Σε ανακοίνωση του ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Καταστημάτων Εστίασης & Διασκέδασης, ΠΑ.Σ.Κ.Ε.ΔΙ., τονίζει την λάθος πρακτική που ακολουθούν οι Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης Συγγενών Δικαιωμάτων, Grammo, Ερατώ, και Απόλλων, στην είσπραξη των […]
Σε ανακοίνωση του ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Καταστημάτων Εστίασης & Διασκέδασης, ΠΑ.Σ.Κ.Ε.ΔΙ., τονίζει την λάθος πρακτική που ακολουθούν οι Οργανισμού<...> Συλλογικής Διαχείρισης Συγγενών Δικαιωμάτων, Grammo, Ερατώ, και Απόλλων, στην είσπραξη των δικαιωμάτων τους από τους ιδιοκτήτες των επισιτιστικών κέντρων.
Συγκεκριμένα ο Σύνδεσμος αναφέρει «Οι ως άνω οργανισμοί είναι εντελώς άγνωστοι στους χρήστες των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, με μεγάλη δική τους ευθύνη, αφού ουδέποτε προέβησαν σε κάποια ενέργεια ενημερώσεως των ενδιαφερομένων για την ύπαρξή τους, τους σκοπούς και τις αρχές που τους διέπουν, έρχονται κατ’ αρχήν σε επαφή με τον κάθε χρήστη μεμονωμένα με ένα ανώνυμο τηλεφώνημα τις περισσότερες φορές, όπου χωρίς να θέσουν υπ’ όψιν του χρήστη οποιοδήποτε νομιμοποιητικό στοιχείο, τον καλούν να καταβάλει το ποσό που εκ των προτέρων έχουν καθορίσει οι ίδιοι. Είναι απολύτως φυσιολογικό ο κάθε χρήστης είτε να αδιαφορήσει είτε να εξοργισθεί από αυτήν την απαράδεκτη πρακτική και να μη συμπράξει στις απαιτήσεις τους.
Κατόπιν τούτων οι οργανισμοί αποστέλλουν μία τυποποιημένη εξώδικο πρόσκληση στους χρήστες, με την οποία δεν τους καλούν να διαπραγματευθούν, αλλά να πληρώσουν το ήδη προαποφασισμένο από αυτούς ποσό. Με τον τρόπο αυτό θεωρούν ότι δήθεν έχουν εξαντλήσει την υποχρέωση διαπραγματεύσεων που επιβάλλει το άρθρο 49 του ν. 2121/93.
Στην (συχνότατη) περίπτωση που ο χρήστης δεν υποκύψει στις απαιτήσεις των, αυτοί αποστέλλουν έναν ή δύο πολλές φορές εντεταλμένους και ακριβομισθοδοτούμενους από αυτούς υπαλλήλους στην επιχείρηση (κατάστημα) του χρήστη, προκειμένου να κατοπτεύσουν το χώρο. Οι υπάλληλοι αυτοί, οι οποίοι μάλιστα δεν δηλώνουν την ιδιότητά τους στους υπευθύνους της επιχείρησης, παριστάνουν τους πελάτες του καταστήματος και καταγράφουν, φωτογραφίζουν τα στοιχεία που θεωρούν απαραίτητα για την έγκριση της αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων που θα επακολουθήσει, ήτοι τα τετραγωνικά μέτρα του καταστήματος και ενδεικτικά κάποια τραγούδια που ακούγονται.
Κατόπιν αυτού εγείρουν αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων κατά των χρηστών (ήδη το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν ασκηθεί χιλιάδες), με τις οποίες ζητούν από το αρμόδιο Μονομελές Πρωτοδικείο να καθορίσει ως «εύλογη αμοιβή» τα εκάστοτε αιτούμενα από αυτούς ποσά και να υποχρεώσει τους χρήστες προσωρινά να τους καταβάλουν τα ποσά αυτά. Βεβαίως η ικανοποίηση των αιτημάτων τους καθόλου προσωρινή δεν είναι, αλλά πλήρης και οριστική, αφού ουδέποτε ακολουθεί τακτική αγωγή στο αρμόδιο δικαστήριο.
Οι ως άνω εντεταλμένοι υπάλληλοί των χρησιμοποιούνται ως μάρτυρες (ψευδομάρτυρες) στο δικαστήριο καταθέτοντας στοιχεία που ο χρήστης δεν είναι καν σε θέση να αντικρούσει πολλές φορές, όπως το ποια μουσικά κομμάτια ακουγόταν στο κατάστημά του μία οποιαδήποτε ημέρα, αλλά στην πράξη έχει παρατηρηθεί ότι οι καταθέσεις τους είναι μειωμένης αξιοπιστίας. Επί παραδείγματι αναφέρουμε ότι σε παραδοσιακό ταβερνάκι, που το πιο ελαφρύ τραγούδι που ακούγεται είναι το ‘’θέλω να πεθάνω’’ του Στέλιου Καζαντζίδη, αυτοί έγραψαν ότι άκουσαν να παίζει το τραγούδι ‘’You are the everything’’ από τον δίσκο LEAVING NEW YORK και το ‘’Good buy yellow brick’’ του ELTON JOHN. Αν είναι δυνατόν…..
