Το πρόβλημα με την ακαταλληλότητα του νερού, από τη μία πλευρά, και την λειψυδρία, από την άλλη, στην περιοχή της Αργολίδας, είναι μόνο ένα από τα επεισόδια που πρόκειται να […]
Το πρόβλημα με την ακαταλληλότητα του νερού, από τη μία πλευρά, και την λειψυδρία, από την άλλη, στην περιοχή της Αργολίδας, είναι μόνο ένα από τα επεισόδια που πρόκειται να δούμε στο άμεσο μέλλον και σε περιοχές όπως η Θεσσαλία, οι Κυκλάδες<...>και η Κρήτη. Χρόνο με το χρόνο, η κατάσταση χειροτερεύει, αφού όλο και νέες περιοχές προστίθενται συνεχώς, όπου το νερό κρίνεται ακατάλληλο για την ύδρευση. Οι κάτοικοι πέρα των διακοπών που υφίστανται όλο και πιο συχνά για την ύδρευση, αναγκάζονται να ξοδεύουν χρήματα για την αγορά εμφιαλωμένου. Οι αγρότες ζουν με το άγχος της πτώσης της στάθμης των γεωτρήσεων και αρκετοί να εξωθούνται στην εγκατάλειψη κάποιων κτημάτων τους.
Ορισμένα από τα προβλήματα οφείλονται, κατά το Τμήμα Οικολογίας και Ανάπτυξης του ΣΥΝ, στην πολιτική της ανάπτυξης και της προστασίας των υδατικών πόρων που συνδέονται με το προωθούμενο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης. Μέρος όμως των προβλημάτων εντοπίζεται και σε ελλείψεις του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου των νερών τόσο σε ότι αφορά στην περιβαλλοντική προστασία του, όσο και στην εφαρμογή της Διαχειριστικής Πολιτικής.
“Η σωστή διαχείριση λείπει, αφού με την μέχρι τώρα κακή διαχείριση κινδυνεύουμε να στερηθούμε του δικαιώματος να πίνουμε νερό από τη βρύση” επισημαίνει ο ΣΥΝ και προτείνει τις ακόλουθες βασικές αρχές που πρέπει να τηρούνται στην άσκηση της υδατικής πολιτικής:
- Το νερό είναι φυσικός πόρος σ` ανεπάρκεια και όχι ένα εμπόρευμα. Σαν φυσικός πόρος μέγιστης σημασίας για την ίδια την ζωή και τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος δεν πρέπει να συνδέεται η ιδιοκτησία του με τον ιδιοκτήτη της γης όπως ισχύει και για τα ενεργειακά ορυκτά.
- Η σωστή διαχείριση της ζήτησης. Πρέπει να αποτραπούν τα φαινόμενα σπατάλης που οφείλονται είτε στην κακή αρδευτική μέθοδο που ακολουθούν πολλοί αγρότες είτε στην παλαιότητα του αρδευτικού δικτύου.
- Η διαχείριση των υδατικών πόρων απαιτεί ενιαία αντιμετώπιση όλων των δραστηριοτήτων που αφορούν την ανάπτυξη και προστασία των υδατικών πόρων. Έτσι μπορούν να παραχθούν κι άλλες πολιτικές. Παράδειγμα τα διαχειριστικά σχέδια κατά λεκάνες απορροής μπορούν να αποτελέσουν το μέσο για την αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής με κριτήρια όχι μόνο περιβαλλοντικά, αλλά και οικονομικά και κοινωνικά.
- Να υπάρχει σαφής διάκριση της κοστολόγησης και της τιμολόγησης του νερού και σ` ότι αφορά την τιμολόγηση του νερού να ισχύει η αρχή ότι η πολιτεία οφείλει να καλύπτει με επάρκεια τις βασικές ανάγκες σε νερό, με αντίστοιχη ποιότητα για κάθε χρήση όχι στη βάση εμπορευματικών, ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων.
