Ήρθε ίσως το πλήρωμα του χρόνου όπου θα πρέπει να θεσπιστούν εμφανείς νόμοι, εγκύκλιοι κ.λπ. που θα προσδίδουν στα στελέχη μία νότα αισιοδοξίας και διαφοροποίησης προσόντων δεξιοτήτων που θα πηγάζει από το πέρας της ολοκλήρωσης των σπουδών τους σαν κατάσταση διαχωρισμού από τους υπολοίπους απασχολούμενους στον τομέα.
Η πλειονότητα των αναφορών –μέσα στην πανδημία- για μια ακόμα φορά εστιάζει στην παιδεία, στις βάσεις και στα πλεονεκτήματα των σχολών επιλογής ,στην αποκατάσταση. Εύλογα ακόμα μια φορά ενδιαφέρον αποτελεί και η επιθυμία επιλογής σχολών με τουριστική κατεύθυνση. Είτε αυτές αποτελούν επιλογή στην τριτοβάθμια είτε στην μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση. Συγκριτικά, τα τμήματα τουριστικών επιχειρήσεων, όλων των βαθμίδων προσφέρουν πολλές διεξόδους εργασίας σε ιδιωτικούς ή δημόσιους φορείς, αλλά και γνωριμίες μέσω της πρακτικής άσκησης που ωφελούν την μετέπειτα επαγγελματική αποκατάσταση. Όλα καλά ως εδώ. Όλοι γνωρίζουμε -ή έχουμε αποδεχθεί- ότι όσο ο τουρισμός μας, αφενός θα αντέχει και αφετέρου θα αποτελεί τη βαριά βιομηχανία της χώρας μας, τόσο θα είναι απαραίτητο οι τουριστικές σχολές να παρέχουν αποφοίτους καταρτισμένους με άρτιο τρόπο πάνω στο αντικείμενο.
Εδώ αρχίζει το πρόβλημα όμως. Σήμερα, τίποτα δε διασφαλίζει τον όρο ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΥΠΕΡΟΧΗ που ίσχυε πολλά χρόνια πριν και το ενίσχυαν οι σχολές Τουρισμού. Ειδικά για τους απόφοιτους του ευρύτερου τουριστικού τομέα σε οποιαδήποτε βαθμίδα εκπαίδευσης, τίποτα δεν τους διασφαλίζει για την ανάλογη θέση που θα έπρεπε να κατέχουν στη αγορά εργασίας του τομέα η ακόμα και στην επιχειρηματικότητα. Μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι-ες σπουδάστριες-ες (μετά από αρκετές έρευνες) όταν επιλέγουν τμήματα τουριστικής κατεύθυνσης τα επιλέγουν συνειδησιακά. Στη συνέχεια στην πρακτική τους άσκηση θα βρεθούν πολλές φορές σε κατάσταση αυτογνωσίας και πολλών ερωτηματικών για το μέλλον τους και η ενασχόληση στον τομέα τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής τους ζωής τους θα κρίνει την αποτελεσματικότητά τους από το λεγόμενο “χωνί” της αγοράς.
Όμως ήρθε ίσως το πλήρωμα του χρόνου όπου θα πρέπει να θεσπιστούν εμφανείς νόμοι, εγκύκλιοι κ.λπ. που θα προσδίδουν σε αυτά τα στελέχη μία νότα αισιοδοξίας και ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ που θα πηγάζει από το πέρας της ολοκλήρωσης των σπουδών τους σαν κατάσταση διαχωρισμού από τους υπολοίπους απασχολούμενους στον τομέα. Με λίγα λόγια ας επανέλθει(σε πραγματικότητα εφαρμογής όμως) μία ποσόστωση στην απασχόληση του τουρισμού ανάλογα βέβαια με την βαθμίδα εκπαίδευσης.
Ακόμα και στην επιχειρηματικότητα που ακμάζει σήμερα στην βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων σε όλη την επικράτεια από πολλούς-ες εμπλεκόμενους που θεωρούν τον όρο ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ένα απλό στιγμιαίο χαμόγελο η μία ωραία θέα όπου ένα μεγάλο χρηματικό κεφάλαιο επιτρέπει τα πάντα, μία αυστηρή δομημένη (ανά περιοχή) τουριστική κατάρτιση πριν την εκδήλωση επιχειρηματικότητας αποτελεί έκτακτη ανάγκη.
Ο κ. Δημήτρης Σούκουλης είναι εκπαιδευτικός Τουρισμού και διοικητικό στέλεχος ξενοδοχειακών επιχειρήσεων.
Ο κ. Δημήτρης Σούκουλης είναι εκπαιδευτικός Τουρισμού και διοικητικό στέλεχος ξενοδοχειακών επιχειρήσεων.
