Τελευταία νέα
ΑρχικήΣτήλεςΆρθραΕυθέωςOi Ellines touristes

ΕυθέωςOi Ellines touristes

Ευθέως
Oi Ellines touristes

Οι δεκαετίες του ’60 λιγότερο, αλλά
κυρίως του ’70 και του ’80 ήταν αυτές, στις οποίες
σημειώθηκε το μεγάλο «μπουμ» στον ελληνικό
τουρισμό. Χιλιάδες οι ξένοι που έρχονταν για να
ανακαλύψουν τους ελληνικούς παραδείσους, να
θαυμάσουν τον διαχρονικό ελληνικό πολιτισμό
(αρχαίο, βυζαντινό και νεότερο) και να απολαύσουν
τη θάλασσα, τον ήλιο μα πάνω απ’ όλα την πλούσια
ελληνική φιλοξενία, στοιχεία τα οποία έκαναν τη
χώρα μας – μέσω του τουρισμού – γνωστή στα πέρατα
του κόσμου.

Στην αρχή χτίστηκαν πολλές
ξενοδοχειακές μονάδες για να καλύψουν την
αυξημένη ζήτηση, ενώ οι Έλληνες – γνήσιοι οπαδοί
του Ξένιου Δία – έδιναν πραγματικά τον καλύτερο
εαυτό τους για να εξυπηρετήσουν τους ξένους,
αποσκοπώντας σε ένα εύλογο κέρδος αλλά χωρίς να
παρασύρονται από ακραίες σκοπιμότητες.

Όμως τα πράγματα δεν άργησαν να αλλάξουν
και έτσι το νεοελληνικό δαιμόνιο χτύπησε κι εδώ.
Οι Έλληνες άκουγαν την περίφημη λέξη «tourist» και
μυρίζονταν ζεστό, εύκολο χρήμα κι έτσι θυσίαζαν
τα πάντα στον βωμό του κέρδους. Έχτισαν κι άλλα
ξενοδοχεία (ο Θεός να τα κάνει) όπου έβρισκαν, μη
σεβόμενοι την αρχιτεκτονική του τοπίου και
γενικά αντιμετώπιζαν τους τουρίστες σαν μία
χρυσοτόκο όρνιθα, σαν μία αγελάδα που κατέβαζε
γάλα και μπορούσαν να την αρμέγουν συνεχώς.

Τα πράγματα όμως δεν άργησαν να
αλλάξουν. Έτσι, διάφοροι παράγοντες (π.χ. η
ανάδειξη νέων μεσογειακών τουριστικών
προορισμών, π.χ. Ισπανία, Τουρκία) έκαναν την
«αγελάδα» να πάει αλλού, σε άλλο λιβάδι, ή μάλλον
σε άλλες παραλίες. Η χώρα μας δεν μπόρεσε να
κρατήσει σε μεγάλο ποσοστό τουρίστες υψηλής
εισοδηματικής στάθμης και είδε τους τουρίστες να
αυξάνονται μεν αριθμητικώς, να μειώνονται όμως
ποιοτικώς. Έτσι, ορδές τουριστών (η λέξη
«λετσοτουρίστες είναι απαξιωτική και ρατσιστική
κατέκλυσαν και κατακλύουν την Ελλάδα με μόνα
εφόδια έναν σάκο, μία σκηνή και πολύ λίγα χρήματα
(μόνο για τα τελείως απαραίτητα), ενώ οι Έλληνες
εμπλεκόμενοι – με κάθε τρόπο – με τον τουρισμό,
άργησαν να καταλάβουν ότι αυτοί οι τουρίστες δεν
βοηθάνε τον τουρισμό (χρησιμοποιώ μια πολύ ήπια
έκφραση) και επέμεναν να είναι δουλοπρεπείς προς
κάθε ξένο. Κι έτσι το επίπεδο των τουριστών
συνεχίζει να πέφτει. Ας θυμηθούμε τα μεθύσια και
τους βανδαλισμούς που ζουν οι κάτοικοι πολλών
νησιών (κυρίως της Κρήτης) από «θερμόαιμους»
τουρίστες. Κι ας θυμηθούμε με δέος και οργή τους
νεαρούς ¶γγλους που πέρυσι περιφέρονταν
…ξεβράκωτοι στα ανάκτορα της Κνωσού για να
κάνουν πλάκα!

Από την άλλη πλευρά, η άνοδος του
βιοτικού επιπέδου του μέσου Έλληνα, η θεώρηση των
διακοπών και εκδρομών όχι ως πολυτέλεια αλλά
ενδεικτικού στοιχείου ποιότητας ζωής, τα διάφορα
προγράμματα κοινωνικής πολιτικής (π.χ.
κοινωνικός τουρισμός ΕΟΤ ή Εργατικής Εστίας)
ανέδειξαν τον …Έλληνα τουρίστα. Οι Έλληνες,
δειλά στην αρχή, δυναμικά όμως στη συνέχεια,
άρχισαν να ταξιδεύουν για να γνωρίσουν την
πατρίδα τους και να απολαμβάνουν τις ομορφιές
της χώρας μας.

