Τελευταία νέα
ΑρχικήΣτήλεςΆρθραΤο σύγχρονο ξενοδοχείο και η πρόκληση της Επικοινωνίας (Συνέχεια από το δημοσίευμα της Δευτέρας, 17 Μαΐου 2010)

Το σύγχρονο ξενοδοχείο και η πρόκληση της Επικοινωνίας (Συνέχεια από το δημοσίευμα της Δευτέρας, 17 Μαΐου 2010)

Το σύγχρονο ξενοδοχείο και η πρόκληση της Επικοινωνίας
(Συνέχεια από το δημοσίευμα της Δευτέρας, 17 Μαΐου 2010)

Εισαγωγή στην προσέγγιση της ελληνικής περίπτωσης – Σφάλματα και παρερμηνείες

Στο δημοσίευμα της Δευτέρας 17 Μαΐου 2010 επισημάνθηκαν οι αδυναμίες που υπάρχουν γενικά στη σύγχρονη ελληνική επιχειρηματική αντίληψη για την Επικοινωνία. Η τοποθέτησή της σΆέναν ασαφή χώρο ανάμεσα στη διαφήμιση, τις τεχνικές πωλήσεων και τις Δημόσιες Σχέσεις, σε συνδυασμό με την αδιαφορία ή / και την ψευδαίσθηση ασφάλειας που πρόσφερε η κίνηση της αγοράς στο παρελθόν, σκιαγραφούν το προφίλ του επιχειρηματία ξενοδόχου, που λειτουργεί «παραδοσιακά», ενώ διατείνεται πως παρακολουθεί τις εξελίξεις του χώρου του.

Ο στόχος των δημοσιευμάτων αυτών δεν είναι βέβαια η κατάθεση στείρων παρατηρήσεων περί αδυναμιών ή παρερμηνειών, αλλά η αποσαφήνιση των σημείων αυτών και η διατύπωση θέσεων που φιλοδοξούν να δώσουν απαντήσεις και να λειτουργήσουν ως αφετηρία προβληματισμού και διαλόγου. Σκόπιμο είναι, λοιπόν, να παρουσιαστούν οι πτυχές του προβλήματος αυτού, που άλλοτε επιγραμματικά ονομάσαμε με τη διλημματική διατύπωση «Communicate or… Die !».

Προϋπόθεση και αυτονόητη αφετηρία για μια τέτοια ανάλυση είναι φυσικά η υψηλή ποιότητα του προϊόντος. Κανένα ξενοδοχείο που δεν παρέχει ποιοτικές υπηρεσίες δεν έχει ή δε θα έχει θέση στο νέο ανταγωνιστικό περιβάλλον, όπως επίσης και δεν έχει ως πρώτη προτεραιότητά του την ανάγκη ενός συμβούλου Επικοινωνίας.

Η διαφήμιση, ακόμα και με τη στήριξη των νέων τεχνικών διαφημιστικής πειθούς, δε μπορεί πια να πείσει με απλούς ισχυρισμούς ούτε με ωραίες εικόνες. Ο σύγχρονος πελάτης είναι ωριμότερος δέκτης απΆ ότι άλλοτε, ενημερώνεται, ταξιδεύει, γνωρίζει, κρίνει και απαιτεί να απολαμβάνει υπηρεσίες στην καλύτερη δυνατή σχέση ποιότητας – τιμής. Επειδή, όμως, η «ποιότητα» θα είναι πάντα όρος που έντονα θα αμφισβητείται από πολλούς σε συνάρτηση και με την αντίληψή τους για την τιμή και για άλλους λόγους, η απλή διαφήμιση δεν επαρκεί. Δεν αρκεί, λοιπόν, κανείς να διαφημίζει ένα προϊόν που, παρά τα όποια πλεονεκτήματά του (πχ. θέση, ειδικές παροχές, ακόμα και πολιτική τιμών), δεν αλληλεπιδρά/επικοινωνεί ως δρών οργανισμός με το κάθε είδους περιβάλλον του. Και φυσικά, είναι τελικά δυσανάλογη προς το αποτέλεσμά της η δαπάνη μεγάλων χρηματικών ποσών για διαφημιστικά πακέτα που στερούνται επικοινωνιακής στρατηγικής.

