Τελευταία νέα
ΑρχικήΣτήλεςΆρθραΕυθέωςΠήγαινέ με όπου θέλω ταξιτζή

ΕυθέωςΠήγαινέ με όπου θέλω ταξιτζή

Ευθέως
Πήγαινέ με όπου θέλω ταξιτζή

Μάλλον έχει παρερμηνευθεί το τραγούδι
του αξέχαστου Στράτου Διονυσίου με τίτλο
«Πήγαινέ με όπου θέλεις ταξιτζή». Και τελικά,
όπως φαίνεται, η επαγγελματική τάξη των
ταξιτζήδων φαίνεται να …παίρνει τις μετρητοίς
το τραγούδι αυτό.

Ας αφήσουμε όμως το τραγούδι, για να
μιλήσουμε για τις παραφωνίες που παρατηρούνται
κατά δεκάδες (ή και εκατοντάδες) όσον αφορά τη
συμπεριφορά των ταξιτζήδων. Την προηγούμενη
νύχτα περίμενα για ταξί στο Κάραβελ κι όταν
σταμάτησε ένα (με ανεβασμένη τη «σημαία»), του
είπα ότι πηγαίνω στους Αμπελοκήπους, αυτός
ανέπτυξε ταχύτητα και έφυγε… Στον επόμενο
ταξιτζή που σταμάτησε μετά από μερικά
δευτερόλεπτα τού είπα για το συμβάν και τον ρωτάω
«θα είμαι εγώ στριμμένος αν τον καταγγείλω για
άρνηση παροχής υπηρεσίας»; Αυτός μού απάντησε
«τι περιμένεις ρε φίλε, εγώ πήγα να πάρω κούρσα
από το λιμάνι και ένας ταξιτζής έβγαλε ένα
στιλέτο, λέγοντάς μου: θέλεις να γυρίσεις στο
σπίτι σου ή θες να σε στείλω στην εντατική;».
Τελικά, ακούγοντας τα χειρότερα, φυσικά σιώπησα.

Πριν από έναν μήνα, όταν πήρα ταξί από
την πόλη της Ρόδου για το αεροδρόμιο, ο ταξιτζής
δεν έβαλε «ταρίφα» και όταν τον ρώτησα γιατί
γίνεται αυτό, μού έδειξε ένα χαρτί (το οποίο το
συνέταξε το τοπικό σωματείο ταξί της Ρόδου, ενώ
δεν ήταν σφραγισμένο από την Τροχαία και άρα δεν
έχει νομική ισχύ), λέγοντάς μου «κύριος, εμείς
έτσι δουλεύουμε»! Φυσικά, ο καθένας από εσάς έχει
να διηγηθεί μια παρόμοια ιστορία. Από την άλλη
πλευρά, θυμάμαι όταν βρισκόμουν στο Λονδίνο και
ζήτησα από έναν ταξιτζή να με πάει κάπου, αυτός
μου είπε «μα κύριε, εκεί ακριβώς έχει στάση το
μετρό, γιατί να πάρετε ταξί;». ¶λλο ήθος!

Είναι όμως δυνατόν στη χώρα μας οι
ταξιτζήδες να αποτελούν κράτος εν κράτει και να
παρανομούν ασύστολα, κατ’ εξακολούθηση και να
μένουν ατιμώρητοι; Κι όμως είναι. Κι όχι τίποτε
άλλο, αλλά φανταστείτε το σοκ ενός τουρίστα όταν
επισκέπτεται τη χώρα μας και μπαίνει σε ένα ταξί,
όπου ο ταξιτζής με ανύπαρκτα αγγλικά (αλλά με
διάθεση αρπακτικού απέναντι στον τουρίστα) και
ξεκούμπωτο τελείως το παρδαλό πουκάμισο ή με
σαγιονάρα και σορτς, εκπροσωπεί έναν
επαγγελματία της χώρας μας, είναι η πρώτη (και
πολύ συχνά, δυσάρεστη) έκπληξη για τους τουρίστες
που επισκέπτονται τη χώρα μας.

Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο κατά της
επαγγελματικής τάξης των ταξιτζήδων, όμως δεν
μπορώ να φανταστώ ότι η χώρα μας ανήκει στην
Ευρωπαϊκή Ένωση και εκτυλίσσονται σκηνές
απείρου κάλλους με ταξιτζήδες-κοράκια (επιτρέψτε
μου την έκφραση) σε λιμάνια, σταθμούς λεωφορείων
και τρένων.

