Τελευταία νέα
ΑρχικήΣτήλεςΆρθραΕυθέωςΧοιρινό ή …κροκόδειλο;

ΕυθέωςΧοιρινό ή …κροκόδειλο;

Ευθέως
Χοιρινό ή …κροκόδειλο;

Η είδηση προβλήθηκε επαρκώς από όλα
σχεδόν τα τηλεοπτικά κανάλια, αλλά και από
εφημερίδες και περιοδικά: Σε κάποιο …in restaurant της
Θεσσαλονίκης η σπεσιαλιτέ είναι τι; (κρατηθείτε): φιλέτο
κροκόδειλου
μαριναρισμένο σε λαδολέμονο.

Δεύτερη αφορμή για τη σύνταξη του
παρόντος άρθρου είναι το διαφημιστικό φυλλάδιο
(ελληνιστί μπροσούρα) μεγάλου αθηναϊκού
ξενοδοχείου, στο οποίο διαφημίζονται με
γλαφυρότατα οι νοστιμιές που προσφέρονται
ενόψει των εορτών: κονσομέ πάπιας με υποψία
δαμάσκηνου, αστακοουρές Ατλαντικού με εσάνς
δεντρολίβανου
, φιλέτο καρχαρία με μπλινίς
λαχανικών και τρούφα, καβουροδαγκάνες με βελουτέ
από φακές, βίσονα με ελιές και αγριοκέρασα και
άλλα τέτοια …πασίγνωστα πιάτα που γνωρίζουμε
όλοι εμείς οι Έλληνες.

Εύλογα, θα απαντήσετε: Μα γιατί
γκρινιάζεις, μέρες που είναι; Κι εγώ με τη σειρά
μου θα απαντήσω ότι φυσικά το φαγητό είναι
κατεξοχήν υποκειμενικό θέμα
: για παράδειγμα,
σε άλλον αρέσει υπερβολικά ο πατσάς, ενώ σε
άλλους (και κυρίως στον γυναικείο πληθυσμό)
προκαλεί αποστροφή έως αηδία. Εντάξει μέχρι εδώ.
Είναι επίσης γεγονός πως στις γιορτές που
έρχονται, ο καθένας θέλει να περάσει όσο το
δυνατόν καλύτερα, χωρίς να υπολογίζει κόστος
(βλέπετε, είναι και το δώρο των Χριστουγέννων που
βοηθάει αυτή την απλοχεριά). Και είναι επίσης
γεγονός ότι όλοι πρέπει να περάσουμε καλά τις
άγιες μέρες των Χριστουγέννων. Επομένως, οι
γυναίκες γιατί πρέπει να είναι …αγγαρεία στην
κουζίνα, μαγειρεύοντας και πλένοντας όλη τη μέρα;

Συμφωνώ κι εγώ ότι όλοι πρέπει να
περάσουμε καλά, το επιτάσσουν το πνεύμα των
ημερών, αλλά και η ανάγκη να ξεφύγουμε για λίγο
από τα τετριμμένα, τα καθημερινά. Εκείνο όμως που
δεν μπορώ να καταλάβω και να ερμηνεύσω επαρκώς
είναι το γεγονός ότι τελικά είμαστε έτοιμοι να
φάμε ό,τι μας σερβίρουν και να φτάσουμε στο
επίπεδο των ανθρώπων της ζούγκλας, οι οποίοι –
φυσικά, μην έχοντας άλλη επιλογή – τρώνε από
ακρίδες και μυρμήγκια μέχρι …φιλέτο
κροκόδειλου. Έτσι τώρα πλέον μην παραπονιέστε,
αφού θα κάνετε ένα ταξιδάκι στην πανέμορφη
Θεσσαλονίκη για να το απολαύσετε. Τελικά, όλα
είναι θέμα μάρκετινγκ, και έτσι δεν αποκλείεται
να εισβάλλουν στα πιάτα επώνυμων εστιατορίων (ως
ακριβοπληρωμένα εδέσματα) η χελωνόσουπα, οι
τερμίτες, το κρέας αλόγου, το κρέας σκύλου κ.ο.κ.

