη για την εμφάνιση της κρίσης στην Ο.Α., τα οποία όμως αποτελούσαν κατά κανόνα την κομματική-επιχειρησιακή γραφειοκρατία.
- Η συνδικαλιστική ηγεσία ανέχθηκε, αν δεν συνήνεσε, στη καταγγελλομένη ακόμα και από ανώτατα στελέχη της Ο.Α. στο κοινοβούλιο:
- ανορθολογική σύνθεση του στόλου με συνέπεια αεροσκάφη μεγάλης χωρητικότητας και εμβέλειας να δρομολογούνται ζημιογόνα, σε δρομολόγια μικρότερης εμβέλειας και ζήτησης
- Η βραχυπρόθεσμη ενοικίαση από την διοίκηση της Ο.Α. κατ’ εντολή του μετόχου αεροσκαφών με τα πληρώματά τους, σε τιμές-όπως επανειλημμένα έχει γραφεί στον τύπο – από τριπλάσιες έως πενταπλάσιες, εκείνων που θα κατέβαλε εάν υπήρχε αξιόπιστος προγραμματισμός σύνθεσης στόλου.
- Παρ’ όλο ότι η συνδικαλιστική ηγεσία γνωρίζει (όπως επανειλημμένα εγγράφως έχουν παραδεχθεί στελέχη της) αναρίθμητες περιπτώσεις κακοδιαχείρισης σε βάρος της Ο.Α., μέχρι σήμερα δεν τις έχει καταγγείλει στην δικαιοσύνη ως όφειλε, ενώ στελέχη της έχουν δηλώσει εγγράφως ότι θα τις καταγγείλουν, όταν κρίνουν. Με ποιό άραγε αντάλλαγμα παρανομούν συνειδητά και αφήνουν τους διοικούντες, αλλά και τον μέτοχο να διαλύουν την Ο.Α. και να υπονομεύουν τις θέσεις εργασίας;
- Η συνδικαλιστική ηγεσία ανέχθηκε, αν δεν συνήνεσε, στη καταγγελλομένη ακόμα και από ανώτατα στελέχη της Ο.Α. στο κοινοβούλιο άσκηση σε πολλές περιπτώσεις, τιμολογιακής πολιτικής (τιμών των εισιτηρίων) κάτω του κόστους, με αποτέλεσμα την απώλεια από την Ο.Α. τεράστιων εσόδων.
- Η συνδικαλιστική ηγεσία ανέχθηκε, αν δεν συνήνεσε, στη παράνομη – με βάση το θεσμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης – συμπεριφορά της Ε.Ε. (Επίτροπος J.Barrot) σε βάρος της Ο.Α., ενώ η Ε.Ε. γνωρίζει ότι τα χρέη του κράτους προς την Ο.Α. είναι πολλαπλάσια των λογιστικών της ελλειμμάτων, τα αποσιωπά. Συνεχίζει να θεωρεί την Ο.Α. ως ευρισκομένη υπό πτώχευση και αρνείται να αναθεωρήσει τις λανθασμένες εκτιμήσεις της παρά τις τελεσίδικες αποφάσεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης, η οποία καταδίκασε το κράτος να επιστρέψει στην Ο.Α. τμήμα των χρεών του.
- Η συνδικαλιστική ηγεσία ανέχεται, αν δεν προωθεί, την ύπαρξη του φαινομένου των εποχιακών εμπαίζοντας ένα σύνολο νέων ανθρώπων και εκμεταλλευόμενη την ανάγκη τους για εργασία για να προωθήσουν κάποια στελέχη τα δικά τους μικροκομματικά συμφέροντα. Επαναλαμβάνεται δυστυχώς η ιστορία της κομματικής εκμετάλλευσης και του κομματικού εγκλωβισμού των 985 ατόμων κυρίως φοιτητών, οι οποίοι προσελήφθησαν το1985 με κομματικά κριτήρια. Μόνο που τώρα οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Τα τότε θύματα έχουν γίνει σημερινοί θύτες.
Πρακτικές της συνδικαλιστικής ηγεσίας σε βάρος των εργαζομένων και της Ο.Α.
- Το 1992 η συνδικαλιστική ηγεσία υπογράφει σύμβαση για την Olympic Catering με τον νέο τότε ιδιώτη ιδιοκτήτη, όπου με ειδική διάταξη εξαιρεί από τις απολύσεις τους συνδικαλιστές όταν την ίδια χρονιά είχαν απολυθεί 950 εργαζόμενοι.
