H αξιοσημείωτη ανάπτυξη του αθλητικού τουρισμού

Η ανάπτυξη του αθλητικού τουρισμού δεν δείχνει κανένα σημάδι επιβράδυνσης. Αντιθέτως, αυτή τη στιγμή θεωρείται ο ταχύτερα αναπτυσσόμενος τομέας της ταξιδιωτικής βιομηχανίας.

 

Στη 2η έκδοση του νέου βιβλίου “International Sport Management”, οι συγγραφείς Έρικ Μάκιντος, Γκονζάλο Μπράβο και Μινγκ Λι, αναλύουν τα πάντα, από την αθλητική διοίκηση έως την οργανωτική κουλτούρα σε όλες τις διαστάσεις της αθλητικής βιομηχανίας. Σε αυτό το άρθρο εμβαθύνουμε περισσότερο στη συγκεκριμένη βιομηχανία, προσπαθώντας να μάθουμε πιο πολλά για την ανάπτυξη του αθλητικού τουρισμού.

 

Πόλεις και χώρες στοιχηματίζουν εκατομμύρια για να διοργανώσουν αθλητικές εκδηλώσεις όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο, τους Ολυμπιακούς Αγώνες ή τους τελικούς του UEFA Champions League και του EURO – στο οποίο μάλιστα σύμφωνα με το στοίχημα στο EURO της bwin Γαλλία και Αγγλία είναι τα μεγάλα φαβορί για τον τίτλο. Σε ανταπόδοση, οι πόλεις προσδοκούν εκατομμύρια εσόδων από χορηγίες, αναπτυξιακούς παράγοντες και επισκέπτες. Σύμφωνα με την Plunkett Research Group, το μέγεθος του ετήσιου κύκλου της παγκόσμιας αθλητικής βιομηχανίας υπολογίζεται σε 1,7 τρισεκατομμύρια.

 

Όσο για τις χορηγικές επενδύσεις παγκοσμίως, η συμβουλευτική εταιρεία χορηγιών IEG αναφέρει ότι αυξήθηκαν κατά 4,6% το 2016, φτάνοντας τα 60,1 εκατομμύρια.

 

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού, το 2016 ήταν η έβδομη χρονιά συνεχόμενης ανάπτυξης που ακολούθησε τη διεθνή οικονομική κρίση του 2009. Εκείνη τη χρονιά οι τουρίστες που ταξίδεψαν ανά τον κόσμο ήταν 300 εκατομμύρια περισσότεροι, σε σύγκριση με τους αντίστοιχους αριθμούς του 2008, δηλαδή προ κρίσης.

 

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ο αθλητικός τουρισμός έχει εξελιχθεί αξιοπρόσεκτα και σαν ακαδημαϊκός κλάδος. Μάλιστα αυτή τη στιγμή, συνυπάρχουν βιβλία, εκπαιδευτικά σεμινάρια, προγράμματα δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης καθώς και μια επιστημονική εφημερίδα, η Journal of Sport and Tourism.

 

Με δεδομένη την επίδραση της παγκοσμιοποίησης στις αναπτυσσόμενες αγορές, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι χορηγικές επενδύσεις στην ευρύτερη περιοχή Ασίας – Ωκεανίας κατά τη διάρκεια του 2016 γνώρισαν την ταχύτερη αύξηση παγκοσμίως (5,7%).

 

Παρομοίως με τις τάσεις της αθλητικής βιομηχανίας, η Ασία – Ωκεανία οδηγεί την κούρσα και στις διεθνείς τουριστικές αφίξεις για το 2016 με αύξηση 8%. Τούτη η ανάπτυξη είναι πιθανό να οφείλεται στην κληρονομιά που άφησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Πεκίνο το 2008. Όμως συνεχίζεται με την ανάληψη κι άλλων σπουδαίων διοργανώσεων στην περιοχή. Για παράδειγμα, οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 2018 ανατέθηκαν στην Πιονγκτσάνγκ ενώ το Παγκόσμιο Κύπελλο Ράγκμπι 2019 και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2020 στην Ιαπωνία.

