Η Κυβέρνηση χρειάζεται να αποφασίσει, ως κεντρικός φορέας χάραξης πολιτικής διά του Υπουργείου Τουρισμού και του ΕΟΤ, τι τουρισμό εν γένει θέλει για την Ελλάδα.
Πραγματικά, για την οριστικοποίηση της καταληκτικής ημερομηνίας υποβολής δεσμευτικών προσφορών από τα επτά εναπομείναντα επιχειρηματικά σχήματα, δηλαδή, την 30η Σεπτεμβρίου 2014, ο σκεπτικισμός είναι δικαιολογημένος. Η νέα ηγεσία του ταλαιπωρημένου ΤΑΙΠΕΔ είναι σήμερα στην αρμόδια επιτροπή προς έγκριση, μετά το κενό που άφησε η προηγούμενη, η οποία πανθομολογούμενα υστέρησε αντικειμενικά σε έργο, όπως αποδεικνύεται από τους οικονομικούς στόχους σε σχέση με το επιτευχθέν έως τώρα αποτέλεσμα.
Ποιος στοιχηματίζει, λοιπόν, ότι στις 30/09/2014 δεν θα υπάρξει καινούρια αναβολή;
Γιατί χρόνια τώρα, οι στόχοι μένουν στα χαρτιά. Μόνο που η ιδιωτικοποίηση των 14 ελληνικών περιφερειακών αεροδρομίων είναι ιδιαίτερα μεγάλης προτεραιότητας για τον ελληνικό τουρισμό και εδώ τα όρια αξιοπιστίας για τη χώρα εξαντλούνται επικίνδυνα.
Το έχουμε γράψει πολλές φορές. Η μείξη των αεροδρομίων είναι αφ’εαυτής προβληματική, αν τα κριτήρια που θα τεθούν στους επενδυτές δεν είναι τα προσήκοντα. Τα 30 συν 10 χρόνια διαχείρισης είναι πολλά και η τυχόν αποτυχία ανάπτυξης θα καταδικάσει τον ελληνικό τουρισμό για δεκαετίες ανεπιστρεπτί.
Άλλωστε, θεωρούμε ότι αυτή θα είναι από τους περίφημους δανειστές μας μια από τις τελευταίες ευκαιρίες για να παραμείνει το ΤΑΙΠΕΔ ελληνικό, να μείνει στην Ελλάδα και να διοικείται από Έλληνες.
Φυσικά, μεγάλο στοίχημα ταυτόχρονα για τις αερομεταφορές αποτελεί και το Καστέλι στην Κρήτη. Και εκεί οι συσχετισμοί και η πολυπλοκότητα του εγχειρήματος είναι μείζον ζήτημα.
Επειδή και στα δύο αυτά projects οι παίκτες είναι κολοσσοί, η συνθετότητα απαιτεί κράτος-αντισυμβαλλόμενο που να “μπορεί” και να “θέλει” πραγματικά. Νέα μονοπώλια στις αερομεταφορές και στα αεροδρόμια δύσκολα θα είναι ανεκτά.
Παράλληλα φυσικά, όλα τα παραπάνω συνδυάζονται και με την συνεχιζόμενη αύξηση του αριθμού των τουριστών προς τη χώρα μας πέρυσι και ιδίως φέτος.
Τουρίστες χαμηλού εισοδήματος, ή all inclusive, δημιουργούν “ευημερούντες αριθμούς”, χωρίς συναντίστοιχη αύξηση εισρέοντος συναλλάγματος.
Όλοι οι μικρότεροι προορισμοί στενάζουν, εκτός από τους πολύ προβεβλημένους.
Η μέση διάρκεια της τουριστικής περιόδου είναι απελπιστικά μικρή στους περισσότερους προορισμούς, ενώ αντίθετα, οι τιμές στους προβεβλημένους ευρίσκονται εκτός ορίων. Υπάρχει τουριστική πολιτική βιτρίνας, καλοπιάσματος των ισχυρών ξένων παικτών του τουρισμού, με έλλειψη πυγμής και όρων. Επιπλέον, οι εργαζόμενοι στο τουριστικό προϊόν είναι μια αληθινή “Βαβέλ”.
Χωρίς ανώτατα ιδρύματα για την εκπαίδευση στον τουρισμό, η χώρα του τουρισμού, η Ελλάδα, στενάζει και υποβαθμίζεται ποιοτικά σταθερά και χωρίς μακρόπνοο σχεδιασμό αναβάθμισης. Η ποιότητα ταυτόχρονα και όλων των συμπληρωματικών υπηρεσιών τουρισμού είναι μετριότατη.
Η Κυβέρνηση χρειάζεται να αποφασίσει, ως κεντρικός φορέας χάραξης πολιτικής διά του Υπουργείου Τουρισμού και του ΕΟΤ, τι τουρισμό εν γένει θέλει για την Ελλάδα.
Αν και όταν λάβει μια τέτοια απόφαση, λύσεις υπάρχουν πολλές και απλές. Τις εφάρμοσαν άλλες χώρες, πριν από μας με ποικίλα αποτελέσματα.
Εμείς καλούμεθα να επιλέξουμε από την εμπειρία τους τα βέλτιστα. Θέλουμε, όμως, έχουμε βούληση και μπορούμε;
Ο κ. Μανώλης Α. Γκύζης είναι δικηγόρος στην Αθήνα. Δικηγορικό Γραφείο Emm. A. Gyzis & Associates Law Offices.
