Ευθέως
Πρέπει να ιδρυθεί νέο «ΧΑΑ»…
Όσοι ταξίδευαν το βράδυ της Τρίτης 26
Σεπτεμβρίου με το «Εξπρές (….) Σάμινα» δεν είχαν
πραγματικά καμία σχέση με τους επιβάτες του
«Τιτανικού». Στο εστιατόριο δεν σερβίρονταν ούτε
ζαρκάδι με σάλτσα δεντρολίβανου, ούτε
αστακοουρές με κρουτόν και βινεγκρέ, ούτε υπήρχε
ορχήστρα που να παίζει μουσική μέχρι την ώρα του
ναυαγίου. Οι επιβάτες του Σάμινα δεν φορούσαν
σμόκιν και πανάκριβες τουαλέτες, ούτε πήγαιναν
σε κάποια λαμπερή πόλη, όπως η Νέα Υόρκη. Οι
επιβάτες του «Σάμινα» είχαν την ατυχία να είναι
κάτοικοι ή επισκέπτες των 120 κατοικημένων νησιών
του Αιγαίου που εκτείνονται σε μία έκταση 220.000
τετρ. χιλιομέτρων! Και επίσης έτυχε να είναι
κάτοικοι μιας χώρας, στην οποία το μόνο που
βρίσκεται πάνω απ’ όλα είναι το κέρδος και
ύστερα απ’ αυτό, το χάος.
Η ατιμωρησία έχει αναδειχθεί σε
παράγοντα ασφάλειας για τον κάθε παρανομούντα,
ενώ η λήθη και ο ωχαδερφισμός σε αναπόσπαστα
στοιχεία της ζωής μας. Ποιος θυμάται το
πλοιάριο που βυθίστηκε πέρυσι το καλοκαίρι στη
Ζάκυνθο, παρασύροντας στον βυθό 6 επιβάτες;
Είδατε ότι ξεχνάμε εύκολα.Οι
θαλάσσιες τραγωδίες στην ελληνική ναυτιλία»).
Όπως αποδείχτηκε, η ψαρόβαρκα αυτή (που τη
βάφτισαν «τουριστικό πλοιάριο») είχε περάσει από
έλεγχο πριν από μία εβδομάδα και μάλιστα οι
πανούργοι ιδιοκτήτες είχαν δανειστεί από άλλα
πλοία σωσίβια και λοιπό εξοπλισμό προκειμένου να
εκδοθεί το περιπόθητο πιστοποιητικό
αξιοπλοΐας. Τιμωρήθηκε κανείς γι’ αυτό; Όχι
βέβαια, όπως δεν τιμωρήθηκε για την πτώση του
αεροπλάνου Γιάκοβλεφ, για το ναυάγιο του
τσιμεντάδικου «Δύστος» στα νότια της Κύμης στις
31 Ιανουαρίου 1996, για το Eurobulker που βυθίστηκε στις
αρχές Σεπτεμβρίου στα ανοιχτά της Εύβοιας, όπως
επίσης δεν τιμωρήθηκε κανείς για τα σπίτια που
έγιναν φέρετρα στον περυσινό σεισμό της Αθήνας…
Είναι γεγονός ότι η ατιμωρησία ωθεί πάρα
πολλούς ασυνείδητους στο να κάνουν τα πάντα για
να κερδοσκοπούν, ενάντια σε κάθε έννοια
νομιμότητας, φθάνοντας στο σημείο να δολοφονούν
αθώους ανθρώπους που κάνουν ένα ταξίδι ρουτίνας.
Και το πιο τραγικό είναι ότι όλα αποκαλύπτονται
κατόπιν εορτής. Όπως, για παράδειγμα, η
γνωστοποίηση των πλοίων που είναι παρήλικα και
όμως εκτελούν ταξίδια. Εκατομμύρια κόσμου
μετακινούνται με αυτά τα πλωτά φέρετρα και
μόνο όταν συμβεί …η στραβή, τότε ανοίγουν όλοι το
στόμα τους, αλλά, βεβαίως, κανείς και πάλι δεν
αναλαμβάνει τις ευθύνες. Οι ναυτικοί κατηγορούν
τους πλοιοκτήτες για τα σαπιοκάραβά τους, οι
ιδιοκτήτες τους καπετάνιους ότι «έχουν
στραβομάρα και δεν βλέπουν τις ξέρες». Ευθύνη
όμως καμία, μόνο εκτόξευση κατηγοριών. Πόσο
ηρωικό, μέσα στην τραγικότητά του, φαντάζει το
τέλος ενός παλικαριού, που πριν ένα μήνα, επειδή
νόμισε (!) ότι σκότωσε μία κοπέλα με το αυτοκίνητό
του (ενώ αυτή απλώς λιποθύμησε), έδωσε τέλος στη
ζωή του, επειδή «τον κυνηγούσαν οι τύψεις».