Επίσης δεν καταλαβαίνω τη νοοτροπία
πολλών επώνυμων ξενοδοχείων να σερβίρουν στις
περιόδους των εορτών ό,τι υπάρχει σε ξένη
κουζίνα, αδιαφορώντας προκλητικά για την
ελληνική, η οποία – με την κατά τόπους ποικιλία –
είναι βέβαιο ότι καλύπτει όλα τα γούστα: και τους
ψαροφάγους και τους κρεατοφάγους και τους
χορτοφάγους (ελληνιστί …vegeterian). Το εν λόγω έντυπο
του αθηναϊκού ξενοδοχείου είχε βεβαίως και
κάποια μελομακάρονα και κουραμπιέδες, αλλά μόνο
σαν κερασάκι στην τούρτα. Το αστείο όμως είναι
ότι στο μενού της Πρωτοχρονιάς του εν λόγω
αθηναϊκού ξενοδοχείου, περιλαμβανόταν μαζί με τα
εξ Εσπερίας εδέσματα και ο ελληνικότατος
(κρατηθείτε…) πατσάς. Φυσικά, καλά έκαναν οι
σεφ και έβαλαν κι αυτό το πιάτο, γιατί είναι
απαραίτητο μετά το ξενύχτι. Αλλά πώς συνδυάζεται
το φιλέτο ταράνδου με κυδώνι και μπανάνα και από
την άλλη να υπάρχει ο πατσάς;

Κι αν ρωτάτε για τις τιμές, αυτές ήταν
άκρως τσουχτερές. Το πιο απλό γεύμα ξεκινούσε από
35.000 και έφτανε μέχρι τις 50.000. Ασφαλώς, είναι
αναμφισβήτητο πως το ποιοτικό φαγητό πρέπει να
πληρώνεται ακριβά. Αλλά όχι όμως και να γίνεται
προσπάθεια να μας σερβιριστεί το κάθε πιάτο του
(ευφάνταστου, ομολογουμένως) σεφ ως κάτι που
είναι …must.

Τα Χριστούγεννα ως γιορτή έχουν ασφαλώς
χάσει τον χαρακτήρα τους. Αφού δεχθήκαμε τον εκ
Φιλανδίας ¶γιο Νικόλαο (ο οποίος ταυτίστηκε με
τον Καππαδόκη ¶γιο Βασίλειο της Ορθόδοξης
Εκκλησίας!), αφού βάλαμε το χριστουγεννιάτικο
δένδρο στο σπίτι μας μαζί με τα γκι (εκτοπίζοντας
το παραδοσιακό ελληνικό καράβι), αφού βάλαμε τη
γαλοπούλα στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι
(εκτοπίζοντας το παραδοσιακό χοιρινό), τώρα
είμαστε έτοιμοι να γιορτάσουμε …ελληνικά
Χριστούγεννα. Σχετικά με τα γκι που προανέφερα,
αξίζει να αναφερθεί και το εξής χιουμοριστικό, το
οποίο άντλησα από την πλούσια ελληνική
λαογραφία. Σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας το
γκι αναφέρεται από τους ντόπιους ως
αρκουδοπούρναρο! Εντάξει, δέχομαι ότι η λέξη
«γκι» είναι πιο sic από την μόλις προαναφερθείσα.

Και τελειώνοντας, θα ήθελα να πω ότι –
κατά την ταπεινή μου γνώμη – δεν ισχύει πλέον το
γνωστό «Χριστούγεννα στην πόλη και Πάσχα στο
χωριό». Αφού υπάρχει ολόκληρο τετραήμερο για
απόδραση από τις πόλεις, φορτώστε τα μπαγκάζια
σας και όπου φύγει φύγει. Και στο πιο ταπεινό και
άγνωστο χωριό να πάτε, θα περάσετε σίγουρα
καλύτερα απ’ ό,τι αν καθίσετε στις μεγάλες
πόλεις.

Κι όσο για το φαγητό, εννοείται ότι θα
φάτε ό,τι τραβάει η ψυχή σας. Εξάλλου, όπως λέει
και η γνωστή παροιμία «περί ορέξεως,
κολοκυθόπιτα»!

Ιστοσελίδα | + Άρθρα
28/03/2024
27/03/2024
26/03/2024
22/03/2024
21/03/2024
20/03/2024