Δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι ο τουρισμός ως οικονομικό φαινόμενο επηρεάζει, άμεσα η έμμεσα, τις υπόλοιπες οικονομικές δραστηριότητες ενός προορισμού, δημιουργεί και δέχεται εισροές η εκροές. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι μπορεί να δέχεται οποιαδήποτε στιγμή παρεμβάσεις με στοιχεία και πολιτικές άσχετες με τη χρονική στιγμή και το χώρο.
Μεγάλη αναφορά γίνεται φέτος για την τεράστια άνοδο του ελληνικού τουρισμού με στοιχεία που προκύπτουν από: αφίξεις στα αεροδρόμια της χώρας κρατήσεις ξενοδοχείων, αναχωρήσεις, πωλήσεις υπηρεσιών, ενοικιάσεις αυτοκινήτων και με ότι άλλο διέπεται η δραστηριότητα της τουριστικής οικονομίας σε έναν προορισμό. Αποτέλεσμα αυτού είναι να έχει δημιουργηθεί εκατέρωθεν ένα κλίμα υπεραισιόδοξο με ανάλογη κινητικότητα από διάφορους αναλυτές ώστε να δίνονται και ανάλογες ερμηνείες ως προς τις αιτίες του φαινομένου.
Όλα αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα Σεπτέμβριο του 2013 και ακόμη τίποτα δεν έχει τελειώσει σχετικά με την τουριστική σεζόν. Υπάρχουν προορισμοί, όπως η Κρήτη, η Μύκονος, η Ρόδος, η Σαντορίνη, η Αθήνα, η Χαλκιδική κ.λπ. που η τουριστική περίοδος επιμηκύνεται τόσο που ή αύξηση θα αποτελεί ρεκόρ της τελευταίας εικοσαετίας. Πρέπει να επισημάνουμε ότι η στήλη συγκεκριμένα δεν προτίθεται να παραθέσει νούμερα και στατιστικά είναι άλλωστε πολύ νωρίς για οποιαδήποτε αριθμολογία. Αυτό όμως στο οποίο θα πρέπει να επικεντρωθεί το ενδιαφέρον είναι τα αίτια που οδήγησαν αφενός στην εκρηκτική άνοδο φέτος και αφετέρου την εγκαθίδρυση του τουρισμού ως φαινομένου, που αποτελεί τελικώς το βασικότερο πυλώνα ανάπτυξης της Ελλάδας μιας χώρας που μαστίζεται από οικονομική και κοινωνική κρίση –την μεγαλύτερη τα τελευταία πενήντα χρόνια.
Απαριθμώντας λοιπόν ένα βασικό αίτιο των παραπάνω είναι οι πολιτικές και κοινωνικές αναταραχές στην Βόρεια Αφρική και στην Συρία που ανάγκασαν πολλούς ταξιδιωτικούς οργανισμούς να αναθεωρήσουν το ενδιαφέρον τους για την Ελλάδα. Επίσης η ιδιαίτερη ανταγωνιστική τιμολογιακή πολιτική από ξενοδοχειακές μονάδες με συνέπεια την αύξηση της προτίμησης των καταναλωτών παγκόσμια σε συνδυασμό με διάφορους άλλους παράγοντες όπως το κλίμα, η επιμήκυνση της ηλιοφάνειας, η πολιτική ασφάλεια, η άρση του καμποτάζ, κ.λπ.
Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να αναφερθεί η θεωρία του Michael Porter (αναλυτής marketing) που αναφέρει πως μία τουριστική επιχείρηση η προορισμός πρέπει να χρησιμοποιεί τρείς στρατηγικές για να πετύχει τους στόχους όπως: Κόστος, Διαφοροποιήση ή Ανάπτυξη Καινοτομικών Προϊόντων, Εστίαση σε Μικρά Τμήματα της Αγοράς, όπου όπως αναφέρει οι παραπάνω στρατηγικές θα πρέπει να επιλεχθούν και να αναπτυχθούν μονομερώς ειδάλλως η ανάμιξη ενεργειών και προτύπων θα δυσχεραίνει την έκβαση της επιτυχίας. Αυτό αποτελεί βασικά και το μυστικό της επιτυχίας των προορισμών που αναφέρθηκαν στους οποίους οι πειραματισμοί τα τελευταία 20 χρόνια σε συνδυασμό με την επιλογή μίας κατεύθυνσης όπως το αναφέρει ο Porter και με τη βοήθεια στελεχών που δραστηριοποιούνται αποκλειστικά στο ευρύτερο τουριστικό φάσμα δημιούργησαν ένα δομημένο προϊόν, με διαχρονικές δυνατότητες που εμπλουτίζεται συχνά και ανάλογα με τις παγκόσμιες εξελίξεις της τουριστικής ζήτησης.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο όταν μιλάμε για τη Μύκονο, την Κρήτη, τη Μεσσηνία κ.λπ., όπου εδώ και δεκαετίες αναπτύσσεται, δομείται και οργανώνεται ένα τουριστικό προϊόν με δυναμική και με ξεκάθαρη προσέγγιση. Η Ελλάδα είναι ένα ατέλειωτο γεωγραφικό, ιστορικό, πολιτιστικό πάζλ, αλλά ο τουρισμός δεν έχει καθολική ανάπτυξη και αναγνωρισιμότητα. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πλέον κανένα μνημείο, αγροτικό προϊόν ή ωραίο τοπίο δεν φτάνει να αναπτύξει μία περιοχή εάν δε δημιουργηθούν ειδικές ανωδομές και υποδομές και με τη βοήθεια στελεχών(ειδικών όμως) μπει σε εφαρμογή ένα μακροπρόθεσμο πλάνο ανάπτυξης συμβατό με τον κάθε τόπο.
Δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι ο τουρισμός ως οικονομικό φαινόμενο επηρεάζει, άμεσα η έμμεσα, τις υπόλοιπες οικονομικές δραστηριότητες ενός προορισμού, δημιουργεί και δέχεται εισροές η εκροές. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι μπορεί να δέχεται οποιαδήποτε στιγμή παρεμβάσεις με στοιχεία και πολιτικές άσχετες με τη χρονική στιγμή και το χώρο, με αποτέλεσμα –όπως μας έχει διδάξει η ιστορία- να δημιουργηθούν λανθασμένες προσεγγίσεις στο προϊόν, όπως αυτό μπορεί να αναπτυχθεί.
Ο κ. Δημήτρης Σούκουλης είναι εκπαιδευτικός Τουρισμού και διοικητικό στέλεχος ξενοδοχειακών επιχειρήσεων.