Εκεί δε που επιτείνεται η αυθαιρεσία τους είναι στον χαρακτηρισμό της μουσικής για την επιχείρηση ενός εκάστου χρήστη ως «χρήσιμης» ή «απαραίτητης». Οι υπάλληλοι των οργανισμών, οι οποίοι είναι εντελώς ανειδίκευτοι, δεν έχουν καμία γνώση οικονομικών, ούτε καμία προηγούμενη εμπειρία στη λειτουργία κάποιου καταστήματος σαν τα δικά μας, αλλά είναι απλώς υπάλληλοι μιας εισπρακτικής εταιρίας που συνεργάζεται με τους οργανισμούς, η οποία εξαρτά την ύπαρξή της από το ύψος των εισπράξεων των οργανισμών, αυθαίρετα και χωρίς τη συνδρομή κανενός αντικειμενικού κριτηρίου χαρακτηρίζουν τα καταστήματα από καφετέρια που είναι η άδεια λειτουργίας τους σε μπαρ προκειμένου να τους κατατάξουν στην υψηλότατη οικονομική απαίτησή τους, χωρίς να υπολογίζουν την δημόσια αρχή που χορήγησε την άδεια.
Αυτή είναι η πρακτική που παγίως ακολουθούν οι ως άνω αναφερόμενοι οργανισμοί για την είσπραξη των ποσών που ζητούν, ως δήθεν προβλεπόμενη από το νόμο εύλογη αμοιβή και εγκλωβίζουν τον κλάδο μας στις αίθουσες των Δικαστηρίων επιβαρύνοντας τους δυσανάλογα, αφού το Δικαστικό κόστος το φέρει ατομικά ο κάθε χρήστης, ενώ οι Οργανισμοί έχουν τη δυνατότητα ανάθεσης των σχετικών υποθέσεων σε Δικηγορικά γραφεία με σχέση πάγιας περιοδικής εντολής, δηλαδή με οικονομικούς όρους σαφώς ευνοϊκότερους. Γι’ αυτό και ο χρήστης, στην πλειονότητα των περιπτώσεων επιλέγει τελικά στην πράξη να καταβάλλει το ποσό που ορίζουν οι Οργανισμοί μονομερώς, περιοριζόμενος ουσιαστικά σε μία άτυπη και άδικη για αυτόν διαπραγμάτευση ως προς το ύψος της αμοιβής. Έτσι είναι πρόδηλη η δεινή θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι μικρομεσαίες κυρίως επιχειρήσεις. Είναι δε σαφές ότι η τακτική που ακολουθείται μέχρι σήμερα από τους φορείς είσπραξης, δεν προάγει ούτε το πνεύμα καλής πίστης και συνεργασίας, ούτε τα καλώς νοούμενα συμφέροντα των ίδιων των δημιουργών.
Ας κάνουμε έναν πρόχειρο οικονομικό υπολογισμό: Οι επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος σε όλη την Ελλάδα είναι περίπου 150.000. Εξ’ αυτών οι 75.000 ας υποθέσουμε ότι είναι του χαμηλότερου αμοιβολογίου των 150 Ευρώ το χρόνο, που είναι πολύ περισσότερο, οι 30.000 των 400 Ευρώ, οι 25.000 των 530 Ευρώ και οι 20.000 των 3.000 ευρώ.
- 75.000 Χ 150 Ευρώ = 11.250.000 Ευρώ/έτος
- 30.000 Χ 400 Ευρώ = 12.000.000 Ευρώ/έτος
- 25.000 Χ 530 Ευρώ = 13.250.000 Ευρώ/έτος
- 20.000 Χ 3.000 Ευρώ = 60.000.000 Ευρώ/έτος
ΣΥΝΟΛΟ = 96.500.000 Ευρώ / έτος
Από αυτό το τεράστιο ποσό το 50% δικαιούται η GRAMMO δηλ. οι 14 δισκογραφικές που είναι μέλη τους μοιράζονται κάθε χρόνο 48.250.000 Ευρώ, το 25% 24.125.000 Ευρώ μοιράζονται οι 490 μουσικοί μέλη του ΑΠΟΛΛΩΝ και 24.125.000 Ευρώ μοιράζονται οι 387 τραγουδιστές μέλη της ΕΡΑΤΩ.
Δηλαδή στην εσχάτη των περιπτώσεων η κάθε δισκογραφική παίρνει ετησίως 345.000 Ευρώ, ο κάθε μουσικός 50.000 Ευρώ/έτος και ο κάθε τραγουδιστής 62.500 Ευρώ/έτος. Φυσικά την μερίδα του λέοντος παίρνουν τα πρώτα ονόματα και υπάρχουν και πάρα πολλοί τραγουδιστές και μουσικοί που απλά…. κοσμούν την λίστα μελών.
Με αυτά τα δεδομένα αγαπητοί κύριοι των Οργανισμών, μετά από ερωτήματα που θέσαμε στον κλάδο μας, πολλοί εκδήλωσαν το ενδιαφέρον τους και επιθυμούν να σας παραδώσουν τα κλειδιά της επιχείρησής τους… αρκεί να γίνουν… μέλη σας.
