Ευθέως
Φθινόπωρο: Εδώ τελειώνει ο τουρισμός;
Λένε πως οι καλοκαιρινές αγάπες
τελειώνουν με τα φθινοπωρινά πρωτοβρόχια.
Μερικοί όμως ισχυρίζονται ότι το ίδιο ισχύει και
για τον χώρο του τουρισμού. Όντως, αν κάποιος δει
το θέμα υπό στενή οπτική γωνία, θα δει ότι τα
πολύβουα τουριστικά θέρετρα (κυρίως τα
παραθαλάσσια) είναι πλέον έρημα από τουρίστες, οι
επαγγελματίες (ξενοδόχοι, ιδιοκτήτες
εστιατορίων και κέντρων διασκέδασης) μαζεύουν
τα… μπογαλάκια τους, πολλοί από τους
εργαζομένους σε αυτές τις επιχειρήσεις
προετοιμάζονται για το Ταμείο Ανεργίας (άσχετα,
βέβαια, αν στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν
και κάποια άλλη απασχόληση…). Υπό αυτή την πλευρά
όντως θα μπορούσε να πει κανείς ότι – αν όχι τα
πάντα, φυσικά – ένα μεγάλο τμήμα των τουριστικών
δραστηριοτήτων νεκρώνει κι ο κάθε «κατεργάρης
στον πάγκο του».
Προσωπικά – και νομίζω ότι και άλλοι
συμμερίζονται τις απόψεις μου – πιστεύω ότι το
φθινόπωρο είναι και αυτό μια εποχή με το δικό της
χρώμα, τη δική του ομορφιά, τον δικό του
«χαρακτήρα». Ποιος βρέθηκε σε κάποιο από τα
βουνά της Πίνδου ή του Πηλίου ή των Τζουμέρκων ή
όπου αλλού στην Ελλάδα και δεν εντυπωσιάστηκε με
την ομορφιά του φθινοπωρινού τοπίου; Κι όταν
λέω ομορφιά, δεν εννοώ μόνο αυτές τις μοναδικές
αποχρώσεις του δάσους, αλλά εννοώ και όλο το
περιβάλλον, τις μυρωδιές του, τα κυκλάμινα, τη
φρεσκοοργωμένη γη, το χώμα που μοσκοβολάει μετά
από μια ξαφνική μπόρα.
Τα τουριστικά γραφεία περιορίζουν τις
δραστηριότητές τους κυρίως στη διάρκεια του
καλοκαιριού και βεβαίως, ως έναν βαθμό, καλά
κάνουν, αφού τότε οι Έλληνες και οι ξένοι
τουρίστες παίρνουν τις άδειές τους και
κατακλύζουν τη χώρα μας, από άκρου εις άκρον.
Μήπως όμως θα έπρεπε να σκεφθούν ότι με έναν
κατάλληλο σχεδιασμό και με την ανάλογη προβολή,
θα μπορούσε ο τουρισμός να έχει μια επίσης μεγάλη
ροή και το φθινόπωρο, το οποίο – αξίζει να
σημειωθεί – είναι το πιο ζεστό της Ευρώπης και
είναι πραγματικά γλυκό, χωρίς τα κρύα της
Κεντροδυτικής και Βόρειας Ευρώπης. Οι μονάδες
των τουριστικών περιοχών καλό θα ήταν να
σχεδίαζαν την επιχειρηματική τους δράση με μία
προοπτική χρόνου μέσα στο φθινόπωρο και να μην
λένε σαν ποίημα εκείνο το «εμείς κλείνουμε
μόλις αλλάζει πιάσουν οι βροχές». Είναι
σίγουρο ότι γενικά το καλοκαίρι ελκύει τον κόσμο
και αλλάζει τη διάθεση του ανθρώπου, είναι όμως
εξίσου βέβαιο ότι και το φθινόπωρο ασκεί μια
γοητεία στην ανθρώπινη ψυχολογία.
Θα ήταν παράλογο να ισχυριστεί κανείς
ότι μπορεί να σημειωθεί μαζική τουριστική κίνηση
στη διάρκεια του φθινοπώρου. Όμως αν διαφημιστεί
κατάλληλα η ομορφιά αυτής της εποχής στη χώρα
μας, είμαι βέβαιος ότι τα αποτελέσματα θα είναι
ιδιαίτερα θετικά. Οι συνταξιούχοι είναι μία
επίσης υπολογίσιμη δύναμη, η οποία θα έπρεπε να
αξιοποιηθεί (μέσω, π.χ., των διαφόρων προγραμμάτων
κοινωνικού τουρισμού) προς αυτή την κατεύθυνση.
Τολμώ όμως να κάνω και μία ακόμη πρόταση: Γιατί να
μην καθιερωθούν κάποιες σχολικές εκδρομές στη
διάρκεια του φθινοπώρου και οι μαθητές να
απολαύσουν την υπέροχη ελληνική φύση; Θα με
αντικρούσει κάποιος λέγοντας ότι τα παιδιά πάνες
εκδρομές μόνο εκεί κοντά στο Πάσχα. Ναι, θα
ανταπαντήσω, αλλά εκείνη την περίοδο – επειδή
μερικοί προορισμοί, π.χ. Ρόδος και Κέρκυρα είναι
…must – ούτε τα παιδιά απολαμβάνουν αυτή την
περίφημη «πενταήμερη», ούτε όμως και οι
υπόλοιποι επισκέπτες των προορισμών αυτών, καθώς
έχει γίνει πραγματική απόβαση και κατάληψη
μαθητών. Τέλος, με την πρόταση αυτή θα μπορούσαν
να συνταχθούν και οι κυβερνώντες, οι οποίοι θα
μπορούσαν να δίνουν ειδικά κίνητρα (π.χ. δύο μέρες
επιπλέον άδεια σε όσους κάνουν ένα τμήμα των
διακοπών τους το φθινόπωρο).
Εδώ τελείωσε η υπεράσπιση του
φθινοπώρου, αυτής της όμορφης (αλλά και
τόσο αδικημένης εποχής). Δεν νομίζετε ότι
είναι καλό να πάρουμε το σακίδιό μας και να
κάνουμε καμία φθινοπωρινή εκδρομή, έστω και με
τον φόβο μιας ξαφνικής μπόρας;
