Οι μαρίνες στη χώρα μας, εκείνες που προσφέρουν ασφάλεια, καλές υπηρεσίες, δεν ξεπερνούν τις 30, με συνολικό αριθμό σκαφών τις 6.000 περίπου. Στη γείτονά μας Τουρκία, που άρχισε τη δημιουργία τους μετά από εμάς, ο τομέας αυτός αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς και οι θέσεις ξεπερνούν τις 20.000!
Με αφορμή διάφορα δημοσιεύματα για τον προϋπολογισμό-δημόσια έργα και όλες τις σκέψεις που διαβάζουμε κατά καιρούς για την ανάπτυξη της οικονομίας θα ήθελα να καταθέσω τη δική μου άποψη για να βοηθήσω στην επικράτηση του δημιουργικού αυτού κλίματος, με την ελπίδα να μην στραβώσει, και να μην μείνει μόνο στα χαρτιά.
Η ποσότητα και πόσο μάλλον η ποιότητα των λιμενικών έργων -υπηρεσιών αποτελούσε, αποτελεί και θα αποτελεί σε κράτη όπως το δικό μας που το 70% και πλέον περιβάλλεται από θάλασσα, βασική προϋπόθεση ανάπτυξης της οικονομίας και του τουρισμού.
Κάνοντας μια αναφορά στις μεγάλες ναυτικές δυνάμεις του παρελθόντος (Αγγλία, Πορτογαλία, Ισπανία) θα δούμε ότι με τη συνέργεια των στόλων τους και τον λιμανιών τους κατάφερναν να πρωτεύουν και να επικρατήσουν.
Οι περισσότερες τότε ναυμαχίες γίνονταν για την κυριαρχία στις θάλασσες και των λιμανιών, κοιτάζοντας το σήμερα τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει ουσιαστικά, το λιμάνι και σήμερα αποτελεί πόλο ανάπτυξης και οικονομικής ευημερίας, έχει λοιπόν διαχρονική άξια και σήμερα ακόμη μεγαλύτερη μάλιστααφού δεν είναι μόνο μέσω διακίνησης εμπορευμάτων και επικοινωνίας αλλά και τουριστικής ανάπτυξης!
Σε συνδυασμό με τη μείωση του ΦΠΑ στα σκάφη από 24% σε 6% αλλά και με την αφαίρεση των τεκμήριων που πρέπει να προωθήσει η κυβέρνηση –όπως προανήγγειλε- θα δώσουν νέα ώθηση στην οικονομία της χώρας μας.
Η ποιότητα λοιπόν των λιμενικών υπηρεσιών αποτελεί κρίσιμη προϋπόθεση για την ανάπτυξη της πόλης μας και του νησιού μας και, κατά προέκταση, της χώρας μας.
Προσχέδιο για τη μαρίνα του όρμου Λογγού.
Με χαρά βλέπω τις φιλότιμες προσπάθειες του Ο.Λ.ΗΓ. που καταβάλλει για τη δημιουργία ενός πρότυπου ευρωπαϊκού λιμένα στην Κέρκυρα, κάτι που δεν πράττει όμως για τη Λάκκα Παξών, που έχει έτοιμη μελέτη εδώ και χρόνια (!) για σύγχρονη μαρίνα, μελέτη που έχει ολοκληρώσει ο Δήμος Παξών και έχει λανθασμένα κατ’εμέ παραχωρηθεί στον ΟΛ.ΗΓ., αφού ο τελευταίος διαχειρίζεται τους όρμους των Παξών – αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.
Δε θα μπορούσε να γίνουν ανάλογες προσπάθειες από τον Οργανισμό Λιμένα Κερκύρας και από τον Δήμο Παξών (50%-50%) για τους Παξούς, σημειωτέoν ότι και ο Δήμος Παξών θα έπρεπε να έχει λόγο για την πραγματοποίηση ενός τέτοιου έργου αφού τα λιμάνια του είναι κάτι σαν την αυλή για το σπίτι μας και όμως έχουν παραχωρηθεί με την προοπτική αναβάθμισής τους που όμως δεν έρχεται.
Μήπως είναι έργο ασύμφορα οικονομικά; Δεν το νομίζω! Άλλωστε, μια μελέτη βιωσιμότητας μπορεί να γίνει με λίγα χρήματα. Μήπως υπάρχουν άλλα οικονομικά συμφέροντα, άλλες μαρίνες που φοβούνται τον ανταγωνισμό που μπορεί να προκαλέσουν η μεταμόρφωση τον φυσικών πανέμορφων, προστατευμένων όρμων του Γαίου-Λογγού και Λάκκας σε τουριστικά επανδρωμένες μαρίνες με υπηρεσίες στην περιοχή ή μήπως έλλειψη χρημάτων; Η τελικά το κάτι πιο απλό. Αδιαφορία!
Οι μαρίνες στη χώρα μας, εκείνες που προσφέρουν ασφάλεια, καλές υπηρεσίες, δεν ξεπερνούν τις 30, με συνολικό αριθμό σκαφών τις 6.000 περίπου. Στη γείτονά μας Τουρκία, που άρχισε τη δημιουργία τους μετά από εμάς, ο τομέας αυτός αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς και οι θέσεις ξεπερνούν τις 20.000!
