Ευθέως
Όταν η φιλανθρωπία γίνεται …business
Καταρχήν, εύχομαι σε όλους σας καλή χρονιά, χρονιά πολλά, με υγεία και χαρά!
Αφού φάγαμε, ήπιαμε, διασκεδάσαμε, παίξαμε στον τζόγο, τώρα …τα κεφάλια μέσα. Η νέα χρονιά έχει ήδη αρχίσει και εμείς
πιστοί στη “συνάντησή” μας (έστω, την ηλεκτρονική), θα συνεχίσουμε να σχολιάζουμε με χιούμορ (πικρό, κάποιες φορές) και σοβαρότητα (ποτέ όμως σοβαροφάνεια….) τα καλώς ή τα κακώς κείμενα του τόπου μας, ιδιαίτερα δε, ασφαλώς, όσα σχετίζονται με τον τουρισμό.
Είναι γεγονός ότι στις άγιες μέρες των Χριστουγέννων όλοι μας νιώθουμε – άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο, ίσως μάλιστα και καθόλου – ενοχές για το τι κάνουμε όλη την άλλη χρονιά για τους ανθρώπους που δεν έχουν όσα έχουμε εμείς: η
επαιτεία, έστω και κατ’ επάγγελμα, είναι μια πληγή, που πρέπει να θεραπευθεί από τους αρμοδίους, γιατί αλλιώς αυτή θα γιγαντώνεται και μαζί της και όλα τα υπόλοιπα παρασιτικά επαγγέλματα (προστασία ανηλίκων, παρότρυνση προς επαιτεία, εμπέδωση κλίματος ανασφάλειας, ληστείες κ.λπ.).
Τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων, λοιπόν, ή μερικές μέρες πριν από αυτές, σχεδόν όλοι μας φροντίζουμε να κάνουμε μία καλή πράξη,
σαν να είμαστε πρόσκοποι και έχοντας ως ωφελιμιστική πρόθεση την …παραγραφή των όσων δεν κάναμε για τους δυστυχούντες συνανθρώπους μας την προηγούμενη χρονιά (και βεβαίως δεν θα κάνουμε ούτε την επόμενη!).
Η φιλανθρωπία αυτές τις μέρες ήταν στα …φόρτε της. Πολλές εταιρείες εξαντλούν τα αλληλέγγυα αισθήματά τους με την αγορά μερικών καρτών από φιλανθρωπικές οργανώσεις, φροντίζοντας μάλιστα να γνωστοποιήσουν (με αποστολή δελτίων τύπου) ακόμη και αυτή την προσφορά “ψιχίων” προς τις αδύναμες αυτές ομάδες. Δεν μπορώ όμως να μην καγχάσω αν σκεφθώ ότι αφενός για πάρα πολλές εταιρείες αυτό αποτελεί μία καλή ευκαιρία προβολής, αφετέρου – και κυρίως – το πόσα εκατομμύρια ξοδεύονται από τις ίδιες εταιρείες σε δεξιώσεις και λοιπές εκδηλώσεις PR!
Για την κερδοσκοπία δε, καλύτερα ας το αφήσω ασχολίαστο. Α, τώρα που το θυμήθηκα: Δεν είδα πουθενά το ΧΑΑ (χα, χα ή μάλλον κλαψ, κλαψ…) σε τέτοιου είδους φιλανθρωπικές εκδηλώσεις. Αφού “έγδυσε” κυριολεκτικά τους ανυποψίαστους επενδυτές, δεν θα ήταν
“in” να προσφέρει μερικά ρούχα στους ξεγυμνωμένους επενδυτές;
Αυτή λοιπόν την περίοδο, λίγο πριν από τις γιορτές των Χριστουγέννων, διάλεξε ένα
μεγάααλο καζίνο της Ελλάδας (δεν θα σας πω το όνομα, παρά μόνο ότι βρίσκεται σε νησί στα νοτιοανατολικά της Ελλάδας) για να κάνει μια επίσης
μεγάαααλη φιλανθρωπία: τη χορηγία ενός αθλητή με ειδικές ανάγκες και του αθλητικού συλλόγου που αυτός εκπροσωπεί (άτομα με επίσης ειδικές ανάγκες). Αφού βεβαίως επισημάνω ότι – όπως ασφαλώς γνωρίζετε όλοι σας, ελπίζω όχι από προσωπική πείρα – τα καζίνο “έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια”, κάνουν και φιλανθρωπίες για να κάνουν απόσβεση αμαρτιών.
