Με ή χωρίς παρωπίδες;
Τελικώς τι θέλουμε ποιότητα ή ποσότητα;
Την ώρα της καλοκαιρινής ραστώνης για τους
πολλούς και ταυτόχρονα την ώρα της έντασης
εργασίας για τον τουριστικό χώρο και τους
εργαζομένους του είναι λογικό, να τίθεται το
ερώτημα τι πραγματικά ζητάει ο κλάδος
στη χώρα μας την ποιότητα ή την ποσότητα.
Πρόκειται για ερώτημα ουσίας
και όχι φιλολογικό, καθόσον επάνω του εδράζεται η
όλη αντιμετώπιση όλων όσοι με
οποιαδήποτε ιδιότητα υπηρετούν τον ελληνικό
τουρισμό, παρέχοντας κάθε λογής υπηρεσίες σε
αλλοδαπούς και σε Έλληνες τουρίστες καταναλωτές
σε ετήσια βάση. Κατά καιρούς πολλοί τουριστικοί φορείς
μέσω εκπροσώπων τους, πολλοί τουριστικοί επιχειρηματίες
καθώς και διανοούμενοι του τουρισμού
δίνοντας το στίγμα των θέσεών τους
τόνιζαν καθαρά, ότι ο τελικός στόχος είναι η ποιότητα.
Στον αντίποδα οι μικροεπιχειρηματίες
του τουρισμού, οι νεόκοποι του χώρου, οι ρέποντες
προς το πασίγνωστο ελληνικό βόλεμα,
σαφέστατα τοποθετούνται υπέρ της ποσότητας.
Κατά την άποψη του υπογράφοντος το θέμα
είναι ιδιαίτερα σοβαρό και σε
καμία περίπτωση δεν μπορεί
να αναλυθεί σε ένα τόσο σύντομο σημείωμα σαν
αυτό. Παρ’ όλα αυτά, θα ήθελα από εδώ να θέσω
μερικά
ερωτήματα που αφορούν το θέμα και άπτονται της εν
γένει τουριστικής πολιτικής
της χώρας μας, όπως
1. ποιός είναι αρμόδιος για αυτή
την επιλογή, αν όχι η επίσημη πολιτεία;
2. ποιός είναι αρμόδιος για τον έλεγχο
της ποιότητας παροχής τουριστικών υπηρεσιών;
3. ποιός επιβάλλει και ποιές κυρώσεις,
τουλάχιστον όσων έχουν μπει στην κατάσταση
παραπόνων των τουριστών;
4. ποιός πραγματικά κάνει τα
στραβά μάτια σε όλες τις αντινομίες που
παρατηρούνται στους τουριστικούς προορισμούς,
ιδίως δε κατά τη διάρκεια της "περιόδου
αιχμής";
Όλα τα προαναφερθέντα ερωτήματα
παραπέμπουν στο κράτος, στις υπηρεσίες του, τους
οργανισμούς και στα όργανά του. Και κυρίως στις
ενέργειες, πράξεις (και είναι λίγες) και
παραλείψεις (και είναι πάρα πολλές) του
καθ’ ύλην αρμόδιου φορέα, του Υπουργείου
Ανάπτυξης…
Όμως για το θέμα θα επανέλθουμε.