- Στο συνέδριο της Ομοσπονδίας που πραγματοποιήθηκε το 1994 η συνδικαλιστική ηγεσία παρά το ότι είχε στα χέρια της την επίσημη μελέτη του Δρα Ι.Σ. Λαΐνου η οποία απεδείκνυε τα τεράστια χρέη του κράτους προς την Ο.Α. και την κερδοφόρα λειτουργία της, εισηγήθηκε ότι η Ο.Α. ευρίσκετο υπό πτώχευση. Σαν συνέπεια, οι εργαζόμενοι εξαπατημένοι από την συνδικαλιστική τους ηγεσία συνήναισαν και έτσι ο μέτοχος μπόρεσε να πετύχει την συζήτηση και ψήφιση από το κοινοβούλιο της παρέμβασης της Ε.Ε. στα οικονομικά της ανθούσας Ο.Α., με στόχο την ιδιωτικοποίησή της. Επισημαίνεται ότι χωρίς την συναίνεση των εργαζομένων η ψήφιση από την κυβέρνηση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου ήταν παράνομη, άρα αδύνατη.
- Μετά την αποτυχία (;;;) υλοποίησης του εγκεκριμένου από την Ε.Ε. το 1994 προγράμματος εξυγίανσης της Ο.Α. ο μέτοχος σε συνεργασία με την Ε.Ε. προώθησε τον Απρίλιο του 1998 στο κοινοβούλιο την ψήφιση συμπληρωματικών μέτρων. Στο συνέδριο της Ομοσπονδίας, που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 1998, οι σύνεδροι έχοντας αποκομίσει την αρνητική εμπειρία των τεσσάρων χρόνων της «εξυγίανσης», αλλά και την ενημέρωση που πλέον είχαν για την συμπαιγνία σε βάρος της Ο.Α. του κράτους σε συνεργασία με την Ε.Ε., καταψήφισαν τα συμπληρωματικά «εξυγιαντικά» μέτρα σε ποσοστό άνω του 60% ως αποβλέποντα στην ιδιωτικοποίηση του εθνικού αερομεταφορέα. Μεταξύ των καταψηφισάντων ήσαν και το 50% των εκλεκτόρων της προσκείμενης στην κυβέρνηση συνδικαλιστικής παράταξης. Και όμως ο πρόεδρος της ΟΣΠΑ και εκπρόσωπος των εργαζομένων στο Δ.Σ. της Ο.Α. μαζί με κάποια μέλη της ανώτατης συνδικαλιστικής ηγεσίας παραποιώντας την εκπεφρασμένη βούληση των εργαζομένων απέστειλαν έγγραφο στον υπουργό μεταφορών, με το οποίο του δήλωναν την συμφωνία των εργαζομένων για τα υπό ψήφιση μέτρα. Μόνο με την παραποίηση της θέλησης των εργαζομένων από την συνδικαλιστική τους ηγεσία κατέστη δυνατή η ψήφιση του νόμου 2602/1998 για την «εξυγίανση» της Ο.Α.
Ποιές είναι οι αιτίες της καταστροφικής για την Ο.Α. και τους εργαζομένους συμπεριφοράς της συνδικαλιστικής ηγεσίας;
Δεν μπορεί να δοθεί μία αξιόπιστη ερμηνεία της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς της συνδικαλιστικής ηγεσίας, αν δεν αναδειχθεί μια πασίγνωστη ιδιότητα όλων των μελών της. Και η ιδιότητα αυτή είναι η ιδιότητα του μέλους των κομματικών μηχανισμών των διαφόρων κομμάτων. Με δεδομένο δε το ότι κανείς συνδικαλιστής δεν αναδεικνύεται χωρίς την κατάκτηση της συγκατάθεσης των κομματικών μηχανισμών στους οποίους είναι ενταγμένος καθίσταται προφανές ότι η στάση των συνδικαλιστών για κάθε ζήτημα προσδιορίζεται ή μάλλον υποτάσσεται στις αντίστοιχες κομματικές θέσεις για το ζήτημα αυτό.
Ποιά λοιπόν είναι η θέση των δύο κομμάτων εξουσίας για την Ο.Α.; Στις προγραμματικές δηλώσεις τους τον Σεπτέμβριο του 2007 οι ηγέτες των μεγαλυτέρων κομμάτων ως ανώτατοι πολιτικοί εκπρόσωποι του κράτους-μετόχου της Ο.Α. συμφώνησαν στην ιδιωτικοποίηση της Ο.Α., ενώ ο ένας εκ των δύο δεν απέκλεισε και το ενδεχόμενο του κλεισίματός της.
Ίδιες θέσεις είχαν διατυπώσει και οι δύο ανώτατοι πολιτικοί εκπρόσωποι του κράτους-αποκλειστικού μετόχου της Ο.Α. στις ομιλίες τους στην διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 2005. Από την άποψη αυτή και οι δύο παραμένουν σταθεροί στις θέσεις τους τουλάχιστον για ιδιωτικοποίηση της Ο.Α. Τον Δεκέμβριο του 2007 ο πολιτικός προϊστάμενος της Ο.Α. υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών έδωσε έμφαση στο κλείσιμό της.