 

Η Ασία μπορεί να επωφελείται τα μέγιστα αυτή τη στιγμή, αλλά ο σχετιζόμενος με τον αθλητισμό τουρισμός, παρουσιάζει πλέον τεράστιες ευκαιρίες όχι μόνο για τους δημοφιλείς και καθιερωμένους προορισμούς αλλά και για τους ανερχόμενους.

 

Σύμφωνα πάλι με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού, το Eurosport προσφάτως υπολόγισε πως ο αθλητικός τουρισμός αξίζει 800 εκατομμύρια δολάρια, αποτελώντας περισσότερο από το 10% του ταξιδιωτικού και τουριστικού τζίρου διεθνώς.

 

Ο αθλητικός τουρισμός συνδυάζει τα καλύτερα και τα χειρότερα στοιχεία της αθλητικής και τουριστικής βιομηχανίας. Ο αθλητισμός αποτελεί διεθνή γλώσσα, περιλαμβάνοντας ανταγωνισμό, διαμάχη, συναίσθημα και συχνά δράμα.

 

Συνήθως ο αθλητικός τουρισμός φέρνει σε μια πόλη χρήμα, περηφάνια και διασκέδαση. Όμως, δεν είναι πάντα μόνο χαρούμενοι τουρίστες που ξοδεύουν ανέμελα καθώς είναι πολλές οι φορές που φίλαθλοι (ιδίως εκείνοι του ποδοσφαίρου) προκαλούν ζημιές.

 

Ωστόσο, τέτοιοι παράγοντες είναι πιθανόν να αποτρέψουν τον πιθανό ταξιδιώτη από το να συμμετέχει σε κάποια ενέργεια αθλητικού τουρισμού. Για παράδειγμα ο τουρισμός που είναι βασισμένος σε μία μεγάλη εκδήλωση είναι συχνά συνυφασμένος με υπερβολικό συνωστισμό και εκτόξευση τιμών.

 

Η αλήθεια είναι πως οι σχετικές έρευνες έχουν προκαλέσει ιδιαίτερο σκεπτικισμό, καθώς τα συμπεράσματα τους ήταν αντικρουόμενα.

 

Συγκεκριμένα υπήρξαν περιπτώσεις ιδιαίτερα στο κομμάτι της διοργάνωσης Ολυμπιακών Αγώνων, χειμερινών και θερινών, που το κόστος παραγωγής ξεπέρασε κατά πολύ τον αρχικό προϋπολογισμό. Κάτι που συνέβη τόσο στους χειμερινούς του 2014 στο Σότσι της Ρωσίας όσο και στους θερινούς του 2012 στο Λονδίνο. Επιπλέον, αυτό που προσπαθούν να καταγράψουν και να μελετήσουν αυτές οι έρευνες, είναι η υπεραξία που αποκτούν οι πόλεις όταν φιλοξενούν πολύ μεγάλες διοργανώσεις σαν τους Ολυμπιακούς. Για να το θέσουμε πιο απλά, τί θα έχανε η τοπική οικονομία στον τελικό απολογισμό, χωρίς αυτές τις εκδηλώσεις.

 

Για παράδειγμα στο Λονδίνο είναι αλήθεια ότι κατά τη διάρκεια των Αγώνων η εισροή τουριστών ήταν τεράστια. Από την άλλη, αποτελεί γεγονός πως η πόλη κατά τη θερινή περίοδο έχει έτσι κι αλλιώς μεγάλη αύξηση επισκεπτών. Συνυπολογίζοντας λοιπόν αυτά τα δεδομένα, είναι αδύνατον να εκτιμηθεί επακριβώς ο αριθμός τουριστών που έχασε το Λονδίνο σε σχέση μ’ αυτούς που κέρδισε. Πόσοι άραγε είναι αυτοί που ήθελαν να το επισκεφτούν εκείνες τις εβδομάδες χωρίς να ενδιαφέρονται για τους Αγώνες, αλλά απετράπησαν είτε γιατί δεν μπόρεσαν να βρουν τις πτήσεις ή τα καταλύματα που επιθυμούσαν, είτε απλά απέφυγαν να ζήσουν τον συνωστισμό που δημιουργεί μια τέτοια διοργάνωση.