Απόψεις
Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού
Τουρισμός και Μεταφορές
Από το 1980 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού (ΠΟΤ, WTO) έχει καθιερώσει την 27η Σεπτεμβρίου σαν γιορτή παγκόσμια του Τουρισμού. Kάθε γιορτή από τότε συνδυάζεται παράλληλα με ένα θέμα βασικής σημασίας για τον τουρισμό. Φέτος, ο ΠΟΤ διάλεξε σαν θέμα «Μεταφορές και ταξίδια-Από την φαντασία του Ιουλίου Βερν στην πραγματικότητα του 21 αιώνα». Όπως παρατηρεί στην ανακοίνωση του ο Γεν. Γραμματεας κ. Frangialli, το θέμα επιλέχθηκε αφού τα ταξίδια είναι αλληλένδετα με την έννοια του τουρισμού και ο Ιούλιος Βερν, που φέτος γιορτάζονται τα εκατό χρόνια από τον θάνατο του ήταν εκείνος που με τα έργα του καλλιέργησε την φαντασία των ανθρώπων για φανταστικές μηχανές και φανταστικά ταξίδια.
Συμπτωματικά την χρόνια που πέθανε δυο νέα είδη μεταφοράς, που θα άλλαζαν την ζωή μας εμφανίστηκαν, το αεροπλάνο και το αυτοκίνητο. Σήμερα δεν νοείται ταξίδι μετακίνηση χωρίς αυτά τα δυο, συνεχίζει ο Γεν. Γραμματεας. Από 20 εκατ. τουρίστες το 1950 φτάσαμε παγκόσμια σε 760 εκατ. τουρίστες και αναμένεται ότι μέχρι το 2020 αριθμός αυτός θα φτάσει τους 1,6 δισεκατ. Τουρίστες.Από το ανεμόπτερο φτάσαμε στο Boeing 747 Jumbo, στο Concorde και πολύ σύντομα στο διπλό Airbus 380. Όλα αλλάζουν με μια τρομακτική ταχύτητα. Μακρινοί απλησίαστοι εξωτικοί προορισμοί είναι πια στην καθημερινότητα και με τιμές προσιτές για κάθε βαλάντιο. Μακρινοί προορισμοί που θα έκανες και τρεις μήνες να φτάσεις την εποχή του Ιουλίου Βερν είναι πια ταξίδι ολίγων ωρών, ο δε Γύρος του κόσμου σε…ογδόντα μέρες πολύ πια αναχρονιστικός. Δεν νοείται ανάπτυξη του τουρισμού χωρίς συγκοινωνίες και μέσα μεταφοράς. Πολύ σοφά – μήπως το έγραψε για την Ελλάδα – παρατηρεί ο Γεν. Γραμματέας χωρίς τις κατάλληλες υποδομές, χωρίς αεροπλάνο και πλοίο δεν μπορεί να αναπτυχθεί ο τουρισμός στα νησιά. Πράγματι η ιστορία της ανάπτυξης του τουρισμού στην χώρα μας συμβαδίζει με την ανάπτυξη των μέσων μεταφοράς, πλοίο, αεροπλάνο, αυτοκίνητο, σιδηρόδρομος.
Όταν το αεροπλάνο έφτασε πέραν από την Αθηνά στα νησιά, τότε αναπτύχθηκε εκεί στην ουσία τουρισμός, όταν το αυτοκίνητο έφτασε στα χωριά τότε άρχισε ένα νέο μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης που δεν βασίζεται σε δυο τρεις μόνο προορισμούς αλλά την διάχυση της τουριστικής κίνησης στην ισόρροπη ανάπτυξη και στην περιφέρεια. Σήμερα, ο τουρισμός της χώρας, αποκομμένος από την λοιπή Ευρώπη μετά τον διαμελισμό της πρώην Γιουγκοσλαβίας εξαρτάται όσο ποτέ άλλοτε από το αεροπλάνο, αφού το αυτοκίνητο, με τα προβλήματα της οδικής αρτηρίας Ε10 έπαψε να εξυπηρετεί τους κάτοικους της Κεντρικής Ευρώπης για να έλθουν στην χώρα μας.
Μήπως όμως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού διάλεξε αυτό το θέμα για μας την Ελλάδα; Γιατί τι να πει κανείς όταν την περσινή ιδανική εικόνα μιας ιδανικής Ολυμπιακής Ελλάδας έχει πάρει φέτος το καλοκαίρι μια Ελλάδα χωρίς πλοία και σε λίγο χωρίς αεροπλάνο; Γιορτάζει ο ΠΟΤ και μας λέει κάτι το αυτονόητο, χωρίς μεταφορές χωρίς πλοία αεροπλάνα λεωφορείο δεν γίνεται τουρισμός. Όλα αλλά είναι μύθος. Πως λοιπόν να γιορτάσουμε όταν δεν ξέρουμε τι θα γίνει του χρόνου με τα καράβια, αν θα έχει η Κάλυμνος, η Αστυπάλαια, η Πάτμος καράβι, και αν θα έχει το Καστελόριζο αεροπλάνο; Δεν μας βρίσκει νομίζω στα καλλίτερα μας η Γιορτή του Παγκόσμιου Οργανισμού Τουρισμού. Βέβαια για τους λίγους για αυτούς που μπορούν ν αγοράσουν το ακριβό εισιτήριο, το ακριβό ξενοδοχείο, πιθανά θα είναι καλλίτερα, θα έχει φύγει η μάζα ο μαζικός τουρισμός, θα είναι το τοπίο δικό τους, η θάλασσα δικιά τους. Μαζί και η ανάπτυξη της περιφέρειας. Χωρίς μέσα μεταφοράς σύγχρονα αντίο ισόρροπη τουριστική περιφερειακή ανάπτυξη. Μην ξεχνάμε όμως ότι οι διακοπές είναι κατάκτηση και κοινωνικό δικαίωμα. Πως θα πάει αυτός ο φουκαράς του χρόνου διακοπές; Τι θα κάνει παράλληλα το ενοικιαζόμενο η μικρή επιχείρηση στην π.χ. Μυτιλήνη χωρίς πλοίο η αεροπλάνο; Κανείς δεν μπορεί τώρα να δώσει απάντηση. Ούτε για τα πλοία ούτε για τα αεροπλάνα και πολύ φοβάμαι σε λίγο ούτε για τα τραίνα, και βέβαια ούτε για το αυτοκίνητο με τέτοιες τιμές βενζίνης. Δεν ξέρω, μήπως προχωράμε σε τουρισμό δυο ταχυτήτων; Εγκαταλείπεται η ανάπτυξη της περιφέρειας; Όλοι στην Αθηνά πάλι και σε τρεις άλλες περιοχές. Εκεί που θα έρχονται ξένα αεροπλάνα. Δεν θα ήθελα να είμαι κακιά Κασσάνδρα, ειλικρινά όμως θα ευχόμουν η γιορτή του Παγκόσμιου Τουρισμού και αυτό το θέμα να τανε του χρόνου ή μετά από αυτό τον μήνα, αν επιτέλους φανεί τι θα γίνει με Ολυμπιακή και πλοία στην Ελλάδα και τι θα γίνει με πετρέλαιο στον κόσμο. Μακάρι νάνε ένα διάλυμα αβεβαιότητας και ξανά να πηγαίνουν τα πλοία τακτικά με προσιτές τιμές στα νησιά μας και τα αεροπλάνα. Μέχρι τότε όλα είναι μύθος ή ταξίδι του Ιουλίου Βερν.
* Ο Γιάννης Πατέλλης είναι τέως πρόεδρος του ΕΟΤ