Όμως, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράξενο,
ο Έλληνας ταξιδιώτης δεν έτυχε της φιλικότητας
που έπρεπε. Πολλές φορές, πικραμένος έβλεπε να
αντιμετωπίζεται σαν παρείσακτος, ως ξένος στην
ίδια του τη χώρα! Πολλοί επιχειρηματίες
προτιμούσαν να γίνουν …χαλί για τους ξένους
τουρίστες και να θεωρούν σαν πολίτες «δεύτερης
κατηγορίας» τους Έλληνες, οι οποίοι όταν
πήγαιναν διακοπές έπρεπε να ξέρουν αγγλικά για
να διαβάσουν τον κατάλογο με τα φαγητά!

Είναι αναμφισβήτητο το γεγονός ότι οι
τουρίστες (και λόγω αριθμητικής υπεροχής, αλλά
και λόγω της κάλυψης μεγάλου μέρους του χρόνου
και περιοχών της Ελλάδας) συμβάλλουν καθοριστικά
με την εισροή τουριστικού συναλλάγματος, όμως οι
Έλληνες δαπανούν επίσης σημαντικά ποσά για τις
διακοπές και τις εκδρομές τους.

Το κυριότερο είναι όμως ότι οι Έλληνες
είναι μία μόνιμη, σταθερή και συμπαγής δύναμη,
κάτι το οποίο – αρκετές φορές – δεν είναι οι
τουρίστες. Ας φέρουμε στη μνήμη μας το πολύ
κοντινό παρελθόν, πέρυσι συγκεκριμένα, που ο
πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας νέκρωσε κυριολεκτικά
τον τουρισμό, τόσο της Βόρειας Ελλάδας
(Μακεδονία), όσο και της Δυτικής (π.χ. Κέρκυρα)
επειδή μία ανόητη ταξιδιωτική οδηγία
«ενημέρωνε» ότι οι περιοχές αυτές γειτνίαζαν
επικίνδυνα με την εμπόλεμη ζώνη. Οι
επιχειρηματίες των περιοχών αυτών πέρασαν ίσως
τη δυσκολότερη χρονιά των τελευταίων χρόνων,
αφού έβλεπαν τουρίστα «με το μακαρόνι», όμως ως
σωσίβια λέμβος ήρθαν οι Έλληνες, οι οποίοι έδωσαν
μια οικονομική ανάσα στον τουρισμό των περιοχών
αυτών. Ένα θέμα βέβαια που πρέπει να εξεταστεί
από τους ιθύνοντες νόες της Πολιτείας,
εργοδοτικών οργανώσεων, αλλά και εμπλεκόμενων
τουριστικών φορέων είναι πώς μπορεί να υπάρξει
διασπορά των διακοπών των Ελλήνων σε όλη τη
διάρκεια της χρονιάς, κι όχι αυτές να
συγκεντρώνονται την περίοδο Ιουλίου-Αυγούστου.
Αυτό το θέμα όμως θα αναλυθεί σε επόμενο σχόλιό
μας.

Αλλά πέρα από το γεγονός της
εντοπιότητας και της σταθερότητας, οι Έλληνες
αποτελούν μία σημαντική δύναμη για τον τουρισμό
και για έναν άλλο λόγο: όταν πηγαίνουν διακοπές
δαπανούν πολλά χρήματα, επειδή θέλουν να
περάσουν πραγματικά καλά. Αν πάνε μία εβδομάδα
διακοπές, αυτή την εβδομάδα θέλουν να ζήσουν σαν
…πασάδες. Ενώ από την άλλη πλευρά, πάρα πολλοί
είναι οι ξένοι τουρίστες που επισκέπτονται τη
χώρα μας και ως γεύμα ή δείπνο παίρνουν δύο
μερίδες πατάτες, μία τζατζίκι και μία χωριάτικη
διά δύο (για να έρθει πιο οικονομικά). Ο Έλληνας
όμως θέλει και τα καλαμαράκια του (έστω και
κατεψυγμένα) και τα κεφτεδάκια του και τα πρώτα
πιάτα και τα δεύτερα και τα τρίτα και πάει
λέγοντας (ή μάλλον τρώγοντας), ενώ στο τέλος θα
αφήσει και φιλοδώρημα (ελληνικά: πουρμπουάρ).

Βέβαια, αυτή τη διαπίστωση της ποιότητας
του Έλληνα ταξιδιώτη-τουρίστα την έχουν κάνει
ήδη πολλοί επιχειρηματίες (αφού προηγήθηκε
περισυλλογή και αυτοκριτική για τη
διαμορφωθείσα κατάσταση) και συμπεριφέρονται
όπως αξίζει και πρέπει στους Έλληνες.

Είπαμε: «Prosexoume gia na exoume»!

Ιστοσελίδα | + Άρθρα
28/03/2024
27/03/2024
26/03/2024
22/03/2024
21/03/2024
20/03/2024