Στο Σάμινα έγιναν πολλά εγκληματικά
λάθη, τα οποία κόστισαν τη ζωή σε δεκάδες αθώους
συνανθρώπους μας. Ο καπετάνιος μαζί με άλλους
ναύτες έβλεπαν ποδοσφαιρικό αγώνα στην
τηλεόραση την ώρα που έγινε το ατύχημα. Βεβαίως, ο
καπετάνιος δεν βρίσκεται σε όλη τη διάρκεια του
ταξιδιού στο τιμόνι, οφείλει όμως να έχει τη
γενική ευθύνη για το ποιον ορίζει υπεύθυνο να
κουμαντάρει το πλοίο την ώρα που αυτός δεν είναι
στο τιμόνι. Το σκηνικό ίσως μπορούμε να το
φανταστούμε: «Ρε Μήτσο, φέρε καμιά μπύρα και μεζέ,
τώρα που πιάνουμε Πάρο. Το πλοίο πάει μόνο του
τώρα. Ξέρει τον δρόμο»… Ο «καπετάνιος» όμως
αυτός (ενώ ο καλός, όντως στη φουρτούνα φαίνεται)
επιβιβάστηκε από τους πρώτους σε μία βάρκα και
βγήκε ατσαλάκωτος στην Πάρο. Τα δεκαοχτώ λεπτά
που μεσολάβησαν μέχρι να ειδοποιηθεί το ΓΕΝ για
το ναυάγιο ήταν καθοριστικά για το τραγικό τέλος.
Οι αλλόφρονες επιβάτες έτρεχαν να σωθούν, ενώ οι
ναύτες το μόνο που έκαναν ήταν να τους πουν να
πάνε από την αντίθετη πλευρά (την αριστερή) για να
ισορροπήσει το πλοίο που χτυπήθηκε στη δεξιά
πλευρά του… Για σχέδιο και επιχείρηση διάσωσης
ούτε λόγος. Κυριολεκτικά, ο σώζων εαυτόν σωθήτω…
Και βέβαια αυτοί που υπήρξαν πραγματικοί ΗΡΩΕΣ
ήταν μερικοί στρατιώτες που με αυτοθυσία έσωσαν
πολλούς από τους συνεπιβάτες τους.
Η ολιγωρία της Πολιτείας επίσης τραγική.
Καταρχήν, ενώ στην ΕΕ παρήλικα πλοία όπως τα
ελληνικά δεν προσεγγίζουν σε λιμένες, ούτε
βέβαια εκτελούν δρομολόγια, στην Ελλάδα
ταξιδεύουν μέχρι να βυθιστούν. Τα ελικόπτερα Super
Puma που έχει στη διάθεσή της η Ελλάδα δεν πέταξαν
εκείνη τη μοιραία νύχτα, επειδή δεν υπήρχε
κάποιος να τα οδηγήσει. Αν δεν υπήρχαν όμως
πληρώματα, πώς το πρωί ένα τέτοιο ελικόπτερο
πέταξε στην Πάρο, μεταφέροντας τον υπουργό
Ναυτιλίας, Χρήστο Παπουτσή, καθώς και άλλους
«υπηρεσιακούς παράγοντες»… Η επίσημη – κρατική –
δικαιολογία είναι ότι τα πληρώματα
εκπαιδεύονται, άρα δεν είναι έτοιμα να πετάξουν
συμμετέχοντας σε επιχειρήσεις αυτού του είδους.
Κι εγώ θα ρωτήσω καλοπροαίρετα: Γιατί δεν
κλήθηκαν οι εκπαιδευτές αυτών των ελικοπτέρων
που σίγουρα είναι έμπειροι; Και δεύτερον, αν δεν
εκπαιδεύονται σε επιχειρήσεις τέτοιου είδους,
τότε ποια θα είναι η αποστολή τους; Να κάνουν
βόλτες πάνω από τη θάλασσα με καλό καιρό; Είπαμε
όλα αποκαλύπτονται όταν συμβεί το μοιραίο, ενώ
μέχρι τότε ισχύει η omerta, ο νόμος της σιωπής
που τηρεί η Μαφία. Βέβαια, έγιναν οι γνωστές
(πρωθυπουργικές και υπουργικές) δηλώσεις «θα
τιμωρηθούν παραδειγματικά οι υπεύθυνοι» κ.τ.λ.
κ.τ.λ.
Είναι τραγικό, στ’ αλήθεια, αυτή η χώρα
να ακούγεται στα διεθνή ΜΜΕ μόνο για κακό και
μάλιστα τη διεθνή Ημέρα του Τουρισμού.
Γινόμαστε πρώτη είδηση στο CNN, το BBC στα
ραδιοτηλεοπτικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης μόνο
αν έχουμε να επιδείξουμε κάτι σαν το χθεσινό. Κι
αν σκεφθεί κανείς ότι τις μέρες που η χώρα μας
συγκλονίζεται από την τραγωδία, 2 χρυσά μετάλλια
κι 1 αργυρό ήρθαν να προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα
των Ελλήνων Ολυμπιονικών, η όλη υπόθεση φαντάζει
ακόμη πιο τραγική, γιατί βλέπουμε αυτούς τους
ΗΡΩΕΣ Ολυμπιονίκες που όντως έχουν ανθρωπιά,
στόχο, όραμα, λεβεντιά, ήθος, στοιχεία άγνωστα για
πολλούς. Όπως για τους υπεύθυνους της Minoan Lines,
οι οποίοι αντί να συντριβούν ψυχικά (ποιος δεν
ράγισε με το κλάμα ενός μωρού, που το έσωσαν μέσα
από τα κύματα;) βγαίνουν κι από πάνω, ενώ δεν
δίστασαν να απαντήσουν σε ερώτηση για το αν θα
επηρεαστεί η μετοχή της εταιρείας τους στο ΧΑΑ,
δηλώνοντας ότι «η όποια επίπτωση θα έχει
παροδικό χαρακτήρα»…
Γι’ αυτό λοιπόν κι εγώ προτείνω την
ίδρυση ενός ακόμη «ΧΑΑ», του οποίου τα αρχικά
όμως θα σημαίνουν Χρηματιστήριο Ανθρωπιστικών
Αξιών!
