Το Παγκρήτιο Δίκτυο Περιβαλλοντικών Οργανώσεων ΟικοΚρήτη θεωρεί ότι η Κοινή Υπουργική Απόφαση έγκρισης του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τον Τουρισμό, που προωθεί το Υ.Πε.Χω.Δ.Ε., “αναπαράγει το υφιστάμενοκαθεστώς της υπόταξης του […]
Το Παγκρήτιο Δίκτυο Περιβαλλοντικών Οργανώσεων ΟικοΚρήτη θεωρεί ότι η Κοινή Υπουργική Απόφαση έγκρισης του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τον Τουρισμό, που προωθεί το Υ.Πε.Χω.Δ.Ε., “αναπαράγει το υφιστάμενο<…>καθεστώς της υπόταξης του φυσικού περιβάλλοντος στις μικρές και μεγάλες τουριστικές επενδύσεις και θα διαλύσει όσες περιοχές έχουν μείνει ακόμα ανέγγιχτες, ανοίγοντας επίσημα το δρόμο εγκατάστασης του τουρισμού και στις κατ` ευφημισμό μόνο πλέον, ονομαζόμενες προστατευόμενες περιοχές:
- Με αποκλειστικό κριτήριο την παράδοση της χώρας στη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού και στις πιο επιθετικές μορφές ανάπτυξης του, αντί της ένταξης κι διασύνδεσής του με την παραγωγική βάση της οικονομίας,
- Μακριά από κάθε έννοια βιώσιμης ανάπτυξης η οποία βασίζεται στο στρατηγικό σχεδιασμό, στην αρχή της πρόληψης και στην εξασφάλιση της περιβαλλοντικής ισορροπίας και του φυσικού κεφαλαίου στη διαδικασία της οικονομικής ανάπτυξης με εξασφάλιση και της κοινωνικής συνοχής,
- Χωρίς δημοσιοποίηση της μελέτης, απαραίτητο στοιχείο για μια ουσιαστική διαβούλευση, χωρίς τη συμμετοχή ακόμα και καθ` ύλη εμπλεκομένων όπως είναι οι μηχανικοί του ΕΟΤ και με το μελετητή να διαχωρίζει τη θέση του από το περιεχόμενο του Σχεδίου Κοινής Υπουργικής Απόφασης”.
“Η Κρήτη είναι μια από τις περιοχές – στόχους για τις επερχόμενες καταστροφές” όπως υποστηρίζει το Δίκτυο, που εξηγεί: “Ο χαρακτηρισμός της ως «ναυαρχίδα του τουρισμού», αγαπημένη έκφραση της Υπουργού Τουρισμού, δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τις προθέσεις της κυβέρνησης να εκμεταλλευτεί στο έπακρο με ό,τι αυτό συνεπάγεται, τον απαράμιλλο πλούτο που έχουν χαρίσει στην Κρήτη η θέση, η φύση και η ιστορία της, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι αρνείται να διδαχθεί από την ιστορία καταστροφής του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος στο νησί”.
Και καταλήγει, “το γεγονός ότι:
- η Κρήτη αποτελεί εδώ και χρόνια τόπο επιλογής ανάπτυξης του μαζικού τουρισμού από την κυβέρνηση και τους επιχειρηματίες,
- το Ειδικό Πλαίσιο δεν αντιλαμβάνεται καμιά περιοχή της χώρας ως τουριστικά κορεσμένη, που έχει ήδη παραβιάσει τη φέρουσα ικανότητα των πόρων και του περιβάλλοντος και για το λόγο αυτό δε θέτει κανένα όριο στην περαιτέρω ανάπτυξη του Τουρισμού,
- το Ειδικό Πλαίσιο εντάσσει την Κρήτη (όπως και τη Σαντορίνη, την Κέρκυρα, τη Λέσβο, τη Σύρο, τη Μύκονο, την Κω, την Πάρο και τη Ρόδο) στην Ομάδα ΙΙΙ των νησιών όπου «ο σχεδιασμός των χρήσεων γης (ΓΠΣ / ΣΧΟΟΑΠ, ΕΧΜ) πρέπει να διερευνά τη σκοπιμότητα καθορισμού ζωνών τουριστικής ανάπτυξης στις εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμών περιοχές και να τις ορίζει κατά περίπτωση» αντί να προτρέπει στη χωροθέτηση του τουρισμού σε οργανωμένες ζώνες τουριστικής ανάπτυξης και σε περιοχές εντός σχεδίου πόλεων και οικισμών και στον περιορισμό (ή και κατάργηση) της εκτός σχεδίου δόμησης, όπως σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη ισχύει,
- το Ειδικό Πλαίσιο οδηγεί και επιχειρεί να εξασφαλίσει την προνομιακή εγκατάσταση μεγάλων τουριστικών επενδύσεων σε περιοχές ιδιαίτερου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος, όπως είναι οι περιοχές του δικτύου NATURA 2000 και ειδικά εκεί όπου έχει εκδηλωθεί επενδυτικό ενδιαφέρον όπως στην Ανατολική Κρήτη.
- η προοπτική ανάπτυξης παραθεριστικής κατοικίας, βαφτίζεται «τουριστική» προκειμένου οι επενδύσεις να επιδοτηθούν από τον αναπτυξιακό νόμο, συμβαίνει σε μια συγκυρία όπου η χώρα παραπέμπεται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για ελαστική αντιμετώπιση των Οδηγιών για τις προστατευόμενες περιοχές, όπου χωροθέτηση δραστηριοτήτων που δεν συνάδουν με την προστασία τους μπορούν να γίνουν μόνο «για λόγους επιτακτικού και ουσιώδους δημοσίου συμφέροντος»,
- το Ειδικό Πλαίσιο, σε συνδυασμό με τη σχεδιαζόμενη τροποποίηση του νόμου για τον αιγιαλό και τη παραλία, παραδίδει και τις ακτές στην ιδιωτική εκμετάλλευση, παραβιάζοντας τις αρχές της ολοκληρωμένης διαχείρισης των παράκτιων περιοχών,
δεν αφήνει κανένα περιθώριο για «διάλογο», που ούτως ή άλλως αποδεικνύεται προσχηματικός, αλλά οδηγεί στην ανάγκη απόσυρσης του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τον Τουρισμό, το οποίο επιχειρεί να θεσμοθετήσει πολιτικές προαγωγής αποτυχημένων προτύπων μαζικού τουρισμού, να εισάγει νέα πρότυπα τουριστικού real estate με πλήθος αρνητικών συνεπειών και εφήμερη τόνωση της οικονομίας εις βάρος των συλλογικών φυσικών πόρων και της κοινωνικής συνοχής”.