Συνεπώς δεν είναι διόλου περίεργο το γεγονός ότι οι ενέργειες των κομματικών – συνδικαλιστικών στελεχών στην Ο.Α. τουλάχιστον των δύο αυτών κομμάτων, να κατατείνουν στην υλοποίηση των κοινών θέσεων των κομμάτων τους για ιδιωτικοποίηση ή κλείσιμο της Ο.Α., στα πλαίσια βέβαια της προσπάθειας επίτευξης και των εκτός Ο.Α. προσωπικών επιδιώξεων ενός εκάστου εκ των συνδικαλιστών αυτών.
Υπάρχει σήμερα δυνατότητα αποτελεσματικής παρέμβασης των εργαζομένων;
Στις ανωτέρω κατηγορίες η συνδικαλιστική ηγεσία θα μπορούσε να αντιτάξει το επιχείρημα ότι έκανε ενέργειες, αλλά δεν είχαν αποτέλεσμα. Αυτό όμως και μόνο το επιχείρημα υποδηλώνει είτε ανικανότητα, είτε ακόμα χειρότερα σκοπιμότητα, διότι η έννοια της αποτελεσματικής δράσης περιλαμβάνει την αξιοποίηση των διαθέσιμων νομίμων, αλλά και αποτελεσματικών τακτικών αντιμετώπισης των οργανωμένων οικονομικών και επιχειρηματικών παραγόντων που υπονόμευσαν την Ολυμπιακή, τα οποία και η ίδια καταγγέλλει.
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η εκπόνηση επιστημονικά τεκμηριωμένων μελετών χωρίς την ύπαρξη των οποίων η συνδικαλιστική δράση μετατρέπεται είτε σε βραχυπρόθεσμα εκτονωτικές άναρθρες κραυγές, είτε υποτάσσεται στα σχέδια αυτών οι οποίοι επιδιώκουν την ιδιωτικοποίηση ή το κλείσιμο της Ο.Α.
Η εκ των υστέρων καταγγελία της κακοδιαχείρισης της Ο.Α. από την συνδικαλιστική ηγεσία αφού όμως γνώριζε τα γεγονότα από πριν, αλλά τα άφησε να υλοποιηθούν χωρίς να λαμβάνει έστω και μεταγενέστερα αποτελεσματικά μέτρα αναίρεσης των καταστροφικών επιπτώσεών τους στην ύπαρξη της Ο.Α., σηματοδοτεί, ακόμα και με το ισχύον δίκαιο, ανοχή αν όχι συναίνεση στην κακοδιαχείριση. Είναι βέβαιο όμως ότι τεκμηριώνει συνενοχή.
Η επίκληση από την συνδικαλιστική ηγεσία διαφόρων αντιδράσεών της κατά της κακοδιαχείρισης δύναται να εκληφθεί μόνον ως προφάσεις εν αμαρτίαις, αφού και η ίδια δεν αρνείται την αναποτελεσματικότητά των αντιδράσεών της αυτών. Διαχρονικά όμως η συνδικαλιστική ηγεσία αρνείται να χρησιμοποιήσει γνωστές σ’ αυτήν αποτελεσματικές πρακτικές προστασίας της Ο.Α. όπως η εκπόνηση επιστημονικών μελετών σχετικά με την κερδοφόρα λειτουργία της Ο.Α., το ποιοί πως και γιατί την οδηγούν στην χρεοκοπία. Αρνείται επίσης να ενημερώσει την κοινωνία με τα συμπεράσματα ήδη υφισταμένων και ευρισκομένων εν γνώσει της επιστημονικών μελετών, οι οποίες αποδεικνύουν την συμπαιγνία του κράτους – μετόχου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης με στόχο την πτώχευση της Ο.Α.
Συμπεράσματα
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι αν το συνδικάτο έχει δυνατότητα παρέμβασης – που όπως έχει αποδειχθεί έχει – αλλά αν η συνδικαλιστική ηγεσία θέλει να αποκτήσει και να χρησιμοποιήσει τα διαθέσιμα όπλα – γνώσεις, για την εξυγίανση και την ανταγωνιστική ανάπτυξη της ενιαίας και Δημόσιας Ο.Α., καθώς και τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και την βελτίωση των όρων και των συνθηκών εργασίας.
Η συνδικαλιστική ηγεσία όπως ήδη αποδείξαμε ούτε μπορεί, ούτε θέλει την εξυγίανση και την ανταγωνιστική ανάπτυξη της Δημόσιας Ο.Α. λόγω:
- της υποταγής της στις κομματικές αποφάσεις, οι οποίες στοχεύουν στην ιδιωτικοποίηση ή το κλείσιμο της Ο.Α. αλλά και
- των προσωπικών επιδιώξεων εκτός Ο.Α. κάποιων από τα στελέχη της.
Ο κ. Ιωάννης Σ. Λαΐνος είναι Διδάκτορας Οικονομίας και Διοίκησης Εναέριων Μεταφορών.
Η συντακτική ομάδα του TravelDailyNews Greece & Cyprus διαθέτει πάνω από 35 χρόνια εμπειρία σε Β2Β τουριστική ειδησεογραφία καθώς επίσης και σε θέματα marketing και επικοινωνίας.
