Δυσαρέσκεια για τη πρόσφατη δέσμη μέτρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της κλιματικής αλλαγής, που θα οδηγήσουν σε 20% μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου στην Ευρώπη μέχρι το 2020, […]
Δυσαρέσκεια για τη πρόσφατη δέσμη μέτρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της κλιματικής αλλαγής, που θα οδηγήσουν σε 20% μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου στην Ευρώπη μέχρι το 2020, σε σχέση με τα επίπεδα του 1990 εξέφρασε<...>η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση WWF, αφού όπως υποστήριξε ο στόχος θα μπορούσε να είναι πιο φιλόδοξος και να φτάνει σε μείωση εκπομπών της τάξης του 30%. Αυτό θα ήταν σύμφωνο και με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (Μάρτιος 2007), αλλά και με την ανάγκη να συγκρατηθεί η αύξηση της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου, τόνισε.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως παγκόσμιος ηγέτης στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής, θα έπρεπε, κατά την WWF, να σχεδιάζει τις πολιτικές της με όραμα την επιτυχία των διεθνών διαπραγματεύσεων για γενναία μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου. Ο στόχος για 20% μείωση όχι μόνο υπονοεί μικρή έως καθόλου συμμετοχή από τις άλλες βιομηχανικές χώρες, αλλά δεν είναι καν σύμφωνος με τις αποφάσεις που υιοθετήθηκαν στο Μπαλί τον περασμένο μήνα (μειώσεις εκπομπών για τις αναπτυγμένες χώρες που κυμαίνονται μεταξύ 25 και 40% έως το 2020). Για τον λόγο αυτόν, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πρέπει να βελτιώσουν δραστικά τα μέτρα που πρότεινε η Επιτροπή.
“Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε μια σχετικά αδύναμη πρόταση και δυστυχώς κανένα κράτος δεν υποστήριξε πιο φιλόδοξους στόχους” τονίζει ο δρ. Στέφαν Σίνγκερ, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Προγράμματος για την κλιματική αλλαγή του WWF. “Η Ευρώπη έχει πετύχει ήδη μείωση των εκπομπών κατά 10% σε σχέση με το 1990, και επομένως ο στόχος του 20% για το 2020 φαντάζει εξαιρετικά αδύναμος. Αυτή η προσπάθεια είναι τουλάχιστον ανεπαρκής μπροστά σε μια απειλή, που μπορεί να οδηγήσει στο λιώσιμο των πάγων της αρκτικής και στη μετακίνηση εκατομμυρίων ανθρώπων από τις αναπτυσσόμενες χώρες, λόγω της αύξησης των πλημμύρων”, προσθέτει ο δρ. Σίνγκερ.
Η Επιτροπή πρόκειται να δώσει και πάλι απλόχερα δικαιώματα σε όλες τις ρυπογόνες επιχειρήσεις, που μετέχουν στο σύστημα εμπορίας ρύπων. Η WWF συνεχίζει να απευθύνει έκκληση για πλήρη δημοπράτηση των δικαιωμάτων εκπομπών, ως έναν αποτελεσματικό τρόπο ανταμοιβής των καθαρότερων εγκαταστάσεων. Με την πλήρη δημοπράτηση των εκπομπών θα γίνει εφικτή η συλλογή πόρων για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης βιώσιμης και καθαρής ενέργειας, καθώς και της προσαρμογής των φτωχότερων χωρών στην κλιματική αλλαγή.
Από την άλλη, η WWF καλωσορίζει τον στόχο που ορίζει ότι το 20% της ενέργειας που θα καταναλώνεται στην Ευρώπη θα προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μέχρι το 2020, συμπεριλαμβανομένου και του στόχου για 10% συμμετοχή των βιοκαυσίμων στον τομέα των μεταφορών. Τα βιοκαύσιμα έχουν τη δυνατότητα να μειώσουν τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου και να ωφελήσουν και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και τις αναπτυσσόμενες χώρες. Το προτεινόμενο σύστημα πιστοποίησης, ωστόσο, χρειάζεται να ενισχυθεί, ώστε να διασφαλίζεται ότι η παραγωγή των βιοκαυσίμων θα γίνεται με περιβαλλοντικά βιώσιμο και κοινωνικά δίκαιο τρόπο.
Το πακέτο μέτρων προβλέπει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να μειώσει τις εκπομπές της στους τομείς που δεν καλύπτονται από το σύστημα εμπορίας ρύπων κατά μόλις 4% έως το 2020, πάντα σε σχέση με τα επίπεδα του 2005. Επιπλέον, επιβάλλει στη χώρα μας να καλύψει το 18% της τελικής κατανάλωσης ενέργειας με τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
“Αν δεν ξέραμε τις κακές επιδόσεις της Ελλάδας, θα λέγαμε ότι οι στόχοι του ενεργειακού πακέτου είναι εξαιρετικά εύκολο να επιτευχθούν από τη χώρα μας. Πλέον, η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει πιο γρήγορα στην υλοποίηση των δεσμεύσεων και να προτείνει ακόμα πιο φιλόδοξους στόχους, αποδεικνύοντας ότι όντως νοιάζεται για την κλιματική αλλαγή” σχολιάζει ο κ. Δημήτρης Καραβέλλας, Διευθυντής της WWF Ελλάδας.
Παράλληλα, η WWF καλεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Ευρωπαίο Συμβούλιο να συζητήσουν τις διάφορες προτάσεις χωριστά και όχι ως “ενιαίο πακέτο”, καθώς κάτι τέτοιο μπορεί να σημαίνει μεγάλες καθυστερήσεις. Αν όλα τα θέματα που περιλαμβάνονται στο “ενεργειακό πακέτο” συζητηθούν ταυτόχρονα -για να προσυπογραφούν από τα Κράτη Μέλη και το Ευρωκοινοβούλιο- η διαδικασία λήψης απόφασης μπορεί να διαρκέσει ακόμα και πάνω από 2 χρόνια. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αναβολή της τελικής συμφωνίας μέχρι το τέλος του 2009, οπότε και θα εκλεγούν το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα μπορέσει να επιδείξει τον ηγετικό ρόλο που της αρμόζει στην πλέον κρίσιμη παγκόσμια Συνδιάσκεψη για την κλιματική αλλαγή που θα διεξαχθεί το Δεκέμβριο του 2009 στην Κοπενχάγη.
