Ευθέως
The greek solution
Όταν το 1996 ήμουνα στο Έσσεξ της Αγγλίας,
σε μία συζήτηση με ¶γγλους καθηγητές, αφού ο
καθένας σχολίασε καλοπροαίρετα τα υπέρ και τα
κατά της χώρας του άλλου, οι ¶γγλοι μού είπανε και
το εξής ενδιαφέρον: Για κάθε πρόβλημα υπάρχουν
τρεις λύσεις: α) η bad solution (κακή λύση), την οποία
δίνουν στο πρόβλημα οι τριτοκοσμικές χώρες, β) η
good solution (καλή λύση), που δίνουν οι αναπτυγμένες
χώρες του δυτικού κόσμου και γ) -αυτό έχει
ενδιαφέρον- η …greek solution, δηλ. η ελληνική λύση. Στην
εύλογη απορία μου για το τι είναι αυτό, μου
απάντησαν ότι είναι ο συνδυασμός των δύο
προηγούμενων. Δηλαδή με σχεδόν ανύπαρκτο
σχεδιασμό, με πολλά λάθη κατά την εκτέλεση, στο
τέλος όμως προκύπτει ένα σχετικά αξιοπρεπές
αποτέλεσμα. Αυτή η κουβέντα μού ήρθε στο μυαλό με
το πρόσφατο επεισόδιο της κατάληψης ενός
λεωφορείου με Ιάπωνες τουρίστες.
Με το που άκουσα την είδηση, αναρωτήθηκα
τελικά τι είναι αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας:
κακοδαιμονία, σύμπτωση ή …συνήθεια; Η
λεωφορειοπειρατεία (πολύ της μόδας στην Ελλάδα)
αυτή τη φορά έγινε με δράστη έναν 48χρονο
(απατημένο, όπως έλεγε ο ίδιος), ο οποίος -έχοντας
κι αυτός όπως και τόσοι άλλοι ως δόγμα το «θα σου
φέρω τα κανάλια»- αφού έδωσε δημοσιότητα (κακή,
όπως συνήθως) στη χώρα μας, τελικά παραδόθηκε σε
έναν δημοσιογράφο (!), τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο,
προφανώς επειδή θεωρούσε ότι σε αυτόν αξίζει να
δείξει εμπιστοσύνη ένας πικραμένος και
αδικημένος πολίτης.
Τελικά, με τα όποια κωμικοτραγικά
συνόδευσαν την υπόθεση αυτή, το τέλος ήταν αίσιο
καταρχήν για τους Ιάπωνες τουρίστες που
κρατήθηκαν όμηροι, αφετέρου για το μέλλον του
καταταλαιπωρημένου ελληνικού τουρισμού, ο
οποίος κάθε τρεις και λίγο δέχεται -σχεδόν πάντα
από Έλληνες- κι από ένα καίριο πλήγμα, βεβαίως δε
και για τη χώρα μας, η οποία είδε να εξελίσσεται
μία υπόθεση σε εφιάλτη ανάλογο με το λεωφορείο
που έφτασε μέχρι το Ελμπασάν για να λυθεί με
μοιραίο τρόπο η ομηρία των επιβατών.
Αλήθεια, σκέφτεται κανείς τι θα γινόταν
αν σκοτωνόταν έστω κι ένας Ιάπωνας τουρίστας; Θα
έφταιγαν μετά τα …σκοτεινά ξένα κέντρα εξουσίας
που έχουν βαλθεί να καταστρέψουν τον ελληνικό
τουρισμό; Μα εμείς οι ίδιοι βγάζουμε τα μάτια με
τα ίδια μας τα χέρια, καθώς ο σάλος από τη βύθιση
του Εξπρές Σάμινα δεν έχει κοπάσει ακόμη. (Για το
θέμα της ασφάλειας στην Ελλάδα θα ασχοληθούμε σε
επόμενο άρθρο μας).
Φυσικά, έσπευσαν οι ιθύνοντες νόες τόσο
της Κυβέρνησης, όσο και της Αστυνομίας, να
δηλώσουν ότι η αίσια έκβαση της υπόθεσης δείχνει
«το υψηλό επίπεδο με το οποίο η πανέτοιμη και
άριστα εκπαιδευμένη Ελληνική Αστυνομία
χειρίστηκε την υπόθεση». Δεν πρόλαβαν όμως να
αποσώσουν τους επαίνους τους και ο δολοφόνος και
«λεωφορειοπειρατής» Χρήστος Κεντήρας …έκλεισε
την υπόθεση με την αυτοκτονία του, πέφτοντας από
τον έβδομο όροφο της Ασφάλειας Αττικής.
Ειλικρινά, μαθαίνοντας αυτή την είδηση, έρχεται
στο μυαλό η εικόνα ενός μικρού παιδιού, το οποίο
μην έχοντας απόλυτη ευστάθεια μπορεί να πέσει
ανά πάσα στιγμή. Μπορεί να θεωρήσετε ακραίο -ή και
άδικο- τον παραλληλισμό, όμως σκέφτεστε ότι το
ίδιο θα μπορούσε να γίνει π.χ. και με ένα μέλος της
«17 Νοέμβρη», αν ποτέ μπορεί να υποτεθεί ότι θα
γίνει κάποτε αυτό; Και μάλιστα τη στιγμή που οι
Αμερικανοί έχουν ως μόνιμη επωδό των δηλώσεών
τους για την Ελλάδα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες
του 2004 το θέμα της τρομοκρατίας (το οποίο το έχουν
σχεδόν ταυτίσει με τη «17 Νοέμβρη»).
Γεγονότα σαν κι αυτό της τελευταίας
λεωφορειοπειρατείας πρέπει να προβληματίσουν
γιατί, τελικά, τον καθοριστικό ρόλο στην αίσια
έκβαση τον έπαιξε ένας δημοσιογράφος (απίστευτο
κι όμως αληθινό), ενώ η Αστυνομία τα πήγε «απλώς
καλά». Εκείνο όμως που περισσότερο πρέπει να
προβληματίσει είναι η δημόσια ασφάλεια
(υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με πρόσφατα
δημοσιεύματα εφημερίδων, 1 στους 3 Έλληνες
οπλοφορεί, νόμιμα ή παράνομα), μάλιστα καθώς
επίκεινται οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 στην
Αθήνα και βεβαίως ο τουρισμός μας τρώει αρκετά
συχνά κι από μια σφαλιάρα. Βέβαια, η Ιαπωνική
Κυβέρνηση δήλωσε ότι στο άμεσο μέλλον θα λάβει
αυστηρά μέτρα ασφαλείας για τους Ιάπωνες
τουρίστες που ταξιδεύουν στη χώρα μας. Αυτό
βέβαια είναι ένα καμπανάκι (ή μάλλον καμπάνα) για
την Ελληνική Κυβέρνηση, η οποία αποδείχθηκε ότι
δεν διαθέτει σχέδια αντιμετώπισης κρίσεων, όπως
αυτή που εξετάζουμε.
Καλά είναι και τα ακριβά περιπολικά και
οι μηχανές μεγάλου κυβισμού για την ελληνική
αστυνομία, όμως εκείνο που μετράει περισσότερο
είναι το μυαλό, η κατάστρωση σχεδίων για την
αντιμετώπιση κρίσιμων προβλημάτων ασφαλείας,
που μπορεί να έχουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις και
τραγικές συνέπειες για την εικόνα της χώρας μας
στο εξωτερικό.