Το marketing, που είναι το τμήμα της «πώλησης» του προϊόντος, όπου βέβαια υπάρχει ως αυτόνομο τμήμα, ή τουλάχιστον οι τεχνικές του, συχνά επιδεικνύει υπερβολική εμπιστοσύνη στο «brand name», χρησιμοποιώντας το ως αφετηρία κινήσεων. Βέβαια, κανείς δεν αρνείται πως ένα ισχυρό «brand name» αποτελεί υπολογίσιμη συνθήκη βελτίωσης/ενίσχυσης του εταιρικού προφίλ, αλλά γνωρίζουμε επίσης από την εμπειρία πως είναι εξίσου εύκολο ένα τέτοιο «όνομα» να ακολουθήσει καθοδική τροχιά, αν δε φροντίσει πραγματικά τη δημόσια εικόνα του σε ό,τι αφορά όχι μόνο ξενοδοχειακές υπηρεσίες, αλλά και εσωτερική εταιρική λειτουργία, πρόσωπα/ηγετικά στελέχη, κ.λπ. Η έννοια του «προφίλ» είναι ο ορισμός του συμβατικού προσώπου, θα λέγαμε, της επιχείρησης, το οποίο πρέπει να αποπνέει στρατηγική, υψηλή τεχνογνωσία, οργάνωση, αξιοπιστία, αλλά και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον άνθρωπο, τις ανάγκες του, το περιβάλλον που ζεί, κ.λπ. Η πώληση θα γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη υπόθεση, όσο θα εμμένει/αρκείται στη σχέση συναλλαγής των μερών, ακόμα και με ένα πολύ καλό προϊόν, παραβλέποντας την ανάγκη μιας συνολικά «προσωπικής» προσέγγισης.

Οι Δημόσιες Σχέσεις, τέλος, ο περισσότερο συγγενής με την Επικοινωνία χώρος από πλευράς τεχνικών, στον οποίο θα αναφερθούμε εκτενέστερα σε επόμενο δημοσίευμα, αναλώνουν συχνά τη δυναμική τους σε πολυδάπανους χειρισμούς, που περισσότερο επιβεβαιώνουν την ύπαρξη και τις ικανότητες των στελεχών παρά του ίδιου του προϊόντος. Και μόνη η ύπαρξη του όρου «public» είναι αρκετή για να αντιληφθεί κανείς πως οι κάθε είδους «Σχέσεις» πρέπει να υφίστανται για να προβάλλουν και να συντηρούν την εικόνα του επιχειρηματικού και κοινωνικού προσώπου, που παραπάνω αναφέρθηκε.

Διαφήμιση, marketing και Δημόσιες Σχέσεις, λοιπόν, είναι δράσεις που φυσικά υπάρχουν και δαπανούν μεγάλο μέρος του εταιρικού budget για να προωθήσουν το προϊόν. Όμως, σε μια εποχή περιορισμένης ρευστότητας και σκληρού ανταγωνισμού, αυτό που πρέπει επιτακτικά να κατανοηθεί είναι πως όλες αυτές οι επιχειρηματικές δράσεις υστερούν όταν δε λειτουργούν σε συνάρτηση με μια μεθοδευμένη σύγχρονη επικοινωνιακή προσέγγιση. Αυτήν ακριβώς τη διάσταση θα αναλύσουμε σε επόμενο δημοσίευμα.

Εκπαιδευτικός - Επικοινωνιολόγος - Σύμβουλος Ασφαλείας - INVESTIMA LLC | + Άρθρα

Ο Φώτης Παντόπουλος είναι επικοινωνιολόγος, ερευνητής Στρατηγικής Επικοινωνίας & Οργανωσιακής Συμπεριφοράς και Σύμβουλος Επικοινωνίας & Δημοσίων Σχέσεων Επιχειρήσεων. Είναι δημιουργός του έργου Innovatebiz στην Ολλανδία και της εταιρείας INVESTIMA στις ΗΠΑ, όπου και δραστηριοποιείται σε πεδία που άπτονται της Επικοινωνίας. Ακόμη, ερευνητής στο Τμήμα Πληροφορικής & Τηλεπικοινωνιών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, διευθυντής Ασφαλείας, Ψηφιακού Μετασχηματισμού & Εκπαίδευσης του Ινστιτούτου Διαχείρισης Ανθρωπογενών και Φυσικών Καταστροφών (ΙΔΑΦΚ) και επιστημονικός υπεύθυνος του “Σχολείου Διδακτικής”.

29/03/2024
28/03/2024
27/03/2024
26/03/2024
22/03/2024
21/03/2024