Μια σκέψη είναι η ανάπτυξη ενός δικτύου μαρίνων στα νησιά του Ιόνιου και στις ακτές τις δυτικής Ελλάδας π.χ. Ηγουμενίτσα – Παξοί – Ιθάκη κ.λπ. Εδώ η θάλασσά μας προσφέρεται για ιστιοπλοΐα, ψάρεμα, θαλάσσια σπόρ, μαρίνες με υψηλά ομοιογενή standard, ώστε να απορροφηθεί ο τεράστιος όγκος σκαφών που προτιμούν τη Μεσόγειο με κύριο πελατειακό όγκο την αγορά της Ιταλίας, όπου οι θέσεις μαρίνας εκεί κοστίζουν αρκετά, αξίζει να σημειωθεί ότι το κόστος ενός σκάφους 13-15 μ. αντιστοιχεί στο ποσό των 200-800 ευρώ μηνιαίως!
Ένα τέτοιο εγχείρημα χρειάζεται τη σύμπραξη κράτους και ιδιώτη ίσως για να ευοδώσει. Αλλά “ιδιώτης” σημαίνει έλεγχος, από την πλευρά του, του λιμένα – μαρίνας και πληρωμή αντιτίμου σύμφωνα με τους νόμους της αγοράς- ζήτησης και ίσως η λύση αυτή να είναι η τελευταία που πρέπει να προωθηθεί. Βέβαια, ο αντίλογος είναι ότι για να γίνει σε χρόνους φυσιολογικούς τα έργα χρειάζεται ο ιδιώτης.
Η άλλη λύση είναι οι ξύλινες προβλήτας γίνονται γρήγορα και με χαμηλό κόστος από την πλευρά του δήμου ,σε αντίθεση με την τσιμεντοποίηση των λιμανιών που είναι κατά πολύ πιο δαπανηρό και το σημαντικότερο το τσιμέντο αλλάζει την μορφή και τον χαρακτήρα των όρμων.
Δεν μπορούν να εννοηθούν πλέον σύγχρονα λιμάνια χωρίς μια μαρίνα στο πλευρό τους για την υποστήριξη σκαφών αναψυχής (βλ. Ηγουμενίτσα), ή “φυσικά” λιμάνια (βλ. Γάιο, Λάκκα και Λογγό στους Παξούς), όπου με μικρές παρεμβάσεις μπορούν να γίνουν ζηλευτές μαρίνες, με ηλεκτρικό, πίλαρ νερού, πλυντήρια και άλλες υπηρεσίες.
Η μαρίνα σε έναν τόπο είναι επένδυση στην οικονομία, στον τουρισμό και γενικότερα στην ανάπτυξή του.
1. Προσελκύει επενδύτες
2. Ενισχύεται η τοπική οικονομία από την αύξηση των συναλλαγών μεγιστοποιεί την τουριστική περίοδο.
3. Αλλάζει η ίδια η δομή της πόλης ή του νησιού και σίγουρα αλλάζει η αισθητική τους.
4. Δημιουργεί θέσεις εργασίας, κάτι που χρειάζεται η περιοχή μας.
Βασική προϋπόθεση για να μην υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις από την πραγματοποίηση ενός τέτοιου έργου είναι η σωστή περιβαλλοντική μελέτη ώστε να μην υποβαθμιστεί ο περιβάλλον χώρος .
Χαρακτηριστικό θετικό παράδειγμα η μαρίνα του Ρίμινι στην Ιταλία που αποπερατώθηκε πάρα πολύ σύντομα (1998-2000) σε μέρος υποβαθμισμένης παράλιας λουόμενων, η αρχιτεκτονική της οποίας αναβάθμισε την περιοχή, ακόμη και τα τουβλάκια που επιλέχθηκαν για τις κατασκευές είχαν το χρώμα της άμμου της προσκείμενης παράλιας, ενώ οι ξύλινες αποβάθρες δεν υποβάθμισαν τον θαλάσσιο χώρο και βυθό. Η δημιουργία της είχε ως αποτέλεσμα να ενισχυθούν οι ναυτικές δραστηριότητες όπως η ιστιοπλοΐα .το ψάρεμα οι ναυτικοί όμιλοι, κάτι που έδωσε ζωή στην ήδη “δραστήρια” πόλη.
Μια μαρίνα εκτός των άλλων λοιπόν εκσυγχρονίζει και δίνει μια νέα πνοή!
Πρέπει όλοι οι φορείς να εργαστούν και οι πολίτες να πιέσουν προς αυτή την κατεύθυνση η εφαρμογή μια τέτοιας πολιτικής μπορεί να αναδείξει και άλλα πλεονεκτήματα της περιοχής μας και να δώσει την απαραίτητη ώθηση και σε όλους τους τομείς της οικονομίας μας.
Ο Γιώργος Λύχνος είναι Οικονομολόγος Τουριστικής ανάπτυξης με ΜΒΑ στην οργάνωση και την διοίκηση τουριστικών επιχειρήσεων και οργανισμών και πρ. αντιδήμαρχος Οικονομικών & Τουρισμού του Δήμου Παξών.
Ο Γιώργος Λύχνος είναι oικονομολόγος Τουρισμού με ΜΒΑ στην οργάνωση οργανισμών και διοίκησης τουριστικής ανάπτυξης και πρ. αντιδήμαρχος Οικονομικών & Τουρισμού του Δήμου Παξών.