Ίσως κάποιος με αντικρούσει, λέγοντάς
μου δεν είναι όλοι το ίδιο. Συμφωνώ απόλυτα, καθώς
δεν είμαι ποτέ υπέρ των αυθαίρετων γενικεύσεων.
Όμως πιστεύω ότι οι κακοί ταξιτζήδες είναι
αρκετές εκατοντάδες (μάλλον χιλιάδες, θα έλεγα).
Και το περίεργο είναι ότι αν και οι ευσυνείδητοι
επαγγελματίες γνωρίζουν αυτούς που αμαυρώνουν
τον κλάδο με την αχαρακτήριστη συμπεριφορά τους,
εντούτοις δεν τους κατονομάζουν. Ισχύει μια
ιδιότυπη ομερτά (νόμος σιωπής των μαφιόζων),
καθώς τελικά είναι πολλοί αυτοί που παρανομούν.
¶λλο ένα τρωτό σημείο είναι ότι δεν υπάρχει σαφής
επαγγελματικός καταστατικός χάρτης. Έτσι,
βλέπουμε να ασκούν το επάγγελμα του ταξιτζή ως
πάρεργο διάφοροι, προερχόμενοι από τελείως
διαφορετικούς χώρους: δημόσιοι υπάλληλοι,
ιδιωτικοί υπάλληλοι, αστυνομικοί κ.ά., ων ουκ έστι
αριθμός. Είναι, συνεπώς, φυσικό να αδιαφορούν για
την εικόνα του κλάδου που εκπροσωπούν όταν
εργάζονται ως ταξιτζήδες. Έτσι, βλέπουν την
εικόνα αυτή καθαρά ως ένα πάρεργο, ενώ το μόνο που
τους ενδιαφέρει είναι το πώς «θα τα κονομήσουν
στη βάρδια». Ως προς το τελευταίο, αξίζει να
σημειωθεί το εξής …κουφό: οι ταξιτζήδες όταν
λένε να βγάλουν ένα καλό μεροκάματο εννοούν 25
χιλιάδες. Κι αυτά, συμπληρωματικά προς το κύριο
εισόδημά τους και, βέβαια, «μαύρα»!

Βεβαίως για να τα βγάλουν αυτά τα λεφτά,
κάνουν ένα σωρό …καλές πράξεις: διπλές και
τριπλές κούρσες, απειλές προς τους
πρωτοεμφανιζόμενους και «ψαρωμένους»
ταξιτζήδες, επιλογή διαδρομών (εξ ου και ο τίτλος
του άρθρου), ενίοτε και διάφορα τρικ με την
ταρίφα, ενώ είναι καθημερινή πρακτική να
σταματάν όπου θέλουν: στη μέση λεωφόρων, σε
φανάρια, σε επικίνδυνες διασταυρώσεις κ.ο.κ.

Η εξαγγελθείσα απελευθέρωση του
επαγγέλματος των ταξιτζήδων και η αναμενόμενη
ίδρυση εταιρειών ταξί είναι σίγουρο ότι θα
βελτιώσουν την κατάσταση σε μεγάλο βαθμό, καθώς
τότε οι ταξιτζήδες θα αποκτήσουν,
πειθαναγκαστικά, επαγγελματική νοοτροπία και
ευσυνειδησία.

Η διαφημιστική καμπάνια για προσέλκυση
τουριστών προς τη χώρα μας δεν θα έχει τα
αναμενόμενα αποτελέσματα, αν δεν βελτιωθούν και
ορισμένα – ίσως απλά, αλλά καθοριστικά – πράγματα
στην καθημερινή ζωή, όπως την ζουν οι τουρίστες
που επισκέπτονται τη χώρα μας. Είναι σε όλους
γνωστές οι ιστορίες με ταξιτζήδες-αετονύχηδες
που έγδυναν (σε μικρότερο βαθμό σήμερα) τους
ανυποψίαστους τουρίστες, χρεώνοντάς τους 15.000 από
το αεροδρόμιο ως το Σύνταγμα. Δηλαδή, ο κακός
ταξιτζής είναι ένας ιδιότυπος «υπουργός (κακής)
εξωτερικής πολιτικής», καθώς λειτουργεί ως
πρέσβης κακής θέλησης προς την ίδια του τη χώρα.

Πρέπει το κράτος να προστατεύσει τον
κλάδο από τους κακούς ταξιτζήδες και να τους
τιμωρήσει παραδειγματικά, με συνοπτικές μάλιστα
διαδικασίες. Πρωτίστως όμως πρέπει οι
πραγματικοί επαγγελματίες ταξιτζήδες να
απομονώσουν τους παρανομούντες, που αμαυρώνουν
συνολικά τον κλάδο. Αν δεν γίνουν αυτά τα δύο, θα
ισχύει το «κάνε ό,τι θέλεις ταξιτζή»!

Ιστοσελίδα | + Άρθρα
28/03/2024
27/03/2024
26/03/2024
22/03/2024
21/03/2024
20/03/2024