Με ή χωρίς παρωπίδες;
Καλό Ταξίδι Μάριε …
Πριν λίγες ημέρες έφυγε για πάντα από
κοντά μας ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος του
χώρου μας, ξεκινώντας το αιώνιο ταξίδι του σε
άλλους τόπους ενδεχομένως πιo συναρπαστικούς από
τους τουριστικούς του πλανήτη μας.
Ένας σημαντικός άνθρωπος που υπηρέτησε
τον τουρισμό με πάθος και με όραμα για
τριανταπέντε ολόκληρα χρόνια, δίνοντας το στίγμα
του – της ευπρέπειας, της συνέπειας και της
σοβαρότητας – μέσα τα πολυάριθμα κ ε ί μ ε ν ά
του, τις τόσες και τόσες ρ α δ ι ο φ ω ν ι κ έ ς
εκπομπές του και τις σχετικά λιγότερες, πλην όμως
υπέροχες τ η λ ε ο π τ ι κ έ ς του εκπομπές.
Το στίγμα αυτό της δημοσιογραφικής
ταυτότητας δεν τον έκανε να είναι πάντα
ευχάριστος σε όλους όσοι τον συναναστρέφονταν –
ιδίως όταν κάποιοι εξ αυτών επιζητούσαν το
πρόχειρο και το ανούσιο – ενώ το αντίθετο ακριβώς
συνέβαινε με τους εχέφρονες και πραγματικούς
επαγγελματίες.
Κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Μάριου
Αγγελή υπήρξαν ο π ρ ο γ ρ α μ μ α τ ι σ μ ό ς
της όποιας δουλειάς είχε αναλάβει να φέρει σε
πέρας (και ήταν πολλές και ταυτόχρονες αυτές), το
π ε ί σ μ α του να ολοκληρώνει τις προσπάθειές του
με κάθε κόστος και κυρίως το ή θ ο ς του για το
οποίο θα μείνει αξέχαστος στην
τουριστική δημοσιογραφική οικογένεια…
Πριν οκτώ χρόνια – όταν ήμουν
αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας
Δημοσιογράφων & Συγγραφέων Τουρισμού (F.I.J.E.T.)
μιλώντας με τον Μάριο μου είχε πει " προσπάθησε
τώρα που είσαι εκεί να περάσεις το μήνυμα σε
όλους, ότι ο δημοσιογράφος του τουρισμού – που
έχει την πολυτέλεια να είναι λάτρης και
ταυτόχρονα κοινωνός του ωραίου – θα πρέπει να
δίνει με τη δουλειά του το ήθος στο
κοινό τηρώντας απολύτως έναν κώδικα
δεοντολογίας ".
Λάτρης και ταυτόχρονα κοινωνός του
ωραίου ο ίδιος στόχευε στο αυτονόητο – όχι όμως
και σύνηθες – την π ο ι ό τ η τ α, η οποία
διακατέχει το όλο έργο του ( συγγραφικό,
ραδιοφωνικό, τηλεοπτικό και ως υπεύθυνος
γραφείων τύπου ), η αξία του οποίου είναι
δεδομένο, ότι θ΄ αναγνωριστεί από τους
ιστορικούς του τουρισμού, διότι ο ίδιος με την
επαγγελματική του πορεία έγραψε ιστορία.
Μία ακόμη – ίσως όχι τόσο γνωστή – πτυχή
του Μάριου Αγγελή είναι η συμβολή του
στην "παραγωγή" νέων τουριστικών
δημοσιογράφων, που θήτευσαν δίπλα του, που
εργάστηκαν μαζί του ή που συνεργάστηκαν
επαγγελματικά μαζί του, δίνοντάς τους κάποια από
τα δικά του "πιστεύω". Προσωπικά γνωρίζω ήδη
5-6 τέτοιους τουριστικούς δημοσιογράφους, που ήδη
εργάζονται με επιτυχία στο τουριστικό ρεπορτάζ
και μπορούν, να περηφανεύονται ότι υπήρξαν
μαθητές του.
Τελειώνοντας αυτό το μικρό σημείωμα, δεν
μπορώ παρά να επισημάνω, ότι και αυτή η κηδεία του
υπήρξε παράδειγμα προς μίμηση : λιτή, κατανυκτική
και ανθρώπινη και όχι "πασαρέλα επωνύμων και
οιονεί επωνύμων". Ένα ακόμη δείγμα του ανδρός,
που αποχαιρετήσαμε στα 61 του χρόνια.
Καλό Ταξίδι αξέχαστε Μάριε…