Το να γίνει μια χορηγία είναι βεβαίως επαινετέο, όταν γίνεται από αγαθή προαίρεση και με πίστη σε αυτή την κίνηση. Ασφαλώς και είμαι υπέρ της δημοσιοποίησης τέτοιων ενεργειών, όμως το να διοργανώνεται μία λαμπερή (και εξίσου κοστοβόρα) εκδήλωση σε μεγάλο κεντρικό αθηναϊκό ξενοδοχείο για να ανακοινωθεί η ενέργεια αυτή, τότε διαισθάνομαι ότι κάτι δεν πάει καλά.
Και αυτή τη διαίσθηση έρχεται να την επιβεβαιώσει – με τον πιο ωμό τρόπο – το δελτίο Τύπου της εταιρείας αυτού του καζίνο. Όντως είναι η πρώτη φορά που γίνεται χορηγία προς αθλητή της παραολυμπιάδας και πρέπει να επαινεθεί η πρωτοβουλία αυτή. Όμως ως εκεί. Γιατί στην αρχή κιόλας του δελτίου τύπου, εντελώς απροσχημάτιστα, γράφονται τα εξής: “Μέχρι σήμερα
μόνο πειραματικά επιχείρησαν 2-3 μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες να ‘σπονσοράρουν’ μεμονωμένους αθλητές με ειδικές ανάγκες και σε μεμονωμένους αγώνες…”, ενώ η χαριστική βολή είναι η φράση που ακολουθεί: “χωρίς, ωστόσο, να συνεχίσουν το ‘πείραμά’ τους”. Τι χρείαν έτι έχομεν μαρτύρων; Εντελώς κυνικά ομολογείται ότι πρόκειται για πείραμα (αν πάει καλά έχει καλώς, αλλιώς….). Αν αυτοί οι αθλητές με ειδικές ανάγκες συγκεντρώσουν πάνω τους πολλά βλέμματα (έστω και από
συμπόνια), τότε το πείραμα (στο δελτίο τύπου υπάρχουν εισαγωγικά, για συγκάλυψη της σκέψης) πέτυχε και ήταν αποδοτική η ενέργεια.
Ειλικρινά από μια εταιρεία καζίνο (και από τους
υπευθύνους της επικοινωνιακής πολιτικής της) περίμενα περισσότερο μυαλό, για να μην πω για ανθρωπισμό. Και προς επίρρωση των σκέψεών μου, αναφέρω και τα όσα ακολουθούν σε άλλες σελίδες του δελτίου τύπου της εν λόγω εκδήλωσης: “Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν εξέχουσα θέση στην επαγγελματική τους ζωή, μπορούν να χαρακτηριστούν σαν άνθρωποι που ‘έκαναν τη διαφορά‘ στο περιβάλλον εργασίας τους. Είναι οι άνθρωποι ‘που κάνουν τα πράγματα να συμβαίνουν'” και συμπληρώνει (το εντελώς παράταιρο, ως προς τη συνοχή της σκέψης): “Όχι φιλανθρωπία. Ευκαιρίες. Μια ευκαιρία στα άτομα της κοινωνίας μας με ειδικές ανάγκες να βγάλουν στην επιφάνεια ταλέντα που έχουν και δεν ξέρουν ότι τα έχουν”.
Η χορηγία, κύριοι του εν λόγω καζίνου, είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία, η οποία ξεκίνησε από την αρχαία Ελλάδα με αγνούς και άδολους σκοπούς (ο επωμισμός των εξόδων ενός έργου ή μιας εκδήλωσης από τους πολίτες που είχαν οικονομική δύναμη), για να καταλήξει – για να μην πω …καταντήσει – σήμερα ως …sponsoring στη χώρα μας.
Εύχομαι και πάλι καλή χρονιά, χρόνια πολλά, με υγεία, περισσότερο ανθρωπισμό, περισσότερη σκέψη και λιγότερη επιπολαιότητα!
